gerontakos

Ρόμπερτ ντε Νίρο προς μεγιστάνες του πλούτου: «Αν μπορείτε να ξοδέψετε δισεκατομμύρια για να φτιάξετε πυραύλους, εφαρμογές και εικονικούς κόσμους, μπορείτε να ξοδέψετε ένα κλάσμα από αυτό για να ταΐσετε παιδιά και να ανοικοδομήσετε κοινότητες. Θέλετε να αυτοαποκαλείστε οραματιστές; Τότε αποδείξτε το με συμπόνια, όχι με δελτία τύπου»

Πέμπτη, Μαρτίου 06, 2025

Η ιστορική μνήμη δεν δικάζεται! Ιστορική απόφαση στο Εφετείο Θεσσαλονίκης , που έκρινε ξεκάθαρα πως η σκληρή κριτική για δημόσιες πράξεις δημόσιων προσώπων του παρελθόντος δε συνιστά εξύβριση

athanasios xrysoxoou

Τέλος στη... βιομηχανία αγωγών και μηνύσεων με τις οποίες οι απόγονοι του διαβόητου κατοχικού φρούραρχου Θεσσαλονίκης Αθανάσιου Χρυσοχόου προσπαθούσαν εδώ και χρόνια να φιμώσουν όσους μιλούν δημόσια για τα... ανδραγαθήματά του επί Κατοχής ● Το Εφετείο αποφάσισε ξεκάθαρα πως η σκληρή κριτική για δημόσιες πράξεις δν συνιστά εξύβριση.

Βικιπαίδεια:Αθανάσιος Χρυσοχόου

Tίτλοι τέλους έπεσαν στην προσπάθεια των απογόνων του κατοχικού φρούραρχου Θεσσαλονίκης Αθανάσιου Χρυσοχόου να φιμώσουν όσους μιλούσαν για τη στάση και τη δράση του την επίμαχη περίοδο. Με απόφασή του το Μονομελές Εφετείο Θεσσαλονίκης τονίζει ότι δεν μπορεί να δικάσει την Ιστορία και γι’ αυτό δικαιώνει τον δικηγόρο Αθανάσιο Αλμπάντη εναντίον του οποίου είχαν προσφύγει οι απόγονοι Χρυσοχόου για σειρά επιθετικών κρίσεών του στο πρόσωπο και στη δράση του Χρυσοχόου, με σκεπτικό που προσθέτει νέα στοιχεία σε δύο προηγούμενες αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης.

Οι απόγονοι Χρυσοχόου εγκαλούσαν τον δικηγόρο Αθανάσιο Αλμπάντη για δεκατέσσερις (14) συνολικά αναρτήσεις του στο φέισμπουκ οι οποίες είχαν γραφτεί και αναρτηθεί στο χρονικό διάστημα από τις 3/5/2019 (η πρώτη) μέχρι και τις 28/3/2020 (η τελευταία). Ο κ. Αλμπάντης είχε μάλιστα καταδικαστεί πρωτοδίκως (2022) –αλλά ερήμην, λόγω μη έγκαιρης ενημέρωσής του για τη δίκη– να πληρώσει στους απογόνους Χρυσοχόου συνολική αποζημίωση 40.000 ευρώ και άσκησε έφεση. Εφεση στην πρωτόδικη απόφαση άσκησαν και οι απόγονοι Χρυσοχόου γιατί... ήθελαν τα διπλάσια χρήματα!

Σειρά αγωγών

Οι αγωγές κατά του κ. Αλμπάντη ήταν οι τελευταίες που εκδικάστηκαν (αρ. απόφασης 269/2025) από τα δικαστήρια, αφού είχαν προηγηθεί οι απορρίψεις αγωγών εναντίον των δικηγόρων Αλέκου Γρίμπα και Σπύρου Σακέττα («Εφ.Συν.» 11.10.2023 «Δικαίωση της ιστορικής μνήμης») και του πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τριαντάφυλλου Μηταφίδη («Εφ.Συν.» 3.10.2024 «Η Ιστορία δεν δικάζεται»).

Η υπόθεση που συντάραξε τη Θεσσαλονίκη κρατάει σχεδόν μία δεκαετία και είχε ξεκινήσει με την προσπάθεια του Δήμου Θεσσαλονίκης επί δημαρχίας Γιάννη Μπουτάρη να μετονομάσει την οδό Αθανασίου Χρυσοχόου σε Αλμπέρτου Ναρ (η υπόθεση σήμερα βρίσκεται στο ΣτΕ). Οι απόγονοι Χρυσοχόου ζητούσαν από τους Γρίμπα, Σακέττα, Μηταφίδη και Αλμπάντη τεράστια ποσά αποζημίωσης, θεωρώντας ότι οι τελευταίοι είχαν προσβάλει τον εκλιπόντα στρατηγό θεωρώντας τον δωσίλογο.

Το Μονομελές Εφετείο (εφέτης Μαρία Χατζηανδρέα) αποτελειώνει με τη δικαίωση Αλμπάντη την προσπάθεια των απογόνων του στρατηγού να φιμώσουν τους κριτές του. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η απόφαση, «οι αναφορές του εναγόμενου αναφορικά με τη δράση του Αθανασίου Χρυσοχόου συμπλέουν με άλλες αντίστοιχες αναφορές και ιστορικές καταγραφές γεγονότων εκείνης της περιόδου σε βιβλία και δημοσιεύματα ιστορικών, επιστημόνων, δημοσιογράφων και λοιπών μελετητών οι οποίοι στηλίτευαν τη δράση αυτού», όπως για παράδειγμα στο βιβλίο του ιστορικού Χάγκεν Φλάισερ με τίτλο «Στέμμα και Σβάστικα - Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης». Το δικαστήριο, αναφερόμενο μάλιστα και σε κείμενα ιστορικών που είχε προσκομίσει η πλευρά Χρυσοχόου, διαπιστώνει ότι ακόμη και σε αυτά η κρίση για τον ρόλο Χρυσοχόου την περίοδο της Κατοχής γεννά πολλά αναπάντητα ερωτήματα.

Το δικαστήριο είναι καταπέλτης, αποφασίζοντας ότι ο εναγόμενος «ευλόγως είχε την πεποίθηση για την αλήθεια όσων ανέφερε και ακόμη και αν ήθελε γίνει δεκτό ότι έσφαλλε ως προς την ορθότητά τους, σημειούμενου στο σημείο αυτό ότι στην αρμοδιότητα του παρόντος δικαστηρίου δεν περιλαμβάνεται ο ρόλος του τελικού ιστορικού κριτή, ώστε να αποφανθεί περί της αλήθειας ή όχι αυτών, ενώ άλλωστε πολλά ιστορικά γεγονότα, με την πάροδο του χρόνου, ερμηνεύονται με διαφορετικό τρόπο και υπό διαφορετική οπτική από την ερμηνεία που τους δόθηκε ευθύς αμέσως μετά τη συντέλεσή τους, εντούτοις, το γεγονός ότι μεγάλη μερίδα των Ελλήνων υιοθετεί τα όσα ανέφερε ο εναγόμενος για τη δράση του Αθανάσιου Χρυσοχόου, κατ’ επέκταση, σημαίνει ότι και η ως άνω συμπεριφορά του εναγόμενου δε δύναται να στοιχειοθετήσει το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης».

Η έκφραση γνώμης, λέει το δικαστήριο, και οι αξιολογικές κρίσεις του εναγόμενου όσο και οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιεί «σχετίζονται και συνδέονται με τα αναφερόμενα από τον εναγόμενο γεγονότα» και αφορούσαν τον Χρυσοχόου «που ήταν δημόσιο πρόσωπο, φορέας δημόσιας εξουσίας, στρατιωτικής και διοικητικής, και έδρασε κατά την ερευνώμενη περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, αναφέρθηκαν στο πλαίσιο δικαιολογημένου ενδιαφέροντος αυτού για την πρόσφατη ιστορία της χώρας».

Δημόσιο ενδιαφέρον

Επιπλέον, ακόμη και οι χαρακτηρισμοί για τον Χρυσοχόου «δεν αφορούν αυτόν ως προσωπικότητα, αλλά αναφέρονται στο πλαίσιο ευρύτερου δημοσίου ενδιαφέροντός του, προς άσκηση κριτικής στη δημόσια δράση αυτού». Το δικαστήριο δεν αφήνει τίποτα να περάσει ασχολίαστο, ιδίως τους δηκτικούς χαρακτηρισμούς κατά Χρυσοχόου και, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει, «οι εκφράσεις και χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιήθηκαν από τον εναγόμενο, που ήταν οξύτατοι σε μερικές περιπτώσεις, όπως κτήνος, λέρα, ναζί, δωσίλογος, εγκληματίας πολέμου, φασιστικό κάθαρμα, προδότης, εκλιπών κουίσλινγκ, αδίστακτο άτομο, δεν δύνανται να θεμελιώσουν ούτε το αδίκημα της εξύβρισης, καθώς ο εναγόμενος χρησιμοποίησε τις εκφράσεις αυτές, διατυπώνοντας δημόσια τη θέση του για τη δράση του στρατηγού Αθανάσιου Χρυσοχόου, μελετώντας διαθέσιμα ιστορικά τεκμήρια, όπως μερικά από αυτά αναφέρθηκαν ανωτέρω, και ασκώντας αυστηρή κριτική στη δράση αυτού, με αποτέλεσμα ορισμένα από τα κείμενά του να έχουν εξαιρετικά έντονο ύφος. Η χρήση σκληρών λέξεων, έστω και με κάποια φραστική υπερβολή», καταλήγει το δικαστήριο, «δεν διατυπώθηκαν με σκοπό εξύβρισης...».

Μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο κ. Αλμπάντης αναφέρει ότι «η απόφαση είναι νομικά ορθή και δίκαιη. Λέει ρητά και πολύ απλά ότι τα δικαστήρια δεν μπορούν να ερευνούν τη δράση ιστορικών προσώπων. Και στα δημόσια πρόσωπα η κριτική επιτρέπεται ακόμη και όταν χρησιμοποιείται σκληρή φρασεολογία».

*********************