Τα πρωτοσέλιδα της 25ης Μαρτίου 1921
Δεν μας πάνε ούτε τα 100 ούτε τα 200 χρόνια από το 1821. Σήμερα υπάρχει η Πανδημία και οι δεκάδες νεκροί καθημερινά. Τότε, πριν 100 χρόνια, η Ελλάδα έμοιαζε με τον Τιτανικό. Βάδιζε… ανέμελη προς την καταστροφή. Τότε, στις 25 Μαρτίου 1921, γινόταν φανερό ότι ο ελληνισμός θα περνούσε τη μεγαλύτερη κρίση που κορυφώθηκε ένα χρόνο αργότερα με τον ξεριζωμό του ελληνισμού της Ιωνίας.
Α;ς δούμε την κατάσταση. Στις εκλογές του 1920 ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχανε την εξουσία. Τον διαδεχόταν η Ενωμένη Αντιπολίτευση, σχήμα δεξιών κομμάτων με επικεφαλής τον Δημήτριο Γούναρη. Αποτέλεσμα; Η επιστροφή του Κωνσταντίνου που ήταν «κόκκινο πανί» για τους Συμμάχους λόγω της στάσης του υπέρ της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Εκείνες της μέρες συνέβησαν δύο σημαντικά γεγονότα που δεν αποτυπώθηκαν στις πρώτες σελίδε των εφημερίδων. Η πρώτη ήταν το Συνέδριο του Λονδίνου. Εκεί ο πρωθυπουργός Καλογερόπουλος που ήταν και υπουργός Εξωτερικών είδε τη μεταστροφή των ισχυρών της εποχής σε βάρος της Ελλάδας. Η Γαλλία αποφάσισε να αποσυρθεί από την Κιλικία, άφησαν, μάλιστα, και το βαρύ οπλισμό τους στον Κεμάλ! Τους ακολούθησαν οι Ιταλοί. Οι Άγγλοι δήλωναν αποφασισμένοι να αναγνωρίσουν κι αυτοί τον μετέπειτα αναγεννητή της Τουρκίας που μέχρι τότε τον θεωρούσαν αρχηγό ατάκτων! Λίγες μέρες μετά και η Μόσχα υπέγραψε συμφωνία με αποτέλεσμα να αποδεσμευτούν σημαντικές δυνάμεις από τα βόρεια της Τουρκίας που ήταν έτοιμα να αποκρούσουν επίθεση των Σοβιέτ.
Στο μέτωπο της Μικράς Ασίας η επίθεση του Ελληνικού Στρατού για την απώθηση των Κεμαλικών δυνάμεων είχε αποτύχει. Βαρύ το τίμημα σε ανθρώπινες απώλειες. Ήταν φανερό ότι ο Στρατός που μεγαλουργούσε για δέκα χρόνια είχε φθάσει στα όριά του. Από εκεί κι ύστερα θα γνώριζε μόνο ήττες με αποκορύφωμα τη συντριβή και την άτακτη φυγή το καλοκαίρι του 1922.
Και στο εσωτερικό; Ο Κωνσταντίνος άρρωστος και σκιά του εαυτού του… μοίραζε την τράπουλα. Την επομένη, των εορτασμών της 25ης Μαρτίου άλλαξε τον πρωθυπουργό. Στη θέση του Νίκου Καλογερόπουλου αναλάμβανε ο ηγέτης της Δεξιάς της εποχής Δημήτριος Γούναρη που εκτελέστηκε αργότερα στο Γουδί.
Οι εφημερίδες της εποχής κυκλοφορούσαν χωρίς Λογοκρισία, αλλά με αυτολογοκρισία. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι καμμία δεν είχε απεσταλμένο στο Μέτωπο. Δεν υπήρχε ενημέρωση από επαγγελματίες δημοσιογράφους. Δημοσίευαν τα επίσημα ανακοινωθέντα του Γενικού Στρατηγείου και κάποιες, αντιπολιτευόμενες, ανταποκρίσεις μεγάλων ευρωπαϊκών εφημερίδων.
Η 25η Μαρτίου δεν είχε τους σημερινούς εορτασμούς, ήταν όμως μια καλή ευκαιρία για να τονωθεί το φρόνημα του πληθυσμού. Υπήρχαν οικογένειες που μέλη της έλειπαν για δέκα χρόνια στο Μέτωπο και φυσικά άλλες που είχαν χάσει συζύγους, παιδιά, αδέλφια.
Στις κυβερνητικές εφημερίδες κυριαρχεί ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος. Στις αντιπολιτευόμενες διακρίνουμε κάποια σχόλια που ανησυχούν για το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου