O καθηγητής πανεπιστημίου Βασίλης Τσαουσίδης σχολιάζει το σόου στην Αργολίδα - «Αυτή είναι η μισή ιστορία»
Η Λίνα Μενδώνη επισκέφθηκε χθες (25/03) την Αργολίδα και έργα που υλοποιεί το υπουργείο Πολιτισμού στο Άργος και στο Ναύπλιο, όπου είχε και ένα έντονο φραστικό επεισόδιο με την προϊσταμένη Αρχαιοτήτων της Αργολίδας, Άλκηστη Παπαδημητρίου.
Όπως φαίνεται και σε βίντεο η υπουργός ενοχλήθηκε με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι αρχαιολογικοί χώροι και τα έβαλε με την προϊσταμένη Αρχαιοτήτων, σχολιάζοντας μάλιστα ότι «έχετε πάρει εκατομμύρια».
Το περιστατικό σχολίασε με ανάρτησή του ο καθηγητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Δ.Π.Θ, Βασίλης Τσαουσίδης, ο οποίος παρομοίασε την αντίδραση της Λίνας Μενδώνη σαν όταν «Ο αυτοκράτορας βρίσκει ανάλατο το φαγητό του – ο μάγειρας πρέπει να τιμωρηθεί με τριάντα βουρδουλιές σε δημόσια θέα».
Μάλιστα όπως σημείωσε: «Το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια είναι για την Μενδώνη ψιλά γράμματα», ενώ περιέγραψε και μια προσωπική ιστορία για την ταλαιπωρία που υπέστη, καταλήγοντας πως: «η ταλαιπωρία είναι εργαλείο εξουσίας».
Αναλυτικά η ανάρτηση του καθηγητή
facebook.com
Είδα το βίντεο με τη Μενδώνη να επιπλήττει με τρόπο αυταρχικό,
προσβλητικό και απράδεκτο την έφορο αρχαιοτήτων Αργολίδας. Ο
αυτοκράτορας βρήκε ανάλατο το φαγητό του – ο μάγειρας πρέπει να
τιμωρηθεί με τριάντα βουρδουλιές σε δημόσια θέα. Ο Πούτιν συμπεριφέρεται
καλύτερα τους υπαλλήλους του.
Το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια είναι για την Μενδώνη ψιλά γράμματα, να ‘χαμε να λέγαμε· προφανώς, η σωστή διοίκηση, κατά τη γνώμη της, θέλει βούρδουλα, διαπόμπευση, μαστίγιο – τα υπόλοιπα, τα θεσμικά, είναι πολιτική ορθότητα για τους αφελείς πολίτες. Όμως, “αναγκάστηκε” να γίνει αυταρχική – στο όνομα των πολιτών το έκανε, είμαι σίγουρος. Αναρωτιέμαι όμως, αυτά τα εκατομμύρια που “έδωσε”, δεν ήξερε που πήγαν;
Δεν είχαν ελέγξει οι υπηρεσίες της την ιεράρχηση των έργων; Δεν είχαν εγκρίνει τις μελέτες; Γιατί ξιαφνιάστηκε; Γιατί δεν φώναξε τον αρμόδιο υπάλληλο του υπουργείου της, που ήταν κάπου εκεί δίπλα της, να του βάλει τις φωνές που δεν ασκεί σωστά τα ελεγκτικά καθήκοντά του και δεν απαίτησε να ανακαιστούν τα κεντρικά κτίρια της πόλης; Γιατί υπέγραψε συμφωνίες χρηματοδότησης που άφηναν “εκτός” τα σημαντικά κτίρια της πόλης;
Πριν από τη σκηνή της διαπόμπευσης, η Μενδώνη “δέχτηκε” τις φιλοφρονήσεις του Δημάρχου και των υπηρεσιακών υπαλλήλων. Σκυφτά κεφάλια και υποκλίσεις, ένδειξη σεβασμού στην υπουργό. «Μας κάνατε την εξαιρετική τιμή να επισκεφτείτε τον τόπο μας», είπε ο Δήμαρχος. Γιατί τόσο εξαιρετική τιμή; Γιατί είναι τιμή να επισκέπτεται ο υπουργός πολιτισμού το Άργος; Γιατί δεν είναι υποχρέωσή του και προσβολή αν δεν το επισκεφτεί;
Η Μενδώνη έδειξε τον σεβασμό της μόνο προς τα θεία – φίλησε σε δημόσια θέα την εικόνα του Αγίου Πέτρου, που της πρόσφεραν, ως δώρο, στο γραφείο του δημάρχου. Ο καθένας σέβεται τους «ανωτέρους» του. Ο σεβασμός είναι μια ιεραρχία, ο καθένας σέβεται τον ανώτερο – έτσι πάει το πράγμα. Αυτό είναι το μήνυμα.
Μετά από αυτή την αυταρχική συμπεριφορά του «πρόσεχε καλά» με αγοραίο ύφος λοχαγού σε στρατιώτη που δε γυάλισε τα παπούτσια του, η Μενδώνη δεν μπορεί να παραμείνει στη θέση της – ιδίως ως υπουργός πολιτισμού. Καλύτερα να παρελάσει με το «σκληροτράχηλο» άγημα που εκτονώνει τη «γενναιότητά» του κατά των Τούρκων στη «μάχη» των παρελάσεων.
Όμως, αυτή είναι η μισή ιστορία. Η άλλη μισή, είναι η αυταρχία που διαχέεται αντίστροφα με τον σεβασμό: προς τα κάτω. Η αυταρχία καταλήγει στον πολίτη.
Πριν 2-3 χρόνια, βρέθηκα στο Μουσείο των Αβδήρων για να βγάλω εκτάκτως μια κάρτα ελεύθερης πρόσβασης στα μουσεία της χώρας, καλοκαίρι, μια-δυο μέρες πριν ταξιδέψω. Στο μουσείο ήμουν συχνός επισκέπτης, κάθε φορά που κάποιος συνάδελφος ή ομάδα συναδέλφων από το εξωτερικό επισκέπτονταν την Ξάνθη – ελλείψει ξεναγού, έκανα τον ξεναγό εγώ ο ίδιος. Για την έκδοση της κάρτας, λοιπόν, αρμόδια ήταν η αρχαιολογική υπηρεσία των Αβδήρων.
Στη διοίκηση του Μουσείου δεν αρκούσε η κάρτα μέλους του Καθηγητή του ΔΠΘ που κατέθεσα. Μου ζήτησε βεβαίωση της υπηρεσίας ότι είμαι μόνιμος καθηγητής του ΔΠΘ. Κατέθεσα την βεβαίωση μισθοδοσίας μου, η οποία γίνεται αποδεκτή ως βεβαίωση από όλες τις υπηρεσίες της χώρας· σ’ αυτήν αναγράφονται όλες οι λεπτομέρεις, υπογεγραμμένες από τις υπηρεσίες του Πανεπιστημίου: Μόνιμος καθηγητής Α βαθμίδας, τμήμα ΗΜΜΥ, προϋπηρεσία τόσα χρόνια – μισθοδοσία τελευταίου μήνα.
Η “βεβαίωση” θα έγραφε πολύ λιγότερα. Το Μουσείο, μετά από εσωτερικές διαπραγματεύσεις με τη διοίκηση, αρνήθηκε και αυτή την βεβαίωση. Όταν διαμαρτυρήθηκα για την απρόκλητη ταλαιπωρία και την ασέβεια στον πολίτη, με έστειλαν αδιάβαστο παραπέμποντάς με σε ένα υποτιθέμενο ΦΕΚ που οι ίδιοι λανθασμένα ερμήνευσαν με τον γραφειοκρατικό τρόπο τους.
Ακόμη και αν ίσχυε η γραφειοκρατική απαίτηση να αναγράφεται στον τίτλο “βεβαίωση”, που δεν ίσχυε, οι αρμόδιοι όφειλαν να προστατεύσουν τους πολίτες και να ζητήσουν από το υπουργείο, χρόνια πριν, να μην ταλαιπωρεί τους πολίτες.
Όμως, η ταλαιπωρία είναι εργαλείο εξουσίας και κανείς δεν απεμπολεί
το “δικαίωμα” του να ταλαιπωρεί τους από κάτω του: αυτός που ταλαιπωρεί
και ο ταλαίπωρος είναι μια σχέση εξουσίας.
Η αυταρχία διδάσκεται.
Είναι τρόπος διοίκησης και περνάει από όλα τα στάδια της διοίκησης μέχρι να καταλήξει στον μόνο ταλαίπωρο που δεν μπορεί να ταλαιπωρήσει κάποιον “υφιστάμενο” του: τον πολίτη.
Και η αξιοπρέπεια, είναι ο εχθρός της διοίκησης. Η Μενδώνη μας έδωσε ένα μάθημα: η αυταρχία είναι ο πολιτισμός μας. Με τη σφραγίδα του υπουργείου “πολιτισμού”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου