"Και κάποια μέρα αντηχεί για όλα τα Καθεστώτα -για όλα όμως- η σάλπιγγα της δημοκρατίας"

 

O λαός υπό το παλαιό καθεστώς (Γκραβούρα της Γαλλικής Επανάστασης)

 

Και το όνομα αυτού Καθεστώς

Θανάσης Καρτερός

avgi.gr 

3 λεπτά

---

Ένα πρόβλημα είχαν πάντα τα Καθεστώτα. Στους από μέσα δεν φτάνει ο πόνος των απ' έξω

Αναρωτιούνται πολλοί με ειλικρίνεια. Καλά, είναι εντελώς ηλίθιος ο Μητσοτάκης, εντελώς βλάκες οι άριστοι που τον συμβουλεύουν, εντελώς κόπανοι οι υπουργοί και οι βουλευτές του; Κι αποφάσισαν, εν μέσω πανδημίας και θανάτου, φόβου και λουκέτων, να σύρουν σε ειδικά δικαστήρια τον Παππά και μαζί του και τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έβαλαν χέρι, πειθαρχώντας στο σύνταγμα και τους νόμους, στους βαρόνους και τη διαπλοκή; Γιατί μετά από δεκαετίες ασυδοσίας των «νταβατζήδων» -δεν είναι δικό μου αυτό, αλλού οι τυχόν ενστάσεις- υποχρέωσαν τους μάγους του είδους «δεν πληρώνω - μόνο τσεπώνω» να βάλουν το χέρι στην τσέπη;

Ηρεμήστε, παρακαλώ. Και ηλίθιους μπορείς να τους πεις, και βλάκες, και κόπανους. Δεν γεννήθηκαν όμως έτσι, ούτε τους κατάντησαν έτσι τα Κολάμπια. Εκείνο που τους κάνει ηλίθιους, βλάκες, κόπανους, κι ό,τι συνώνυμο διαθέτει η πλούσια ελληνική γλώσσα, είναι η βεβαιότητα ότι μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν, να κυνηγούν όποιον αντιστέκεται, να τιμωρούν όποιον δεν συμμορφώνεται, εν πλήρει ασυλία. Έχουν δώσει εκ των προτέρων ασυλία στους τραπεζίτες των κακουργημάτων, στη διαπλοκή των αποστημάτων, στις αναθέσεις των θαυμάτων. Δεν είναι έτσι; Ε, έχουν δώσει ασυλία και στον εαυτό τους.

Όλα αυτά με το παλιό καλό σύστημα που κάνει τους έξυπνους βλάκες, τους γέρους νέους, τους άσχημους όμορφους και τον Μητσοτάκη Μωυσή. Και το όνομα αυτού Καθεστώς. Όπου πάσα παραφωνία φιμώνεται, πάσα διαφωνία πνίγεται, πάσα ασχήμια καλλωπίζεται και πάσα λοβιτούρα αγιάζεται. Εξαγοράζεις, τρομάζεις, εκβιάζεις, κατασπαράζεις και αράζεις. Ποιος θα σε βρει να σε ελέγξει πίσω από τα τείχη; Εντός εμείς, εκτός οι απείθαρχοι. Και δεν χρειάζεσαι ούτε τανκς, ούτε ξιφολόγχες, ούτε εξορίες και φυλακές. Τα ΜΜΕ σου να είναι καλά - και οι τυχόν ενστάσεις γι’ αυτό στον Ουμπέρτο Έκο.

Ένα πρόβλημα είχαν πάντα τα Καθεστώτα. Στους από μέσα δεν φτάνει ο πόνος των απ' έξω. Έτσι, με την αλαζονεία, τη μονοφωνία, τον αυταρχισμό, την καταστολή, το χάσμα αλήθειας και προπαγάνδας, τους ενώνουν. Εναντίον τους. Και κάποια μέρα αντηχεί για όλα τα Καθεστώτα -για όλα όμως- η σάλπιγγα της δημοκρατίας. Ποια τείχη, ποια ΜΜΕ και ποιος Μωυσής να τα σώσει; Περιμένοντας τους βαρβάρους διαβιούν λοιπόν Καθεστώτα και καθεστωτικοί. Και έρχονται, κύριε Μητσοτάκη, έρχονται...