ΑΛΚΙΦΡΟΝΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ : Του έρωτα τα πάθη
Ενθύμιον: Αιωνία του η μνήμη με του γάμου την απατηλή σαγήνη![ Αλκίφρων : Αθηναίος ρήτορας που έζησε ανάμεσα
στον 3ο και 2ο αιώνα π.Χ.
Συνέγραψε μία σειρά από πλασματικές επιστολές,
οι οποίες θεωρούνται υποδείγματα "αττικού ύφους".
"Συντάκτες" των επιστολών υποτίθεται ότι είναι
αγρότες, ψαράδες, παρασιτικοί τύποι και εταίρες
του αθηναϊκού 4ου αιώνα π.Χ.
Οι 124 σωζόμενες επιστολές του χωρίστηκαν από τους γραμματολόγους
σε τέσσερα βιβλία και αποτελούν την ανάγλυφη εικόνα
του ιδιωτικού βίου της εποχής εκείνης, οι πιο πολλοί δε από
τους τύπους του παρουσιάζουν μιαν εξαιρετική ομοιότητα
με τους ανθρώπους της εποχής μας.]

ΒΙΒΛΙΟ Β΄
σύ δὲ φρυάττῃ, παιδισκάριον εὐτελές, καὶ κιχλίζουσα καὶ μωκωμένη με διατελεῖς. οὐ παύση, τάλαινα, τῆς ἀγερωχίας; ἐγώ σοι τὸν ἐραστὴν δείξω δεσπότην καὶ κάχρυς ἐπὶ τῶν ἀγρῶν φρύγειν ἀναγκάσω, καὶ τότε εἴσῃ παθοῦσα οἷ κακῶν σαυτὴν ἐνέσεισας.
Ο Γέμελλος στη Σαλακωνίδα
τον αφέντη σου;
Εγώ δεν ήμουν που σε πήρα, και μάλιστα κρυφά από τη μάνα σου,
από το εργαστήρι, εκεί που καθόσουν δίπλα στον κουτσό επιδιορθωτή
των ρούχων, και σ' έφερα στο σπίτι έχοντάς σε ως κληρονόμο μου*;
Άθλια, θα σταματήσεις ή όχι να κάνεις την καμπόση;
Αν όχι, εγώ θα σου δείξω πώς από εραστής σου γίνομαι αφεντικό
και θα σε καβουρντίσω σαν το κριθάρι.
Τότε θα καταλάβεις τι συμφορά πήγες κι έριξες απάνω σου.
Πάντα ὑπομένειν οἵα τέ εἰμι πλὴν τοῦ σοὶ συγκαθ- εύδειν, δέσποτα. καὶ τὴν νύκτα οὐκ ἔφυγον οὐδὲ ὑπὸ τοῖς θάμνοις ἐκρυπτόμην, ὡς ἐδόκεις, ἀλλὰ τὴν
κάρδοπον ὑπεισελθοῦσα ἐκείμην ἀμφιθεμένη τὸ κοῖλον τοῦ σκεύους εἰς κάλυμμα. ἐπειδὴ δὲ κέκρικα βρόχῳ
τὸν βίον ἐκλιπεῖν, ἄκουε λεγούσης ἀναφανδόν, πάντα γάρ μου περιαιρεῖ φόβον ἡ πρὸς τὸ τελευτᾶν ὁρμή· ἐγώ σε, ὦ έμελλε, στυγῶ, τοῦτο μὲν βδελυττομένη τὸ
δάσος τοῦ σώματος καὶ ὥσπερ τι κίναδος ἐκτρεπομένη, τοῦτο δὲ τὴν δυσχέρειαν τοῦ στόματος ἐκ τοῦ μυχαιτατοῦ τῆς φάρυγγος τὴν δυσοσμίαν ἐκπέμποντος. κακὸς κακῶς ἀπόλοιο τοιοῦτος ὤν. βάδιζε παρά τινα λημῶσαν ἄγροικον γραῦν ἐπὶ ἑνὶ γομφίῳ σαλεύουσαν, ἀληλιμμένην τῷ ἐκ τῆς πίττης ἐλαίῳ.
Σκαφίδι: Ηπειρώτικη ξύλινη σκάφη με «γούρνα», βασικό όργανο για το ζύμωμα του ψωμιού από τα πανάρχαια χρόνια.Σε ένα τέτοιο κρύφτηκε η δύσμοιρη Σαλακωνίδα , για να γλιτώσει από τον ερωτιάρη αποκρουστικό κύριό της .25
Η Σαλακωνίδα στο Γέμελλο
Δεν το 'σκασα χτες το βράδυ ούτε κρύφτηκα στους θάμνους,
όπως νόμιζες, αλλά χώθηκα κάτω απ' τη σκάφη του ψωμιού,
που την αναποδογύρισα και την είχα για κάλυμμα.
Επειδή αποφάσισα να δώσω τέλος στη ζωή μου και να κρεμαστώ,
άκου στα ίσια τι έχω να σου πω, αφού η θέληση για το θάνατο
διώχνει από μέσα μου το φόβο:
Γέμελλε, σε σιχαίνομαι!
που είναι σαν της αλεπούς,
που βγάζει από τα σωθικά σου μπόχα βρομερή .
Να πας στα τσακίδια, τέτοιος που είσαι!
Να πας να βρεις καμιά γριά χωριάτισσα,

Διαβάστε :«Καθημερινές ιστορίες δούλων στην αρχαία Ελλάδα»
2.Οι βάναυσες τιμωρίες των σκλάβων γυναικών στην αρχαία Αθήνα που δεν έπρεπε να γνωρίζετε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου