Η "αποκοτιά" του Άτικους να υπερασπιστεί έναν μαύρο και βέβαιο στα μάτια του κόσμου ενόχου , δημιουργεί τεράστια προβλήματα σ΄αυτόν και τα παιδιά του , τα οποία υπομένει στωικά και με απαρασάλευτη πίστη στις αξίες τους ανθρωπισμού και της Δικαιοσύνης. Η Σκάουτ και ο Τζεμ, τα δυο παιδιά του , δε χάνουν την πίστη τους προς τον πατέρα τους και στον κόσμο της δικαιοσύνης που υπερασπίζεται .
«Να θυμάστε» , τους λέει σε μία αποστροφή , « ότι είναι αμαρτία να σκοτώνεις κοτσύφια. […] Τα κοτσύφια δε μας βλάπτουν σε τίποτα, κελαηδάνε μονάχα για να τ’ ακούμε εμείς και να χαιρόμαστε. Δε χαλάνε τους κήπους μας, δεν τρώνε τα σπαρτά μας, μόνο ομορφαίνουν τη ζωή μας με το τραγούδι τους χωρίς να ζητούν τίποτε. Γι’ αυτό είναι αμαρτία να σκοτώνεις τα κοτσύφια.»
Ο λόγος του φυσικά αναφέρεται στην εχθρική στάση που έχουν οι απαίδευτοι και γεμάτοι στερεότυπα ενήλικοι άνθρωποι απέναντι σε όσους είναι διαφορετικοί . Όμως στο βιβλίο βλέπουμε ότι ο ρατσισμός των ενηλίκων στα μάτια των παιδιών μοιάζει να μην έχει κανένα νόημα. Όπως λέει χαρακτηριστικά η οκτάχρονη κόρη του Άτικους στον αδελφό της Τζεμ: «Όχι Τζεμ, εγώ πιστεύω ότι υπάρχει μόνο ένα είδος ανθρώπων: Άνθρωποι».
Harper Lee ~ Όταν Σκοτώνουν Τα Κοτσύφια - Free Download Διαβάστε ολόκληρο το βιβλίο...
Ποια ήταν η Χάρπερ Λι (1926-2016)/ Βικιπαίδεια
**************************************
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΑΙΝΙΑ (αγγλικοί υπότιτλοι)Σκιές και Σιωπή - Βικιπαίδεια
Σκιές και Σιωπή
Από
Γιάγκο Αντίοχο
-
Οι ενήλικοι και ανήλικοι πρωταγωνιστές του δράματος είναι αυτοί που σηκώνουν στους ώμους τους το βαρύ κινηματογραφικό φορτίο. Ο Γκρέγκορι Πεκ κέρδισε δικαίως το μοναδικό Όσκαρ της καριέρας του για την πολυεπίπεδη (γεμάτη ημιτόνια κι εκφραστικές παύσεις) ερμηνεία του.
Δεν είναι τυχαίο ότι το μυθιστόρημα «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» κέρδισε Πούλιτζερ το 1960 και αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα της μοντέρνας αμερικανικής λογοτεχνίας. Πέρα από την περίτεχνη αφηγηματική δυναμική του, το βιβλίο της Χάρπερ Λι είναι ένα από τα περιεκτικότερα γραπτά πάνω στον αμερικανικό συλλογικό ψυχισμό και στις πληγές του. Το μυθιστόρημα, το οποίο μας μεταφέρει στον αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του ’30, αποτελεί έναν ανεκτίμητο πολιτισμικό θησαυρό που αποκαλύπτει τη σκοτεινή πλευρά των ΗΠΑ – και κατ’ επέκτασιν του δυτικού πολιτισμού. Η ευφυής έμπνευση της Λι να συνδυάσει τη βίαιη διαδικασία ενηλικίωσης με τη βαθύτερη έννοια του ρατσισμού (φυλετικός, κοινωνικός κ.λπ.), χαρτογραφώντας παράλληλα με ακρίβεια τον υπερσυντηρητισμό του Νότου, πρόσφερε ένα σπάνιο λογοτεχνικό υλικό. ειδικά γι’ αυτούς που ψάχνουν τις αιτίες του «φαινομένου Τραμπ».
Η μεταφορά του βραβευμένου μυθιστορήματος στην οθόνη έγινε μόλις δύο χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου, με τη συγγραφέα να εγκρίνει προσωπικά το σενάριο του Χόρτον Φουτ. Σε αυτό ο φιλελεύθερος δικηγόρος Άτικους Φιντς αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός Αφροαμερικανού που κατηγορείται ότι βίασε μια λευκή κοπέλα. Την ίδια στιγμή τα παιδιά του Φιντς, η αφηγήτρια Σκάουτ και ο Τζεμ, βλέπουν τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στη μικρή πόλη μέσα από τα δικά τους αθώα μάτια. Ο (κυρίως τηλεοπτικός) σκηνοθέτης Ρόμπερτ Μάλιγκαν παρέδωσε μια ξεκάθαρα ακαδημαϊκή μεταφορά του βιβλίου-θρύλος που σίγουρα δεν ενθουσιάζει, αλλά ούτε και προβληματίζει.Πέρα όμως από τις όποιες σκηνοθετικές αδυναμίες (απουσία κορύφωσης, διαχείριση σκιών) αλλά και κάποια στοιχεία που μοιάζουν ξεπερασμένα (γραφική τυποποίηση καλών και κακών χαρακτήρων), ο ανθρώπινος παράγοντας είναι αυτός που κερδίζει τελικά τον θεατή. Και αυτό διότι οι ενήλικοι και οι ανήλικοι πρωταγωνιστές του δράματος είναι αυτοί που σηκώνουν στους ώμους τους το βαρύ κινηματογραφικό φορτίο. Ο Γκρέγκορι Πεκ κέρδισε δικαίως το μοναδικό Όσκαρ της καριέρας του για την πολυεπίπεδη (γεμάτη ημιτόνια κι εκφραστικές παύσεις) ερμηνεία του.
Α/Μ. ΗΠΑ. 1962. Διάρκεια: 129΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου