Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη

(Κατά τον τρόπο του Κώστα Καρυωτάκη στο ποίημα Πρέβεζα)

Θάνατος είναι οι χούλιγκανς που χτυπιούνται
στους μαύρους δρόμους και στα Πολυτεχνεία,
θάνατος οι αστυνομικοί που απαθείς βαριούνται
και τους βλέπουν καθώς να παίζουνε παιχνίδια.

Θάνατος οι λεροί, αδιάβατοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
οι πολυκατοικίες, γύρω η μαύρη θάλασσα,
κι ακόμη τα τροχοφόρα, θάνατος μέσα στους θανάτους.

Θάνατος ο πολίτης με τον φραπέ που ξεδιπλώνει,
για να διαβάσει, μόνο την "αθλητική" του εφημερίδα,
θάνατος οι διανοούμενοι, η τηλεόραση που παίζει στο σαλόνι
και η κυρία Σούλα στης εκκλησίας την παννυχίδα.

Δήμαρχος, Υπουργός, Νομάρχης Θεσσαλονίκης.
Την Κυριακή θα φάμε του σκασμού στη βεράντα.
Κέρβερος κάθε αστός στην οικονομία και βαλκανιονίκης,
καθότι η δόση του εξοχικού Ευρώ χίλια τριάντα.

Περπατώντας αργά στην κοπρολουσμένη παραλία,
"υπάρχω;" λες, κι ύστερα "δεν υπάρχεις!"
Μπήκαν ξανά τρακτέρ στην πόλη με μαύρη σημαία.
Εξάπαντος θα έρθει ο κύριος Περιφερειάρχης.

Αν μέσα σ' όλους αυτούς τους ανθρώπους
ένας δεν άντεχε κι έκανε εμετό από αηδία,
οργισμένοι, γιουχαΐζοντας, με βίαιους τρόπους,
θα τον κράζαμε "ανθέλληνα" γι’ αυτή του τη βλακεία.