Και μετά τον Μητσοτάκη τι;
Αναρριχήθηκε στην εξουσία με εργαστηριακούς όρους, υπό την αιγίδα του γερμανικού κατεστημένου και χορηγό επικοινωνίας το εγχώριο σύστημα το οποίο κρατά διαχρονικά τα κλειδιά της χώρας,ιδίως από την διακυβέρνηση Σημίτη και μετά.
Με τις σταθερές του διευθυντηρίου το οποίο ηγεμονεύει στην Ευρώπη, κλονισμένες σοβαρά και προ COVID, η λύση Μητσοτάκη ήταν ιδανική για την προώθηση των γερμανικών συμφερόντων τόσο στο οικονομικό πεδίο, όσο και στο γεωπολιτικό, με αιχμή την μοιρασιά του Αιγαίου με την Τουρκία. Γραμμή Σημίτη δηλαδή.
Ο υπερφιλόδοξος γόνος ήταν το ιδανικό εργαλείο για τις επιδιώξεις τους. Καταπιεσμένος στην ίδια του την οικογένεια από την πρωτοκαθεδρία της Ντόρας, διψούσε για ρεβάνς και το ιερατείο του έδωσε την ευκαιρία. Δήλωσε υποψηφιότητα για την αρχηγία της Ν.Δ. αιφνιδιάζοντας πρωτίστως το οικογενειακό του περιβάλλον και προκαλώντας ακόμη και θυμηδία στο πολιτικό στερέωμα. Μέσα από αμφίβολης διαφάνειας διαδικασίες και κατόπιν ανεξήγητων μέχρι και τώρα “τεχνικών εμπλοκών” στον δρόμο προς την κάλπη, ο μέχρι τότε τέταρτος στην κούρσα, βρέθηκε ξαφνικά -ελέω Σαμαρά αλλά όχι μόνον-να κόβει πρώτος το νήμα και να αναδεικνύεται αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τον Ιανουάριο του 2016.
Μέσα σε μια νύχτα έγινε από Κούλης, ο πρόεδρος Κυριάκος! Ακολούθησε
την πιο αήθη αντιπολιτευτική τακτική από την Μεταπολίτευση και
μετά,συμμάχησε χωρίς καμία αναστολή με τον ακροδεξιό διάβολο, σπεύδοντας
ταυτοχρόνως να δίνει διαρκώς τα διαπιστευτήρια στην “μαμά” Μέρκελ,
(ασφαλιστικό Πινοσέτ, κατάργηση οκταώρου, σχέδιο Πισσαρίδη,
ιδιωτικοποίηση της Υγείας κλπ). Και του βγήκε!
Το deal υπό την εποπτεία του πατριάρχη Κ. Σημίτη και τους ανθρώπους του
σε νευραλγικά κυβερνητικά πόστα, ευοδώθηκε πλήρως. Νεοφιλελεύθερη γραμμή
στην Οικονομία, νομοθετημένο σχέδιο για την προώθηση γερμανικών
προϊόντων στην Ελλάδα, μυστικές συμφωνίες με το Βερολίνο
για τα ελληνοτουρκικά, ακροδεξιό Τραμπικό μοντέλο εκφασισμού της
κοινωνίας και Ερντογανικού τύπου χειρισμούς της Ενημέρωσης. Με την
μιντιακή και οικονομική διαπλοκή προκλητικά στο πλευρό του, τον
γερμανικό Τύπο να τον αποθεώνει και τον ΣΥΡΙΖΑ ταλανιζόμενο από την
εσωτερική του περιδίνηση, η συγκυβέρνηση Σημίτη-Μητσοτάκη ένοιωθε
ασφαλής και άτρωτη.
Αλλά ο … απρόβλεπτος παράγοντας είχε άλλα σχέδια. Η επέλαση της πανδημίας παγκοσμίως σάρωσε όλες τις οικονομικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές συντεταγμένες, αφήνοντας τα εγχώρια “γιαπάκια” του Μαξίμου με το manual στο χέρι. Η χώρα μετράει χιλιάδες νεκρούς, το Εθνικό Σύστημα Υγείας καταρρέει λόγω της μισάνθρωπης νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας, η οικονομία βυθίζεται, η κοινωνία τραμπουκίζεται, ο Χρυσαυγιτισμός έχει ενσωματωθεί στην κυβέρνηση, η Δημοκρατία κακοποιείται, η απροσχημάτιστη κούρσα αρπαγής (στο όνομα του ιού και του… Υιού) του Δημοσίου χρήματος , με μια αδημονία σαν να μην υπάρχει αύριο και η παταγώδης αποτυχία του υπερτιμημένου ,όπως αποδεικνύεται ,επιτελικού κράτους, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού, απαρτίζουν ένα εκρηκτικό πολιτικό και κοινωνικό μείγμα, που αλλάζει τα δεδομένα.
Ο Μεγάλος Θυμός του κόσμου αν και αχαρτογράφητος ακόμη και με αρκετά ετερόκλητα χαρακτηριστικά, αποτελεί ωστόσο παράγοντα πολιτικών εξελίξεων. Το σύστημα Μητσοτάκη καταρρέει με κρότο,ο ίδιος είναι καταφανώς αποσταθεροποιημένος, τα συστημικά ΜΜΕ με την στάση τους διογκώνουν περαιτέρω την γενικευμένη οργή και το σκηνικό θυμίζει πυριτιδαποθήκη.
Ως εκ τούτων οι διεργασίες που εξελίσσονται ήδη στα “διευθυντήρια” είναι πυρετώδεις και προχωρημένες. Τα σενάρια αφορούν όλο το φάσμα των πιθανοτήτων για την διάδοχη κατάσταση. Από την συγκρότηση Οικουμενικής με άλλον πρωθυπουργό,ως βαλβίδα αποσυμπίεσης, μέχρι την δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών, κυρίως προς τα Δεξιά, χωρίς να αποκλείεται και ο λεγόμενος κεντρώος χώρος. “Το παιδί δεν τραβάει” συνομολογούν οι κλειδοκράτορες της πραγματικής εξουσίας.
Αν συνυπολογισθεί και η αποχώρηση της “Μητέρας” Μέρκελ από την κεντρική σκηνή στις γερμανικές εκλογές του προσεχούς Σεπτεμβρίου με την πιθανότητα να δούμε για πρώτη φορά Πράσινο Καγκελάριο, είναι περίπου βέβαιον ότι τα ορφανά του Μητσοτακοσημιτιμού, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ανάδοχη οικογένεια.
Εδώ και λίγο καιρό εν τω μεταξύ η χώρα διοικείται πλέον από δύο μη
εκλεγμένους “πρωθυπουργεύοντες”. Τον Άκη Σκέρτσο και τον Γιώργο
Γεραπετρίτη. Και οι δύο υφυπουργοί παρά τω πρωθυπουργώ , ο οποίος είναι
και δεν είναι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου