Το βιβλίο που έκανε διάσημο τον Χάρολντ
Μπλουμ 
Το βιβλίο που έκανε διάσημο τον Χάρολντ
Μπλουμ ήταν η "Αγωνία της επίδρασης" (1973). Στην έννοια της επίδρασης,
η οποία κατέχει κεντρική θέση στη θεωρία του, επανέρχεται με το παρόν
βιβλίο (2011). Η «ανατομία» έχει δύο κύριους στόχους: να διερευνήσει
περαιτέρω την έννοια της επίδρασης και να την τεκμηριώσει με περισσότερα
και πειστικότερα παραδείγματα.
Το εγχείρημα υλοποιείται με την προσφυγή στο έργο κορυφαίων συγγραφέων. Ξεχωριστή θέση δίνεται στον Σαίξπηρ (πέντε κεφάλαια) και, ακολούθως, στον Ουίτμαν (τρία κεφάλαια). Ο κατάλογος ενισχύεται με την προσφυγή σε άλλους επιφανείς του λογοτεχνικού κανόνα (π.χ. Δάντης, Μίλτον, Δόκτωρ Τζόνσον, Σέλεϊ, από την κλασική παράδοση· Τζόις, Στίβενς, Γέιτς, Χαρτ Κρέιν, από το πεδίο του μοντερνισμού· Μέριλ, Άσμπερι, Άμονς, από τους νεότερους). Για την υπεράσπιση της αισθητικής του θεωρίας ο Μπλουμ επικαλείται τον Πέιτερ και τον Ουάιλντ, και για το μυστήριο της δημιουργίας, ως επίδραση ανάμεσα σε προνομιούχα υποκείμενα, επικαλείται τον Έμερσον, τον Κίρκεγκορ, τον Νίτσε και τον Φρόιντ.
Η "Ανατομία της επίδρασης" ωστόσο δεν είναι μια απλή διαδρομή στην ιστορία της λογοτεχνίας. Είναι μια καταβύθιση στο δράμα της φαντασίας. Το σημαντικότερο: είναι μια παρότρυνση στους αναγνώστες να διαβάζουν κείμενα που προσθέτουν κάτι παραπάνω στη ζωή τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Το εγχείρημα υλοποιείται με την προσφυγή στο έργο κορυφαίων συγγραφέων. Ξεχωριστή θέση δίνεται στον Σαίξπηρ (πέντε κεφάλαια) και, ακολούθως, στον Ουίτμαν (τρία κεφάλαια). Ο κατάλογος ενισχύεται με την προσφυγή σε άλλους επιφανείς του λογοτεχνικού κανόνα (π.χ. Δάντης, Μίλτον, Δόκτωρ Τζόνσον, Σέλεϊ, από την κλασική παράδοση· Τζόις, Στίβενς, Γέιτς, Χαρτ Κρέιν, από το πεδίο του μοντερνισμού· Μέριλ, Άσμπερι, Άμονς, από τους νεότερους). Για την υπεράσπιση της αισθητικής του θεωρίας ο Μπλουμ επικαλείται τον Πέιτερ και τον Ουάιλντ, και για το μυστήριο της δημιουργίας, ως επίδραση ανάμεσα σε προνομιούχα υποκείμενα, επικαλείται τον Έμερσον, τον Κίρκεγκορ, τον Νίτσε και τον Φρόιντ.
Η "Ανατομία της επίδρασης" ωστόσο δεν είναι μια απλή διαδρομή στην ιστορία της λογοτεχνίας. Είναι μια καταβύθιση στο δράμα της φαντασίας. Το σημαντικότερο: είναι μια παρότρυνση στους αναγνώστες να διαβάζουν κείμενα που προσθέτουν κάτι παραπάνω στη ζωή τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Δυο λόγιαΠρελούδιο
Η ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΟΥ ΩΣ ΚΡΙΤΙΚΟΥ
Αγάπη για τη λογοτεχνία
Το παράδοξο του Υψηλού
Η επίδραση ενός νου στον εαυτό του
ΣΑΙΞΠΗΡ, Ο ΙΔΡΥΤΗΣ
Οι άνθρωποι του Σαίξπηρ
Ο αντίπαλος ποιητής: Βασιλιάς Ληρ
Η Σαιξπηρική έλλειψη: Η τρικυμία
Κατοχή με πολλούς τρόπους: Τα Σονέτα
Ο Άμλετ και η τέχνη της γνώσης
Ο Άμλετ του Μίλτον
Τζόις... Δάντης... Σαίξπηρ... Μίλτον...
Ο Δόκτωρ Τζόνσον και η κριτική επίδραση
ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΥΨΗΛΟ
Αγωνίες της Επικούρειας επίδρασης: Ντράιντεν, Πέιτερ, Μίλτον, Σέλεϊ, Τένισον, Ουίτμαν, Σουίνμπερν, Στίβενς
Η Λουκρήτεια παρέκκλιση του Λεοπάρντι
Οι διάδοχοι του Σέλεϊ: Μπράουνινγκ και Γέιτς
Τίνος ή Συνθήκη της Φωτιάς: Μέριλ και Γέιτς
Ο ΟΥΙΤΜΑΝ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΗΝ ΕΣΠΕΡΙΑ ΓΗ
Ο Έμερσον και μια ποίηση που έμελλε να γραφτεί
Η καταγραφή / το ταίριασμα του Ουίτμαν
Ο θάνατος και ο ποιητής: Ουιτμάνειες αμπώτιδες
Σημειώσεις για μια υπέρτατη μυθοπλασία του ρομαντικού εαυτού
Κοντά στους ζωντανούς: Λόρενς και Ουίτμαν
Χέρι της Φωτιάς: Το μεγαλείο του Χαρτ Κρέιν
********************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου