Αλεξάντρ Ρομάνοβιτς Μπελιάεφ: Ο Ρώσος Ιούλιος Βερν. Κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο σε μετάφραση στην Ελλάδα@

 

Βιβλιοπαρουσίαση / Οι ομιλούσες κεφαλές του καθηγητή Κερν

Αντώνης Ν. Φράγκος

Η ΑΥΓΗ/avgi.gr 

15.12.23 

«Το κεφάλι του καθηγητή Dowell», σε μετάφραση και επίμετρο Κωνσταντίνας Λύγκουρη, είναι το πρώτο μυθιστόρημά του που μεταφράζεται στη γλώσσα μας

Με πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζουμε τον Ρώσο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Αλεξάντρ Ρομάνοβιτς Μπελιάεφ*. Γεννήθηκε το 1884 και έκανε σπουδές στη Νομική. Σκοπός του όμως ήταν να πετάξει. Έκανε προσπάθειες, και μάλιστα τραυματίστηκε σοβαρά στην πλάτη με χρόνια προβλήματα. Κατόπιν, χρημάτισε δικηγόρος αλλά και δημοσιογράφος. Πρωτοεμφανίστηκε γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1920, ενώ το ύστατο έργο του εκδόθηκε όταν ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος βρισκόταν σε κρίσιμη φάση. Θεωρείται ο Ιούλιος Βερν της χώρας του, ενώ έγραψε πάνω από 100 βιβλία (13 μυθιστορήματα sci-fi), συν κριτικές, άρθρα και επιστημονικά δοκίμια. Αρκετά βιβλία του έγιναν σενάρια για τον κινηματογράφο. Ο Αλεξάντρ Μπελιάεφ δεν άντεξε το δριμύ ψύχος και την πείνα κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ και «έφυγε» μια μέρα του 1942.

«Το κεφάλι του καθηγητή Dowell» (εκδόσεις Ενάντια), σε μετάφραση και επίμετρο Κωνσταντίνας Λύγκουρη, είναι το πρώτο μυθιστόρημά του που μεταφράζεται στη γλώσσα μας. Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1925 και είναι εμπνευσμένο από δικό του ατύχημα. Κατάκοιτος τότε, ένιωθε πως μόνο η κεφαλή του ήταν εν ενεργεία, καθώς δεν μπορούσε να κινήσει κανένα μέλος του σώματός του.

Ο Αλ. Μπελιάεφ, ως άλλος Δόκτωρ Καλιγκάρι, μας μεταφέρει στο ιατρικό εργαστήρι του καθηγητή Κερν, ο οποίος, συνεχίζοντας τα πειράματα του καθηγητή του Ντόουελ, δημιουργεί μια ομιλούσα κεφαλή. Μικρή λεπτομέρεια: το συγκεκριμένο κεφάλι ανήκει στον Ντόουελ! Ο μαθητής ακολούθησε κατά γράμμα τις οδηγίες του μέντορά του κι έτσι, όταν ο τελευταίος πέθανε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, τον επανέφερε στη ζωή από τον λαιμό και πάνω. Ο λόγος; Δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τις έρευνές του χωρίς την καθοδήγηση του Ντόουελ.

Στη σκηνή εμφανίζεται η νεαρή Μαρί Λοράν και προσλαμβάνεται ως βοηθός. Καθήκον της, να προσέχει και να συντηρεί το κεφάλι του Ντόουελ. Ώσπου ανακαλύπτει, ανοίγοντας κατά τύχη μια βαλβίδα, ότι ο καθηγητής έχει φωνή, πράγμα που ο Κερν της είχε αποκρύψει! Επικοινωνεί με το κεφάλι κι ενώ εκείνη του διαβάζει κρυφά επιστημονικά περιοδικά, αυτός της αποκαλύπτει τα εγκληματικά σχέδια του χειρουργού Κερν: τη δημιουργία ανθρώπων από διαφορετικά κεφάλια και σώματα. Εκμυστηρεύεται στη Μαρί Λοράν ότι τον δολοφόνησε ο Κερν χορηγώντας του ισχυρή δόση αδρεναλίνης και τον βασάνισε για να συνεργαστεί. Τώρα όλες οι αναλύσεις του Ντόουελ παρουσιάζονται ως δικές του στις διάφορες επιστημονικές συναντήσεις. Ήδη στο εργαστήρι βρίσκονται οι ομιλούσες κεφαλές του εργάτη Τομά Μπους και της μπαρόβιας τραγουδίστριας Μπρικέ. Στο μεταξύ, ο διαβολικός γιατρός προμηθεύεται παρανόμως από το νεκροτομείο «φρέσκα» υγιή πτώματα από διάφορα δυστυχήματα. Εντέλει, ο Κερν κατορθώνει να ενώσει την ασώματη Μπρικέ με το κορμί της αοιδού όπερας Αντζέλικα. Απελπισμένη και σοκαρισμένη, η Μαρί Λοράν δηλώνει ότι «θα προτιμούσε τον θάνατο από μια τέτοια ανάσταση».

Στην ιστορία υπεισέρχονται μερικοί χαρακτήρες ακόμη, όπως ο Άρθουρ, ο γιος του καθηγητή Ντόουελ, επιστήμονας κι αυτός, και ο ζωγράφος Αρμάν Λαρέ, που συνδέεται ερωτικά με την Αντζέλικα, την οποία και αναζητούν. Η περιπέτεια θα λάβει όχι ακριβώς αίσιο τέλος, αλλά αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία για τον Αλ. Μπελιάεφ να μιλήσει περί εγκληματικών κινδύνων της επιστήμης στα χέρια αδίστακτων ανθρώπων.

Info

Αλεξάντρ Μπελιάεφ

«Το κεφάλι του καθηγητή Dowell»

Εκδόσεις Ενάντια

Σελίδες: 246

Τιμή: 16,20 ευρώ

___________________

GERONTAKOS /ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

 

Αλέξανδρος Belyaev

Alexander Romanovich Belyaev (ρωσικά: Александр Романович Беляев ), γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου 1884 στο Σμολένσκ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, πέθανε στις 6 Ιανουαρίου 1942 στο Πούσκιν της ΕΣΣΔ)
Σε ηλικία 30 ετών ο Αλέξανδρος αρρώστησε από φυματίωση. Η θεραπεία ήταν ανεπιτυχής. Η λοίμωξη εξαπλώθηκε στη σπονδυλική του στήλη και είχε ως αποτέλεσμα την παράλυση των ποδιών. Ο Belyayev υπέφερε από συνεχή πόνο και έμεινε παράλυτος για έξι χρόνια. Αναζητώντας τη σωστή θεραπεία, μετακόμισε στη Γιάλτα μαζί με τη μητέρα του και την παλιά νταντά του. Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του, διάβασε το έργο του Ιουλίου Βερν, του H. G. Wells και του Konstantin Tsiolkovsky και άρχισε να γράφει ποίηση στο κρεβάτι του νοσοκομείου.
Μέχρι το 1922 είχε ξεπεράσει την ασθένεια και το 1923 επέστρεψε στη Μόσχα όπου ξεκίνησε τη σοβαρή λογοτεχνική του δραστηριότητα ως συγγραφέας μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας. Το 1925 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, Professor Dowell's Head (Голова Профессора Доуэля). Από το 1931 έζησε στο Λένινγκραντ με τη σύζυγό του και τη μεγαλύτερη κόρη του. Η μικρότερη κόρη του πέθανε από μηνιγγίτιδα το 1930, σε ηλικία έξι ετών. Στο Λένινγκραντ συναντήθηκε με τον H.G. Wells, ο οποίος επισκέφθηκε την ΕΣΣΔ το 1934.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Belyaev έζησε στο προάστιο του Λένινγκραντ Πούσκιν (πρώην Tsarskoye Selo). Στην αρχή της γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αρνήθηκε να εκκενώσει την περιοχή, επειδή ανάρρωνε μετά από μια εγχείρηση στην οποία είχε υποβληθεί λίγους μήνες νωρίτερα.
Ο Belyayev πέθανε από πείνα στη σοβιετική πόλη Πούσκιν το 1942, ενώ ήταν κατεχόμενη από τους Ναζί. Η γυναίκα και η κόρη του, που κατάφεραν να επιβιώσουν, μεταφέρθηκαν στην Πολωνία από τους Ναζί. 

Η ακριβής τοποθεσία του τάφου του είναι άγνωστη. 

Μια αναμνηστική πέτρα στο νεκροταφείο Kazanskoe στην πόλη Πούσκιν τοποθετείται στον μαζικό τάφο όπου υποτίθεται ότι είναι θαμμένο το σώμα του.

Πηγή πληροφοριών: goodreads.com