Το Ισραήλ καίει τα παιδιά της Γάζας στον ύπνο τους και ο κόσμος δεν κάνει τίποτα
Άρθρο της Ghada Ageel,
καθηγήτριας Πολιτικών Επιστημών, στο Al Jazzera.
Η
Δρ Alaa al-Najjar,
Ο σύζυγός της Hamdy, 40 ετών, επίσης γιατρός, και ο γιος τους Adam, 11 ετών, βρίσκονται στη ΜΕΘ, με τις ζωές τους να κρέμονται από μια κλωστή, σε ένα (σκοπίμως) αποσυντιθέμενο σύστημα υγείας της Γάζας.
Η επαναλαμβανόμενη, σκόπιμη στόχευση νοσοκομείων και κλινικών έχει μετατρέψει σε ερείπια τις περισσότερες υποδομές υγειονομικής περίθαλψης στη Γάζα. Μόνο σε μία εβδομάδα, σκοτώθηκαν 12 από τις πιο αφοσιωμένες νοσοκόμες…
Παντού λευκά σάβανα
Ο Δρ Graeme Groom, Βρετανός χειρουργός που εργαζόταν στο νοσοκομείο Αλ Νάσερ και χειρούργησε τον Hamdy και τον Adam, ανέφερε ότι ο πατέρας είχε υποστεί «διαπερατό τραύμα στο κεφάλι του», ενώ «το αριστερό χέρι του γιου σχεδόν κρεμόταν. Ήταν καλυμμένος από θραύσματα και είχε αρκετές σημαντικές εκδορές».
Το σώμα της μία κόρης της Najjar, Revan, κάηκε σε σημείο που δεν αναγνωρίζονταν – «δεν έμεινε τίποτα από το δέρμα ή τη σάρκα της», είπε ο θείος της. Με δάκρυα στα μάτια, η μητέρα παρακάλεσε τους διασώστες να την αφήσουν να κρατήσει αγκαλιά την κόρη της, για τελευταία φορά.
Δυστυχώς, τα λευκά σάβανα που τυλίγονται γύρω από τα σώματα των παιδιών της Γάζας συνεχίζουν να συσσωρεύονται.
Η 11χρονη influencer της Γάζας ήταν… απειλή για το Ισραήλ
Η 11χρονη Γιακίν Χαμάντ ήταν ανάμεσα στα δεκάδες παιδιά που σκοτώθηκαν από ισραηλινές επιδρομές στη Λωρίδα της Γάζας.
Ήταν μια από τις νεότερες influencers στη Γάζα. Η Γιακίν έφτιαχνε επιδόρπια. Μοίραζε φαγητό. Έφερνε ευτυχία σε παιδιά που είχαν χάσει τα πάντα. Σε ένα από τα βίντεό της, ενώ ετοίμαζε φαγητό, ακούγεταινα λέει: «Στη Γάζα, δεν γνωρίζουμε τη λέξη αδύνατο». Αυτό ήταν το έγκλημά της.
"Gaza, nothing's impossible."
— Dr. Omar Suleiman (@omarsuleiman) May 23, 2025
Yaqeen Hammad was killed today. Here, she describes how she made this contraption to cook despite Israel's cutting off of gas. May you be a bird in paradise, Yaqeen. pic.twitter.com/QyJ4FuRyeb
Στις 23 Μαΐου, την ίδια μέρα που τα παιδιά της Alaa al-Najjar αποτεφρώθηκαν, το Ισραήλ έκρινε ότι η 11χρονη Γιακίν ήταν με κάποιο τρόπο… απειλή. Πολλαπλές αεροπορικές επιδρομές έπληξαν τη γειτονιά της στο Ντέιρ ελ-Μπαλάχ και τερμάτισαν τη ζωή της. Είναι ένα από τα 18.000 παιδιά που έχουν σκοτωθεί από τον Οκτώβριο, ένα από τα 1.300+ από τότε που το Ισραήλ έσπασε την εκεχειρία τον Μάρτιο και ένα από τα δεκάδες σε μόλις 48 ώρες.
Δύο μέτρα και σταθμά
Σχολιάζοντας τα ηθικά «δύο μέτρα και σταθμά» όσον αφορά τους Παλαιστίνιους, ο Dan Sheehan, συντάκτης στο Literary Hub, αναφέρει: «Αν μια 11χρονη Ισραηλινή influencer – ένα κορίτσι που μοίραζε φαγητό και παιχνίδια σε εκτοπισμένα παιδιά – είχε σκοτωθεί, το Empire State Building θα φωτιζόταν γι’ αυτήν. Το πρόσωπό της θα ήταν στην πρώτη σελίδα κάθε μεγάλου αμερικανικού ειδησεογραφικού πρακτορείου. Θα μίλαγε για εκείνη κάθε πολιτικός».
Ωστόσο, για τη Γιακίν υπάρχει μόνο σιωπή.
Ένας έμπειρος Παλαιστίνιος διπλωμάτης στον ΟΗΕ, ο Riyad Mansour, ξέσπασε σε κλάματα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στα Ηνωμένα Έθνη την Τρίτη, περιγράφοντας με συγκλονιστικό τρόπο το ανθρωπιστικό δράμα που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γάζα.
Το βίντεο κατέγραψε τον Danny Danon
– τον Ισραηλινό ομόλογό του – να καταπνίγει ένα χασμουρητό ως απάντηση.
«Πώς το χέρι που σκοτώνει θα γίνει χέρι που ταίζει;»
Μπροστά στον θάνατο Παλαιστινίων παιδιών, το Ισραήλ χασμουριέται με αδιαφορία. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς μια πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι το 82% των Εβραίων Ισραηλινών υποστηρίζουν την απέλαση των Παλαιστινίων από τη Γάζα.
Πώς μπορούν λοιπόν να πηγαίνουν οι Παλαιστίνιοι με τα παιδιά τους σε ισραηλινούς στρατιωτικούς σταθμούς διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας και να νιώθουν ασφαλείς;
«Πώς», σύμφωνα με τα λόγια του κορυφαίου δικηγόρου ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γάζα, Ράτζι Σουρανί, «θα μπορούσε το χέρι που σκοτώνει να γίνει και χέρι που ταΐζει;»
Η απάντηση, φυσικά, είναι ότι δεν μπορεί: τα δολοφονικά χέρια του Ισραήλ φτάνουν βαθιά στη Λωρίδα της Γάζας και τα παιδιά νιώθουν το βάρος τους.
Κλείνουν τα μάτια τους
Ένα από τα παιδιά που γλίτωσε είναι η Ward al-Sheikh Khalil, 
ένα πεντάχρονο κορίτσι που είχε καταφύγει σε ένα σχολείο του ΟΗΕ. Ξύπνησε από τις φλόγες που τύλιξαν την τάξη όπου κοιμόταν η οικογένειά της.
Η μητέρα και τα αδέλφια της σκοτώθηκαν στην ισραηλινή επιδρομή. Η στέγη
κατέρρευσε και βιντεοσκοπήθηκε καθώς προσπαθούσε να σωθεί.
Τελικά διασώθηκε από έναν γιατρό. Όταν ρώτησε πού ήταν η μητέρα και τα αδέλφια της, της ψιθύρισαν: «Κάτω από τα ερείπια».
Ένα άλλο μικρό κορίτσι ανασύρθηκε κάτω από τα ερείπια της τάξης, με το σώμα της μισοκαμμένο.
Είναι αρκετός ο πόνος της για να συγκινηθούν οι πολιτικοί; Πόσα κορίτσια σαν κι αυτήν; Πόσα αγόρια; Πόσα σπασμένα, απανθρακωμένα ή θαμμένα σώματα θα χρειαστούν για να ονομαστεί – και να σταματήσει αυτή – η γενοκτονία;
Τον Δεκέμβριο του 2023, η UNICEF, η υπηρεσία του ΟΗΕ για τα παιδιά, δήλωσε: «Η Λωρίδα της Γάζας είναι το πιο επικίνδυνο μέρος στον κόσμο για να είσαι παιδί».
«Τι επίπεδο φρίκης πρέπει να μεταδοθεί ζωντανά πριν η διεθνής κοινότητα αναλάβει πλήρως δράση, χρησιμοποιήσει την επιρροή της και λάβει τολμηρά, αποφασιστικά μέτρα για να επιβάλει τον τερματισμό αυτής της αδίστακτης δολοφονίας παιδιών;», ανέφερε η UNISEF στις 27 Μαΐου.
Στο Βιετνάμ, η φωτογραφία με το 9χρονο γυμνό κοριτσάκι να τρέχει πανικόβλητο μετά από επίθεση με βόμβες ναπάλμ, ενίσχυσε τις παγκόσμιες προσπάθειες για να σταματήσει ο πόλεμος.
Το πτώμα ενός μικρού αγοριού από τη Συρία – του 3χρονου Αϊλάν Κουρντί – είχε συγκινήσει όλη την Ευρώπη, ανοίγοντας την πόρτα της στους Σύρους πρόσφυγες.
Στη Γάζα, όμως, οι εικόνες με παιδιά που τρέχουν μακριά από τις φλόγες, ανασύρονται από τα ερείπια και καίγονται σε σημείο που δεν αναγνωρίζονται δεν αρκούν για να προκαλέσουν δράση.
Στη Γάζα, ο κόσμος γυρίζει την πλάτη του. Κανένας πόνος ή ταλαιπωρία δεν φαίνεται να εμπνέει τους ηγέτες αυτού του κόσμου να αναλάβουν δράση.
«Στη Γάζα, υπάρχουν δεκάδες περιστατικά με “κορίτσια ναπάλμ”, κάθε μέρα. Αυτές οι εικόνες στον κόσμο, έρχονται σε ζωντανή μετάδοση, αφιλτράριστες. Ο κόσμος δεν στερείται αποδεικτικών στοιχείων. . Γιατί λοιπόν δεν αντιδρά;», τονίζει ο Τζεχάντ Αμπουσαλίμ, εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Παλαιστινιακών Σπουδών των ΗΠΑ.
Μια αχτίδα ελπίδας ήταν η επιστολή διαμαρτυρίας που υπέγραψαν 1.200 Ισραηλινοί ακαδημαϊκοί, που επικεντρώνεται στα βάσανα των Παλαιστινίων.
«Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν γνωρίζαμε. Αυτά τα λόγια ας διαπεράσουν τη συνείδηση κάθε πολιτικού και κάθε διπλωμάτη στον δυτικό κόσμο: Δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν γνωρίζατε», αναφέρουν.
*Άρθρο της Ghada Ageel, καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών και Παλαιστίνια πρόσφυγας τρίτης γενιάς, στο Al Jazzera
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου