The Sound Of Silence : Η κλασική τρυφερή μπαλάντα των Simon και Garfunkel σε μια πολύ δυναμική Hard Rock ερμηνεία των Disturbed

The Sound Of Silence

 

Hello, darkness, my old friend
I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping

And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp

When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening

People writing songs that voices never share
And no one dare
Disturb the sound of silence

"Fools," said I, ""You do not know
Silence, like a cancer, grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you""

But my words like silent raindrops fell
And echoed in the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming

And the sign said
"The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls
And whispered in the sound
Of silence"

Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Γεια σου σκοτάδι, παλιόφιλε
Έχω έρθει για να μιλήσουμε και πάλι
Γιατί ένα όραμα που απαλά με ανατριχιάζει
Άφησε τους σπόρους του καθώς κοιμόμουν
Και το όραμα που φύτεψε στο μυαλό μου
Παραμένει ακόμη
Μέσα στον ήχο της σιωπής
 
Σε ανήσυχα όνειρα περπάτησα μονάχος
Σε στενά πλακόστρωτα δρομάκια
Κάτω από το φωτοστέφανο μιας λάμπας του δρόμου
Γύρισα τον γιακά μου στο κρύο και υγράνθηκε
Όταν τα μάτια μου καρφώθηκαν από την λάμψη μιας λάμπας νέον
Που έσχιζε τη νύχτα
Και άγγιξε τον ήχο της σιωπής
 
Και στο γυμνό φως αντίκρισα
Δέκα χιλιάδες ανθρώπους, μπορεί και περισσότερους
Άνθρωποι συζητούν χωρίς να μιλούν
Άνθρωποι ακούν χωρίς να δίνουν προσοχή
Άνθρωποι γράφουν τραγούδια των οποίων τις φωνές δεν μοιράζονται ποτέ
Και κανείς δεν τόλμησε
Να ταράξει τον ήχο της σιωπής
 
''Ανόητοι'', είπα, ''δεν γνωρίζετε
Η σιωπή σαν καρκίνος εξαπλώνεται
Ακούστε τις λέξεις μου για να μπορέσω να σας διδάξω
Πιάστε τα χέρια μου για να μπορέσω να σας φτάσω''
Αλλά οι λέξεις μου έπεσαν σαν σιωπηλές σταγόνες της βροχής
Και ήχησαν στις πηγές της σιωπής
 
Και οι άνθρωποι έσκυψαν και προσευχήθηκαν
Στον Θεό που είχαν φτιάξει από νέον
Και η πινακίδα άναψε προειδοποιώντας
Και οι λέξεις που σχημάτιζε
 
Και η πινακίδα έλεγε,
''Τα λόγια των προφητών
Είναι γραμμένα στους τοίχους του μετρό
Και στις φτωχογειτονιές
Και ψιθυρίζονται στον ήχο της σιωπής''
https://lyricstranslate.com

εια σου σκοτάδι, παλιόφιλε

εια σου σκοτάδι, παλιόφιλε Έχω έρθει για να μιλήσουμε και πάλι Γιατί ένα όραμα που απαλά με ανατριχιάζει Άφησε τους σπόρους του καθώς κοιμόμουν Και το όραμα που φύτεψε στο μυαλό μου Παραμένει ακόμη Μέσα στον ήχο της σιωπής Σε ανήσυχα όνειρα περπάτησα μονάχος Σε στενά πλακόστρωτα δρομάκια Κάτω από το φωτοστέφανο μιας λάμπας του δρόμου Γύρισα τον γιακά μου στο κρύο και υγράνθηκε Όταν τα μάτια μου καρφώθηκαν από την λάμψη μιας λάμπας νέον Που έσχιζε τη νύχτα Και άγγιξε τον ήχο της σιωπής Και στο γυμνό φως αντίκρισα Δέκα χιλιάδες ανθρώπους, μπορεί και περισσότερους Άνθρωποι συζητούν χωρίς να μιλούν Άνθρωποι ακούν χωρίς να δίνουν προσοχή Άνθρωποι γράφουν τραγούδια των οποίων τις φωνές δεν μοιράζονται ποτέ Και κανείς δεν τόλμησε Να ταράξει τον ήχο της σιωπής ''Ανόητοι'', είπα, ''δεν γνωρίζετε Η σιωπή σαν καρκίνος εξαπλώνεται Ακούστε τις λέξεις μου για να μπορέσω να σας διδάξω Πιάστε τα χέρια μου για να μπορέσω να σας φτάσω'' Αλλά οι λέξεις μου έπεσαν σαν σιωπηλές σταγόνες της βροχής Και ήχησαν στις πηγές της σιωπής Και οι άνθρωποι έσκυψαν και προσευχήθηκαν Στον Θεό που είχαν φτιάξει από νέον Και η πινακίδα άναψε προειδοποιώντας Και οι λέξεις που σχημάτιζε Και η πινακίδα έλεγε, ''Τα λόγια των προφητών Είναι γραμμένα στους τοίχους του μετρό Και στις φτωχογειτονιές Και ψιθυρίζονται στον ήχο της σιωπής'' https://lyricstranslate.com