Σκάνδαλο μέσα στο σκάνδαλο
Δεν περίμενε βέβαια κανείς ότι ο πρωθυπουργός το εννοούσε όταν έλεγε «όλα στο φως» για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Ούτε φανταζόμασταν ότι η κυβέρνηση θα έδειχνε… πάθος για την ανεύρεση των ενόχων.
Αλλά όσα συμβαίνουν στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, ξεπερνάνε τα όρια. Με τη στάση της η κυβερνητική πλειοψηφία φαλκιδεύει τις συνταγματικές πρόνοιες κι επιχειρεί απροκάλυπτα την συγκάλυψη του σκανδάλου. Και όλα αυτά γίνονται με θράσος και περίσσεια αλαζονεία.
Χωρίς μάρτυρες
Η δυνατότητα να συστήνονται Εξεταστικές Επιτροπές με τις ψήφους μόνο της αντιπολίτευσης, αποτέλεσε μια καινοτομία της πρόσφατης συνταγματικής αναθεώρησης, η οποία θα μπορούσε να ενισχύσει τη διαφάνεια και τον δημοκρατικό έλεγχο. Στην πρώτη εφαρμογή της όμως στην Εξεταστική για τις υποκλοπές, η μεταρρύθμιση ακυρώθηκε επί της ουσίας. Από τη στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία αποφάσισε να κόψει όλους τους μάρτυρες που πρότεινε η αντιπολίτευση, το νέο συνταγματικό δικαίωμα της τελευταίας καθίσταται κενό γράμμα. Στην ουσία, παραμένει η μονοκρατορία της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Προφανώς, ο δημοκρατικός κανόνας είναι ότι η πλειοψηφία αποφασίζει. Ωστόσο, στα θέματα διαφάνειας είναι η πλειοψηφία που (πρέπει να) ελέγχεται γιατί αυτή κατέχει την κυβερνητική εξουσία και αυτή είναι που αντιμετωπίζει τους… πειρασμούς της διαφθοράς. Επομένως, ορθώς πρέπει να ενισχύεται η δυνατότητα ελέγχου από την αντιπολίτευση. Δυνατότητα που αναίρεσε στην πράξη η κυβερνητική πλειοψηφία, φαλκιδεύοντας τη συνταγματική πρόνοια.
Η συγκάλυψη
Η απόφαση της κυβερνητικής πλειοψηφίας να κόψει τους μάρτυρες της αντιπολίτευσης, δεν είναι όμως μόνο μεμπτή από τη σκοπιά του συντάγματος και του θεσμικού πλαισίου της διαφάνειας. Συνιστά επίσης (πράγμα που είναι το κυριότερο) μεθόδευση συγκάλυψης του σκανδάλου. Πρόκειται για απροκάλυπτη και προκλητική μεθόδευση.
Είναι δυνατόν να μην καλούνται στην Εξεταστική τα θύματα των υποκλοπών, δηλαδή οι δημοσιογράφοι Θανάσης Κουκάκης και Σταύρος Μαλιχούδης;
Είναι δυνατόν να μην καλούνται στην Εξεταστική οι επιχειρηματίες Ντίλιαν, Μπίτζιος και Λαβράνος πουν συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την Intellexa (την εταιρία του Predator);
Είναι δυνατόν να μην καλείται στην Εξεταστική ο Γρηγόρης Δημητριάδης, ο σύνδεσμος μεταξύ πρωθυπουργού και ΕΥΠ, το χρόνο των υποκλοπών;
Είναι δυνατόν να μην καλούνται στην Εξεταστική οι δημοσιογράφοι που με τα ρεπορτάζ τους αποκάλυψαν το σκάνδαλο;
Εντέλει, είναι δυνατόν να επιχειρείται άρον άρον το κλείσιμο της Εξεταστικής χωρίς αυτή να έχει κάνει ούτε τη στοιχειώδη ερευνητική δουλειά;
Η ενοχή
Η συγκάλυψη όμως δεν περιορίζεται στο κόψιμο των μαρτύρων. Η προσχηματική επίκληση του απορρήτου από τον πρώην διοικητή της ΕΥΠ, Παναγιώτη Κοντολέοντα και τον νυν διοικητή της υπηρεσίας, Θεμιστοκλή Δεμίρη, κατέστησε σαφές ότι η πολιτική βούληση της κυβέρνησης είναι να μείνουν όλα στο σκοτάδι. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι το απόρρητο καλύπτει τους δύο διοικητές, ο πρωθυπουργός έχει τη θεσμική δυνατότητα να τους δώσει την εντολή να καταθέσουν κανονικά. Δεν το έπραξε όμως.
Η δε αποκάλυψη του Χρήστου Ράμμου, επικεφαλής της ΑΔΑΕ, ότι η ΕΥΠ με εντολή του πρώην διοικητή της Παναγιώτη Κοντολέοντα, κατάστρεψε τα αρχεία της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη την ημέρα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε την καταγγελία του, αποδεικνύει την οργανωμένη προσπάθεια συγκάλυψης.
Την ίδια στιγμή τα κινητά υπουργών και βουλευτών δεν έχουν ελεγχθεί, στην Intellexa δεν έχει γίνει πραγματικός έλεγχος και η ΑΔΑΕ εξακολουθεί να μην έχει τον αναγκαίο τεχνικό εξοπλισμό για να ανακαλύπτει τα κακόβουλα λογισμικά.
Η επιχείρηση συγκάλυψης αποτελεί σκάνδαλο. Σκάνδαλο πολιτικό, ηθικό θεσμικό. Ένα σκάνδαλο μέσα στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Ένα σκάνδαλο που αποδεικνύει την ενοχή της κυβέρνησης για τις υποκλοπές και δείχνει ότι επιταχύνεται η πορεία προς τον καθεστωτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου