Release Date
May 13, 2ΛΕΞ
ΜΕΤΡΟ
★★★☆☆
Ο ΛΕΞ είναι ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, ονόματα του χιπ χοπ στην Ελλάδα. Του καλού χιπ χοπ εννοώ, όχι του τραπ κι άλλων αηδιών. Και ο ΛΕΞ είναι, ολοκληρωτικά, ο στίχος του. Σκληρός βιωματικός στίχος, φουλ προσωπικός, στα όρια της αυτοαναφορικότητας («διάβασα κάπου να λένε πως έχω ευθύνη γι’ αυτά που θα πω / αυτό δε με κάνει σοφό, δε με κάνει μεσσία, δε με κάνει θεό / Point blank, I don’t give a fuck / ο λόγος μας το πιστόλι μας»), με θέματα από την κοινωνία («είδα το Μίσος σε βιντεοκασέτα απ’ τα Νέα / όταν πήγαινα πρώτη λυκείου / Το είδα ξανά 10 χρόνια μετά / στις 6 του Δεκεμβρίου»), τη μουσική, την πολιτική, τους θεσμούς («ο δικηγόρος την πίνει / κι ο δικαστής που σε κρίνει / Γι’ αυτό μη ρωτάς τι έχει γίνει / και δεν εμπιστεύομαι τη δικαιοσύνη»), τα ΜΜΕ («αν δε σε φάνε οι δρόμοι / θα σε σκοτώσει η TV και τα FM»), την καθημερινότητα («το χρήμα φέρνει τη βία, όμως γεμίζει ψυγεία / Ζούμε απ’ την αδικία, έγκλημα και τιμωρία») κ.ά.
Από τη Θεσσαλονίκη είναι ο ΛΕΞ κι έβγαλε ακόμα έναν δυνατό δίσκο. Στο γνωστό του μουσικό flow. Η άποψή του για τους δημοσιογράφους; Μάλλον όχι και η καλύτερη. Μόνο μία συνέντευξη έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια, δύο δεκαετίες και βάλε, που είναι στον χώρο. Θέλει να τα λέει με τα τραγούδια του. Και στο «Μετρό» σε μια ρίμα του αναφέρει: «Ευχαριστώ κάθε μπάτσο / που μ’ έδεσε και μου ‘πε θα δω τι θα πάθω / Κάθε ξεφτίλα δημοσιογράφο / που ούτε καν υπογράφει το άρθρο».
Δημήτρης Κανελλόπουλος, efsyn.gr/4-5 Ioυνίου 2022
Air Max Lyrics
[Verse 1]
Θέλω αλλαγές σαν τον Pac, Suicide Thoughts σαν τον Biggie
Οι σπόροι εδώ βράζουν και πίνουν συνέχεια σα να 'χουν επάνω τους μπρίκι
Ο δικηγόρος την πίνει κι ο δικαστής που σε κρίνει
Γι' αυτό μη ρωτάς τι έχει γίνει και δεν εμπιστεύομαι τη δικαιοσύνη
Μη με ρωτάς για τον θάνατο, δεν έχω ακόμα πειστήρια
Βαράμε τις κόρνες στα αμάξια μας όταν περνάμε από τα κοιμητήρια
Γι' αυτούς που φύγαν νωρίς κι οι γειτονιές τρέμαν στο διάβα τους
Ραπάρω και μ' ακούν οι μάνες τους, το γράφω για τους αθάνατους
Ποτέ δεν ξεχνάμε, ποτέ δεν ξεχνάμε
Λέμε η ζωή συνεχίζεται κι όμως ποτέ δεν ξεχνάμε
Φάληρο City κομπίνες, συναγερμοί και σειρήνες
Στη γέφυρα επάνω πλατίνες, δάκρυσα μα δε με είδες
Αφήνω τα φώτα αναμμένα τη νύχτα, δυο σπίτια κομμένα τα ρεύματα είχα
Δεν περιμένω να πέσουν τα νοίκια, δε θέλω να δω κατσαρίδες, ποντίκια
Έχω έναν δρόμο, μια ευκαιρία κι ένα μονοπάτι
Έχω μια γυναίκα, μόνο αυτή μπορεί να μου φυλάει την πλάτη
[Chorus]
Τρέχω τους δρόμους σαν ΧΜΑΧ, μαύρα κατάμαυρα Αir Μax
Βάλ' τους να δώσουν τα χέρια, να μην κρατάνε μαχαίρια
«Κάν' τα παιδιά μας σοφότερα», λέω «Αν μπορούσα θα το 'κανα»
Τρέχω τους δρόμους σαν ΧΜΑΧ, μαύρα κατάμαυρα Αir Μax
[Verse 2]
Κάποτε τ' αφεντικά μας γελούσανε με τα όνειρα μας
Θυμάσαι που σ' το 'πα αδερφούλη; «Μια μέρα θα γίνουνε όλα δικά μας»
Οι ράπερς εδώ έχουν προσόντα, γαμάν σαν να παίζουν σε τσόντα
Από Τσηβό, Κορδελιό, Τούμπα Συκιές, Ναβαρίνου, Ροτόντα
Με θέλει μαζί της, η πιάτσα κι οι μηχανισμοί της
Δεν πά' να ρωτάει ο ασφαλίτης, με σέβονται οι μάγκες κι ας είμαι πολίτης
Στα πόδια μας Αir Μax, στο λαιμό λαιμητόμος
Ποιος μας αδικεί που ραπάρουμε λες και τελειώνει ο κόσμος;
Είπα θα φτιάξω τον ηλεκτρικό, κι έχω τον Dof μαζί για εργοδηγό
Μου 'πε «Γιατί να το κάνεις αυτό;
Πάρ' το τρυπάνι και σκάψ' το μετρό»
Αυτό είναι απ' το '20, μ' έρημους δρόμους και στόρια κλεισμένα
Αν όλα πάνε καλά θα τ' ακούσουν οι μάγκες το '21
[Chorus]
Τρέχω τους δρόμους σαν ΧΜΑΧ, μαύρα κατάμαυρα Αir Μax
Βάλ' τους να δώσουν τα χέρια, να μην κρατάνε μαχαίρια
«Κάν' τα παιδιά μας σοφότερα», λέω «Αν μπορούσα θα το 'κανα»
Τρέχω τους δρόμους σαν ΧΜΑΧ, μαύρα κατάμαυρα Αir Μax
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου