Παγκόσμια ημέρα Ποίησης: Κώστας Μόντης

 

Κώστας Μόντης : Κύπριος συγγραφέας. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνοκύπριους ποιητές και συγγραφείς. Βικιπαίδεια
(Αμμόχωστος: 1914-Λευκωσία : 1/3/2004)

Νύχτες

Καλά, θ’ απορροφήσουν κάτι από την έγνοια σου
η μέρα, η κίνηση, η δουλειά σου, οι φίλοι,
και θα μπορέσεις ύστερα να πας
σε κάνα θέατρο ή κέντρον ή όπου αλλού.
Όμως, όταν τελειώσουν όλα
τα θέατρα και τα κέντρα κλείσουν
και πουν οι φίλοι καληνύχτα
και πρέπει να γυρίσεις πια στο σπίτι, τι θα γίνει;
Το ξέρεις πως σκληρή, αδυσώπητη
σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια,
Θα ‘σαι μονάχος.
Και τότες θα λογαριαστείτε.
Θες ή δε θες, θα μπουν κάτω όλα, να λογαριαστείτε.
Θα ΄σαι μονάχος
κι ανυπεράσπιστος απ’ τα θέατρα και τα κέντρα,
κι απ’ τη δουλειά σου και τους φίλους.
Σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θά ‘ρθεις, δεν γίνεται. Είν’ τόσο σίγουρη γι’ αυτό, και περιμένει.
Είναι στο σπίτι και σε περιμένει.

 «Τα τραγούδια της ταπεινής ζωής» (Λευκωσία 1954)

ΠΡΟΣ ΘΕΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΟ Ι

Όπως θα ΄χεις διαπιστώσει κι Εσύ, Κύριε,
κάτι δεν πήγε καλά,
όπως θα 'χεις ήδη διαπιστώσει κι Εσύ, Κύριε,
είν' ανάγκη να ξαναπροκυρηχθεί η θέση.

*
ΠΡΟΣ ΘΕΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΟ ΙΙ

Μ' όλο τον δέοντα σεβασμό εισηγούμαι, Κύριε,
όταν θα ξαναπροκηρύξεις τη θέση
να βάνεις ως απαραίτητο όρο
στα "προσόντα των υποψηφίων"
να 'ναι έγγαμοι με παιδιά κι εγγόνια.

*
ΠΡΟΣ ΜΝΗΜΗ ΙΙ

Δε σε υποτιμώ
όμως ό,τι και να 'σαι
είσαι "εκ των υστέρων",
όμως ό,τι και να 'σαι
είσαι "δεύτερης προβολής".

*
ΠΡΟΣ ΧΑΡΟ Ι

Καταλαβαίνω, δεν είμαι άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει,
όμως έλα κι εσύ στη θέση μου.
*
ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΧΡΟΝΩΝ

Αποκηρύττω όσα πρόσθεσα έκτοτε,
αποκηρύττω όσα αφαίρεσα έκτοτε.

"Ως εν κατακλείδι", Λευκωσία 1984.

 

 ΚΑΦΕΝΕΙΟ "ΣΑΡΙΖΑ"
ΓΩΝΙΑ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΚΑΙ ΔΙΔΟΤΟΥ

Στο μικρό καφενεδάκι
είνα΄ακόμα κρεμασμένα στους τοίχους
τα είκοσί μας χρόνια,
αναπαράγονται ακόμα αναλλοίωτες οι φωνές τους.
Αυτή η αποπετρωμένη στιγμή
είν΄η στιγμή που πρωτοπατήσαμε στην Αθήνα,
που πρωτοκοιτάξαμε ένα γύρο την Αθήνα,
μ΄αυτό το ξεθωριασμένο "Ενοικιάζεται"
χτυπήσαμε την πόρτα του πρώτου μας σπιτιού.
Η ανιψιά του αντισυνταγματάρχη
όπου να ΄ναι θα προβάλει στο παράθυρο,
η κόρη της σπιτονοικοκυράς μας
όπου να ΄ναι θα γυρίσουν απ΄ το φροντιστήριο,
όμως  εμείς απλώς διαβάζουμε ένα διήγημα πια,
όμως εμείς πρέπει να φύγουμε,
πρέπει να ξανανέβουμε τα τριάντα χρόνια
που μας χωρίζουν απ΄όλα αυτά.
Ήδη εκεί απάνω μάς γυρεύουν,
ήδη πολλοί σκύβουν να κοιτάξουν τι κάνουμε τόση ώρα.

ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ

Είχαν πολύ βαριεστίσει όλη την Αγία Εβδομάδα
μ' εκείνο το συγκρατημένο σημειωτό,
μ' εκείνο το επί τόπου,
μ' εκείνες τις αλλεπάλληλες τελείες,
κι όρμησαν σαν τρελές στους τέσσερις ανέμους,
κι όρμησαν σαν τρελές στους τέσσερις ουρανούς
μόλις τους είπαν "εν τάξει τώρα, αναστήθηκε".

*

Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ ΙΙ

Δεν έχει σημασία που δεν είχε συνέχεια η πρώτη σου αγάπη.
Δεν ήταν δική της δουλειά ο γάμος και τα παιδιά.
Άλλος ήταν αυτής ο προορισμός της.

*

ΤΑ ΠΤΗΝΑ (ΓΙΑ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥΣ)

Για κάτι ανώτερα θα τα προόριζε η φύση.
Άραγε τι δεν πήγε καλά κι απέτυχαν,
άραγε τι δεν πήγε καλά
κι απέτυχε το μεγάλο εφόδιο
κι επικρατήσαμε εμείς.

*

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Αυτά που λέτε πως θέλω
είν' ακριβώς εκείνα που δε θέλω.

*

ΖΩΗ ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ι

Λοιπόν, δεν είμαι παρά απλώς "αγώνας" κι ανηφόρι";
Τίποτ' άλλο, αχάριστοι,
τίποτ' άλλο, επιλήσμονες;

*

ΠΡΟΣ ΖΩΗ Ι

Ναι, ναι, μέχρις αυτού του σημείου
έφτασες μαζί μας.

*
ΖΩΗ ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΗ) Ι

Λοιπόν, εκείνο το "παλιοζωή"
μην το επαναλάβετε "παλιάνθρωποι"!