Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΤΟΥ FACEBOOK ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΡΕΖΙΛΙΚΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Andreas ApostolidisΔυστυχώς οι ιστορίες του μουσείου Γουλανδρή με το διεθνές κύκλωμα αρχαιοκαπηλίας και τους μεγιστάνες που διαχειρίζονται αρχαιότητες είναι πολυάριθμες. Η πιο κραυγαλέα ήταν η έκθεση ενός εντυπωσιακού, ολόκληρου Κούρου στην Αθήνα (1992) , συνδιοργάνωση Μουσείου Πωλ Γκεττύ του Λος Άντζελες με το Κυκλαδικό Μουσείο Γουλανδρή και ένα διεθνές επιστημονικό συμπόσιο για τη «μελέτη» του, για ένα αντικείμενο που ήταν ήδη γνωστό στο Μουσείο του Λος Άντζελες πως ήταν πλαστό. Αλλά έπρεπε να αποσβέσουν τα χρήματα που είχαν ξοδέψει εξαπατημένοι από ένα ιταλικό κύκλωμα, του οποίο ήταν καλοί πελάτες. Το νέο «θύμα»: το Μουσείο Γουλανδρή. Το μεγαλύτερο αρχαιολογικό ρεζίλι στην Ελλάδα. Στο βιβλίο μου «Αρχαιοκαπηλία και εμπόριο αρχαιοτήτων» (εκδ.Αγρα) έγραφα πολύ αναλυτικά για την όλη ιστορία (σελ. 316-371). Εδώ ένα μικρό απόσπασμα:
«Ο Κούρος εισήχθη στις ΗΠΑ και το Ζ.Πωλ Γκεττύ το 1983 συνοδευόμενος από παραστατικά που έλεγαν ότι παλιότερα ανήκε στον δρ. Jean Lauffenburger της Γενεύης από το 1930. Συζητήθηκε αμέσως ως ύποπτο κομμάτι, που έγινε ακόμα πιο ύποπτο όταν ανακαλύφθηκε σύντομα δεύτερος κούρος σαφώς πλαστός με πολλές ομοιότητες με τον πρώτο.
Το εύλογο ερώτημα που τέθηκε αμέσως ήταν: θεωρείται πιθανό ολόκληρος, ατόφιος κούρος να θαυμαζόταν σε κάποιο ευρωπαϊκό σαλόνι επί πενήντα χρόνια και να μην έμαθε ποτέ κανείς γι’ αυτόν; 
Στα πιστοποιητικά του Γκεττύ υπήρχαν και γράμματα του Λάουφενμπούργκερ που έδειχναν ότι τον κούρο είχαν δει διάφοροι επώνυμοι, ανάμεσα σε αυτούς και ο διάσημος μελετητής των ελληνικών γλυπτών Εrnst Langlotz. 
Το 1992 η Μάριον Τρου, που δεν ευθυνόταν για την αγορά του 1983 (ανέλαβε έφορος του Γκεττύ μερικά χρόνια αργότερα), μπορούσε να «κάνει παιχνίδι» υποδυόμενη την σχολαστική ερευνήτρια. Έτσι ομολογεί σεμνά: «Δυστυχώς όταν προσπαθήσαμε να ελέγξουμε την γνησιότητα των γραμμάτων Λάουφενμπούργκερ, μας ειδοποίησαν ότι τα πρωτότυπα είχαν χαθεί. Τότε δώσαμε σε Γερμανό γραφολόγο να εξετάσει τις φωτοτυπίες τους που είχαμε στα χέρια μας. Οι ταχυδρομικές σφραγίδες, κώδικες κλπ αποδείχθηκαν όλα πλαστά. Το πλέον ενδεικτικό είναι ότι, ενώ το καθοριστικό γράμμα έχει ημερομηνία 1952, ο ταχυδρομικός του κώδικας άρχισε να χρησιμοποιείται μετά το 1972. Η σχέση του λοιπόν με τη συλλογή Λάουφενμπούργκερ είναι μια έξυπνη απάτη και η ιστορία του αγάλματος πριν το 1983 παραμένει μυστήριο». Μυστήριο με μια έννοια μεγαλύτερο παραμένει τι δουλειά είχε ο κούρος στην Ελλάδα τον Μάιο του 1992, όταν σε συνεργασία Μάριον Τρου και Ντόλλης Γουλανδρή 
έρχεται το κακόφημο αντικείμενο για να εκτεθεί στην Ελλάδα και να γίνει διεθνές συμπόσιο για το αν αποτελεί πλαστό ή γνήσιο έργο, δίχως όμως ποτέ το Πωλ Γκεττύ να ανοίξει τον εσωτερικό φάκελο της αγοράς του, που παρέμεινε άγνωστος στους άμοιρους αρχαιολόγους που κλήθηκαν να τον "μελετήσουν".
έρχεται το κακόφημο αντικείμενο για να εκτεθεί στην Ελλάδα και να γίνει διεθνές συμπόσιο για το αν αποτελεί πλαστό ή γνήσιο έργο, δίχως όμως ποτέ το Πωλ Γκεττύ να ανοίξει τον εσωτερικό φάκελο της αγοράς του, που παρέμεινε άγνωστος στους άμοιρους αρχαιολόγους που κλήθηκαν να τον "μελετήσουν". Τις ομιλίες του συμποσίου (25-27. 5.92) εξέδωσε το Μουσείο Γουλανδρή ένα χρόνο μετά με πρόλογο της Ντόλλης Γουλανδρή: «Τώρα που ο κούρος επέστρεψε δυστυχώς στο Μαλιμπού, μπορούμε να κάνουμε μια εκτίμηση της επιτυχίας του Συμποσίου. Είναι η πρώτη φορά που διοργανώνεται ένα Συμπόσιο για ένα και μοναδικό άγαλμα και πιστεύω η πρώτη φορά που έχει αποδοθεί τόση έρευνα γύρω από ένα έργο τέχνης. Επιπλέον, είναι το πρώτο Διεθνές Συμπόσιο που έχει διοργανώσει το Μουσείο Γουλανδρή. Ο τόνος της συνάντησης δόθηκε από τις εισαγωγικές παρατηρήσεις της δρ. Μάριον Τρου…». Φυσικά ήταν υπέρ της γνησιότητας του αντικειμένου με κάποια «εύλογα» ερωτηματικά!
Για να μην σας ζαλίζω άλλο με απίστευτες λεπτομέρειες «αστυνομικές», η όλη ιστορία ήταν ένα φιάσκο εξευτελιστικό για τους Έλληνες και όχι μόνο αρχαιολόγους. Κανείς στο Υπουργείο Πολιτισμού δεν είπε ποτέ κουβέντα! Η Μάριον Τρου (έφορος αρχαιοτήτων στο Μαλιμπού) τέθηκε κάποια στιγμή στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών σε Ιταλία και Ελλάδα. Παραιτήθηκε. Είχε (έχει;) σπίτι στην Πάρο. Το δικό μας Υπουργείο Πολιτισμού επαναφέρει τώρα το «σχήμα» Μουσείο Γουλανδρή- Αμερικανοί μεγιστάνες, όταν θα έπρεπε να έχει κλείσει οριστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου