Στάθης Καλύβας : Ένας κακόψυχος άριστος
Τι να τα κάνει τα πτυχία , τα βιβλία, τις έδρες στις Οξφόρδες των άριστων ; Έρχεται μια ανάρτηση στο Facebook και αποκαλύπτει τον εσώτερο εαυτόν του, αυτό που πράγματι είναι και όχι αυτό που πλασάρει στους ιθαγενείς.
Επειδή μπορεί να είναι και Χριστιανός ( οι άριστοι συνήθως αυτό δηλώνουν) ας του θυμίσουμε τον Απόστολο Παύλο . Λέει στην προς Κορινθίους Πρώτη Επιστολή , που ταιριάζει γάντι στον κ. καθηγητή : “Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του…
… Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως». Καλά περί αγάπης , ούτε λόγος. Λίγη ενσυναίσθηση, λίγη ανθρωπιά θα αρκούσε.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο καθηγητής Καλύβας προκαλεί. Την πρώτη την γλύτωσε με αμυχές, είπαν ότι έκανε κρύο χιούμορ, ήταν και η πρώτη φορά, δεν δώσαμε την σημασία που έπρεπε.. Έγραψε τότε στο Facebook:
"Οι αδελφοί Τσερνάεφ ήταν φίλοι του Γρηγορόπουλου και ήταν μαζί του στα Εξάρχεια εκείνο το βράδυ". Για όσους δεν το θυμούνται οι αδελφοί Τσερνάεφ ήταν υπεύθυνοι για τη βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013. Ποια διαστροφή της σκέψης οδήγησε τον κ. καθηγητή στη σύνδεση των βομβιστών με τον δολοφονημένο Γρηγορόπουλο δεν θα μάθουμε.
Υποψιαζόμαστε. Για μερικά χρόνια ησύχασε. Κυβερνούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν καιρός για τέτοια. Αλλά επειδή πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, έγραψε εκείνο το διαβόητο άρθρο- ξέπλυμα της χούντας, με το οποίο μας πληροφορούσε ότι «οι πραξικοπηματίες συνέβαλαν τελικά στον πλήρη εκδημοκρατισμό της Δεξιάς και διαμέσου αυτής και της χώρας».
Διαβάστε επίσης: Βοήθησε ο Χίτλερ τον εκδημοκρατισμό της Γερμανίας;
Προχθές επανήλθε, με «σοβαρή » αυστηρή και έμπλεη αυτοπεποίθησης ανάρτηση με αφορμή την απόφαση του αναρχικού Μιχαηλίδη να διακόψει την απεργία πείνας.
Μας έγραψε πάλι στο Facebook : « Άλλη μια απόδειξη μετά το φιάσκο της απεργίας πείνας του Κουφοντίνα πως δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με τους γελοίους εκβιασμούς για διάφορους"επαναστάτες" (λέμε τώρα...) κατάδικους και τις ζωές τους που "κρέμονται από ένα νήμα". Το γεγονός πως τέτοια κόλπα έπιαναν στο παρελθόν απλώς επιβεβαιώνει τη βαθειά αξιακή διάβρωση που είχαν υποστεί κράτος και κοινωνία, κάτι που αλλάζει αλλά θα χρειαστεί χρόνο.»
Να μεταφράσουμε τον κ. Καθηγητή. « Δεν έχετε τα κότσια να πεθάνετε.» Φιάσκο, γελοίος εκβιασμός, κόλπο η απεργία πείνας, που μπορεί να έπιανε παλιά αλλά τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Δώστε μας λίγο ακόμα χρόνο, μια τετραετία - προσθέτω εγώ - να τα αλλάξουμε κι άλλο .
Πράγματι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν προς το χειρότερο, αν η κοινωνία καθεύδει κατά την επιθυμία του κ. καθηγητή, ή αν κράτος και κοινωνία υποστούν τα βαθιά αξιακή διάβρωση που έχει υποστεί ο ίδιος.
Απεργίες πείνας γίνονται παντού στον κόσμο, από κρατούμενους. Συνήθως από κρατούμενους που πολιτικοποιούν το αδίκημα στο οποίο υπέπεσαν. Σπάνια καταλήγουν στον θάνατο του απεργού . Ευτυχώς. Λίγες φορές η απεργία σταματά επειδή ικανοποιήθηκε το αίτημα. Τις περισσότερες φορές φίλοι, συγγενείς, ομοϊδεάτες , γιατροί και δικηγόροι πιέζουν τον απεργό να σταματήσει.
Η κοινή γνώμη συνήθως διχάζεται , άλλοι -συνήθως οι λιγότεροι- συμφωνούν με το αίτημα, οι περισσότεροι όχι. Κανένας όμως μέχρι στιγμής, δεν έφτασε στο σημείο να χλευάσει τον απεργό πεινας, ως δειλό , απατεώνα και εκβιαστή με τον τρόπο και την αναισθησία που το έκανε ο κ. καθηγητής. Και θα ήθελα να τον ρωτήσω, σύμφωνα με αυτά που έγραψε. Μόνο αν κάποιος από τους απεργούς φτάσει μέχρι το τέλος, θα καταδεχθεί τότε ο κ. Καθηγητής να ασχοληθεί μαζί του; Αυτό είναι το τίμημα που πρέπει να καταβάλει;
Δεν έχω πάει- με άποψη- ποτέ σε πορεία μαζί με αναρχικούς, black block, ή υποστηρικτές της τρομοκρατίας. Ελάχιστες φορές μετά τη μεταπολίτευση έχω υπογράψει κείμενα για την απελευθέρωση κάποιου ή άλλο συναφές αίτημα και αυτό μόνο όταν ήμουν απολύτως σίγουρος για το δίκαιο του αιτήματος.
Θέλω όμως το κράτος και οι θεσμοί του να τηρούν τον νόμο αλλά να δείχνουν και επιείκεια όπου επιβάλλεται. Όποιος και αν είναι ο αποδέκτης αυτής της επιείκειας. Όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης, όλες οι κυβερνήσεις, με διαφοροποιήσεις ανάλογα με το πολιτικό τους ιδιαίτερο χρώμα , προσπάθησαν - και νομίζω ότι σε γενικές γραμμές τα κατάφεραν - να κρατήσουν μια ισορροπία ανάμεσα στην εφαρμογή του νόμου και στην επιείκεια.
Κάποιοι βέβαια δεν θέλουν καθόλου κράτος και κανόνες.
Υπάρχουν, κάνουν θόρυβο αλλά δεν νομίζω ότι μπορούν να απειλήσουν τη
δημοκρατία. Εσχάτως βλέπουμε πολλούς οι οποίοι δηλώνουν μάλιστα και
φιλελεύθεροι, που θέλουν ένα σκληρό κράτος, πάντα στα μέτρα τους και
για αυτούς. Και έχουν και τους διανοούμενους που τους ταιριάζουν όπως
τον κ. καθηγητή. Αυτοί, ναι, αποτελούν κίνδυνο για τη δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου