Τα «Νούμερα» του Φοίβου Δεληβοριά: μια τρελή βουτιά στον σουρεαλισμό

Τα «Νούμερα» του Φοίβου Δεληβοριά είναι μια τρελή βουτιά στον σουρεαλισμό (review) - 20/20 Magazine

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

mag.gr

 7-9 λεπτά

---

Τα «Νούμερα» του Φοίβου Δεληβοριά είναι μια τρελή βουτιά στον σουρεαλισμό (review)

Εν αναμονή του δεύτερου επεισοδίου της νέας σειράς της ΕΡΤ με καλεσμένη τη Νατάσσα Μποφίλιου την ερχόμενη Παρασκευή 23/9, ο Ματθαίος Λεωνίδας  έγραψε τις εντυπώσεις του για όλα όσα είδαμε στην πρεμιέρα.

Είναι πλέον τόσο σπάνιες οι φορές που παρακολουθώ τηλεόραση, που φέτος βρέθηκα να αδημονώ μήνες για τον Σεπτέμβριο και την πρεμιέρα της νέας σειράς μυθοπλασίας που φέρνει ο Φοίβος Δεληβοριάς στην ΕΡΤ με τίτλο «Τα Νούμερα». Μια σουρεαλιστική μουσική κωμωδία 24 επεισοδίων που δημιούργησε ο ίδιος μαζί με τον Σπύρο Κρίμπαλη και θα περιλαμβάνει από ζωντανή μουσική και χορό, μέχρι σάτιρα, stand-up comedy, ξεχωριστούς καλεσμένους σε ρόλους-έκπληξη, αλλά και πολλή από τη μαγεία που έχουμε ανάγκη από μια τέτοια παραγωγή. Κινηματογραφική εικόνα, έξυπνες ατάκες, μουσικές με στίγμα. Οι Παρασκευές μας ομορφαίνουν.

Η ιστορία ακολουθεί τον Φοίβο Δεληβοριά, έναν 45χρονο τραγουδοποιό, που γνώρισε την επιτυχία στη δεκαετία του ’90, τώρα όμως η ζωή του δεν πηγαίνει και τόσο καλά. Η γυναίκα του τον έχει παρατήσει για τον Mr. Perfect, η 10χρονη κόρη του τον εμπαίζει, οι συνάδελφοί του στο χώρο τον απαξιώνουν. Το μόνο καλό που του συμβαίνει είναι πως το νέο παιδικό του τραγούδι με τίτλο «Το κροκοδειλάκι» γίνεται σουξέ και πετυχαίνει εκατομμύρια προβολές στο διαδίκτυο. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να προσπαθήσει να έρθει πιο κοντά στο όνειρό του: να ανοίξει στην Αθήνα έναν καλλιτεχνικό χώρο-αναψυκτήριο όπου θα αναβιώσει το θέαμα ποικιλιών, το βαριετέ, όπως το είχε πετύχει κάποτε ο Αττίκ με την περίφημη «Μάντρα» του.

Αρωγός σε αυτό το όνειρο που μοιάζει με παλινόρθωση, ουτοπία, καλλιτεχνική λόξα και ματαιοδοξία, είναι ένας λαϊκός παραγωγός, που βρίσκεται στο δρόμο του και θα πιστέψει στην πρότασή του για τα καλλιτεχνικά νούμερα. Ωστόσο, ο απροσδόκητος θάνατος του παραγωγού Σάκκαρη φέρνει στη θέση του τον γιο του, Τζόναθαν, ο οποίος, έχοντας σπουδάσει στο εξωτερικό, τα μόνα νούμερα που βλέπει είναι αυτά που δηλώνουν επιτυχία και προέρχονται από new age μαρκετινίστικους σχεδιασμούς και αναλύσεις SWOT. Έτσι, ο Φοίβος θα επανδρώσει μια ομάδα από αταίριαστους καλλιτέχνες και misfits: έναν εμμονικό ηθοποιό-μίμο, έναν μισάνθρωπο stand-up κωμικό, μια νεαρή σερβιτόρα που τραγουδάει, μια φεμινίστρια χορεύτρια μπουρλέσκ, έναν βουβό μάγο.

Θα μας παρουσιάσει, λοιπόν, τα «Νούμερά» του, κάθε επεισόδιο των οποίων θα περιλαμβάνει και τη συμμετοχή ενός ιδιαίτερου καλεσμένου, και άλλοτε με νοσταλγική διάθεση, άλλοτε με μουσική, ο σουρεαλισμός θα προσπερνά την πραγματικότητα. Παρακολουθώ τον πιλότο στο κινητό μου, στραβοξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι και στις σκηνές που περνούν μπροστά στα μάτια μου βλέπω έναν αστικό χαμαιλέοντα, τον Φοίβο Δεληβοριά, να έχει πια γνωρίσει τη μαζική απήχηση που του πρέπει και να υποδύεται μια εντελώς πιθανή εκδοχή του εαυτού του σχολιάζοντας τα διαδραματιζόμενα με (αυτο)σαρκαστικές ατάκες, ενώ οι γύρω του τον σιγοντάρουν με το πολύτιμο ταλέντο τους.

Το επεισόδιο φτάνει γύρω στη μέση. Πομπή κηδείας. Οι παρευρισκόμενοι ξεπροβοδίζουν τον νεκρό τραγουδώντας το «Είμαι ανεβασμένος» του Αντύπα, προεξάρχοντος του ίδιου του λαϊκού τραγουδιστή. Αναρωτιέμαι ποιος διάολος είδε αυτό το πράγμα στο όνειρό του και αποφάσισε να το κάνει τηλεόραση. Ή τη Λένα Ουζουνίδου να εκστομίζει την επική φράση «Μου ‘χεις πρήξει τον πάπαρο». Και με παίρνουν τα γέλια. Μετά σκέφτομαι πως δεν μπορείς να αρνηθείς ότι το αστείο είναι αστείο. Και ότι το καλογραμμένο σενάριο είναι ένα καλογραμμένο σενάριο. Ακόμα κι αν η άποψή σου για το πόσο προοδευτική ή συγκλονιστική μπορεί να είναι μια τηλεοπτική σειρά εξαρτάται από τη ζωή που κάνεις, τον κύκλο των ανθρώπων γύρω σου, την τηλεόραση, το σινεμά, την τέχνη που απολαμβάνεις.

Κι όμως, διόλου «εξωκείμενο» και ανευλαβές δεν είναι το δημιούργημα που σκηνοθετεί ο Γρηγόρης Καραντινάκης. Ίσα ίσα. Τα πρόσωπα δεν έχουν κανένα κόμπλεξ. Περιγελούν τον εαυτό τους, περιγελούν την πραγματικότητα κι αυτό είναι απολύτως αποδεκτό. Δεν ξέρω αν τα «Νούμερα» αποτελούν μια κάποια αναχώρηση για την ελληνική τηλεόραση, αυτές οι εκφράσεις είναι πλέον ξεπερασμένες και επικίνδυνες, ιδίως για ανθρώπους που ως επί το πλείστον εμπιστεύεσαι. Παρατηρώ, όμως, πως ακόμη κι αν δεν απευθύνεται στον μέσο θεατή, είναι προς τιμήν της σειράς που έχει καταφέρει ήδη πολλούς να θέλουν να δουν πώς πραγματικά θα εξελιχθούν τα συγκεκριμένα νούμερα. Δείτε τα, λοιπόν, και εφοδιαστείτε με το χρηστικό τους χιούμορ, γιατί οι μέρες που έρχονται απαιτούν τη διατήρηση λίγων ακόμη ανεκφύλιστων κυττάρων.