Γιατί οι Άραβες έσπευσαν να καλωσορίσουν τον Άχμεντ αλ Σαράα; Ποιοι είναι οι επερχόμενοι κίνδυνοι;
Ενώ ο κόσμος ασχολείται με τα πιεστικά διεθνή και περιφερειακά ζητήματα, αρκετές περιοχές στη Συρία έχουν δεχθεί ισραηλινές στρατιωτικές εισβολές τις τελευταίες ημέρες, παράλληλα με τις τρομακτικές σφαγές που διαπράχθηκαν από τις δυνάμεις και τις πολιτοφυλακές του de facto καθεστώτος του Αχμεντ αλ Σαράα (ήΤζαουλάνι).
Αυτές οι σφαγές, υπό το πρόσχημα της στόχευσης «υπολειμμάτων του προηγούμενου καθεστώτος», οδήγησαν στο θάνατο εκατοντάδων αθώων Συριανών.
Όμως, αυτές οι εισβολές και οι σφαγές δεν είναι μεμονωμένα γεγονότα.
Αντίθετα, αποτελούν μέρος του χάους και του κερματισμού που επιβάλλονται στη Συρία εδώ και χρόνια.
Πρόκειται για μια κρίσιμη πτυχή μιας ευρύτερης προσπάθειας με στόχο την αναμόρφωση της περιοχής ανάλογα με τα περιφερειακά και διεθνή σχέδια- όχι λιγότερο επικίνδυνα από την άμεση αποικιοκρατία – για την αναμόρφωση της περιοχής, την κατάσχεση των τεράστιων πόρων του φυσικού αερίου, του πετρελαίου και άλλου ορυκτού πλούτου, εκμεταλλευόμενοι τη γεωπολιτική της σημασία και τον έλεγχο των πηγών νερού.
Αν και αυτό το άρθρο δεν αντιμετωπίζει άμεσα τη συνεχιζόμενη κρίση στην Παλαιστίνη, όπου η ισραηλινή κατοχή συνεχίζει τα εγκλήματά της εν μέσω αδυναμίας στην αντιμετώπιση τους, βλέπω μια άμεση συνάρτηση μεταξύ του τι συμβαίνει στη Συρία και την Παλαιστίνη. Και οι δύο αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου αμερικανικού αποικιακού σχεδίου που επιδιώκει να αποσυναρμολογήσει τα κράτη και να επανασυνδέσει σφαίρες επιρροής για να εξυπηρετήσει τα ισραηλινά και αμερικανικά συμφέροντα. Ακριβώς όπως το Σιωνιστικό Έργο στην Παλαιστίνη εφαρμόζεται μέσω της επέκτασης του διακανονισμού, της προσάρτησης, της εθνοκάθαρσης και της επικείμενης «μετατόπισης», στη Συρία, εκτελείται μέσω καταστροφής, διαίρεσης και δημιουργίας οντοτήτων που υποτάσσονται σε περιφερειακές και διεθνείς εξουσίες.
Αλ Σαράα: Από την τρομοκρατία στη νομιμοποίηση;
Μέσα από την περιθωριοποίηση της υποτιθέμενης εθνικής διάσκεψης στη Συρία, που πραγματοποιήθηκε χωρίς τη συμμετοχή των αληθινών εθνικών δημοκρατικών δυνάμεων και τη συνεχιζόμενη αιματοχυσία, ο Άχμεντ αλ Σαράα αναδύεται ως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα στοιχεία. Έχει μεταμορφωθεί από τον ηγέτη μιας τρομοκρατικής οργάνωσης HTS που συνδέεται με την Αλ Κάιντα (μια οντότητα που δημιουργήθηκε αρχικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε συνεργασία με το Ισραήλ) σε μια φιγούρα που τώρα αντιμετωπίζεται ως de facto εξουσία και εταίρος στις νέες «διευθετήσεις» επί συριακού εδάφους.
Το πιεστικό ερώτημα είναι: Γιατί κάποιες αραβικές χώρες έσπευσαν να ασχοληθούν με τον Σαράα παρά το διαβόητο παρελθόν του και την πραγματικότητα της τρέχουσας κατάστασης;
Διάφοροι παράγοντες συνέβαλαν σε αυτή τη μετατόπιση, κατά την άποψή μου:
_Πραγμάτωση των αμερικανικών στόχων: Πολλά αραβικά κράτη δεν έχουν κυρίαρχη λήψη αποφάσεων και επιδιώκουν να κατευνάσουν την Ουάσινγκτον, συχνά χωρίς πραγματικό στρατηγικό κέρδος σε αντάλλαγμα. Αυτό, με τη σειρά του, επιτρέπει στις ΗΠΑ να εδραιώσουν τα περιφερειακά τους σχέδια, συμπεριλαμβανομένου του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία στη Συρία. Επιπλέον, ορισμένα αραβικά κράτη ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην ανασυγκρότηση της Συρίας και στους ενεργειακούς της πόρους.[......................................]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ
Γιατί οι Άραβες έσπευσαν να καλωσορίσουν τον Άχμεντ αλ Σαράα; ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου