Ο Διονύσης Σιμόπουλος έζησε κάθε στιγμή από τη μεγαλή περιπέτεια του διαστήματος
«Το ελπίζω, γιατί έτσι δε θα υπάρξει πόλεμος» απαντά ο Διονύσης Σιμόπουλος, σχετικά με τον πιθανό διαστημικό ανταγωνισμό ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα. Δεν περίμενα αυτήν την απάντηση, ρώτησα μεταξύ αστείου και σοβαρού. «Όταν οι ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη ασχολούνται με τα άστρα, οι επικίνδυνες συρράξεις είναι λιγότερο πιθανές. Το έχουμε δει παλιότερα και -κυρίως- στη δεκαετία του 1960» συνεχίζει, γέρνοντας λίγο πίσω στην πολυθρόνα του.
Ο Διονύσης Σιμόπουλος χειρίζεται με άνεση την τεχνολογία, έχει πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, εξηγεί σε ελάχιστο χρόνο το πώς η NASA επιλέγει το outsourcing σε μεγιστάνες όπως ο Elon Musk, αστειεύεται, αναπολεί, κάνει σχέδια για το μέλλον. Το γεγονός ότι αυτή η συνέντευξη γίνεται κάτω από συνθήκες lockdown με βάζει κατευθείαν σε κλίμα επιστημονικής φαντασίας. Νομίζω ότι βρίσκομαι σε επικοινωνία με κάποιον περιβόητο επιστήμονα από το Star Trek – και όχι τον άνθρωπο που ταύτισε το όνομά του με τον Ευγενίδειο Πλανητάριο.
Υπάρχουν, συχνά πυκνά, διακοπές στο Skype αλλά η επικοινωνία με τον πλανήτη του επίτιμου διευθυντή του Πλανητάριου αποκαθίσταται. Σκέφτομαι ότι ήρθε η ώρα να κάνω μία κλισέ ερώτηση, προειδοποιώντας τον συνομιλητή του ότι ίσως δεν μπορέσει να απαντήσει με ευκολία: Ποιο είναι το αγαπημένο σας sci-fi βιβλίο;
Κεφάλαιο 1: Sci-fi και εκλαϊκευμένη επιστήμη
«Μα, μου είναι πολύ εύκολο να απαντήσω: H πρώτη τριλογία από τη σειρά Foundation του Isaac Asimov. Εκείνα, δηλαδή, τα βιβλία που με έκαναν να αγαπήσω το είδος» μου λέει, γελώντας. Ο Διονύσης Σιμόπουλος ήταν από τους πρώτους που προσπάθησε να την φέρει στην Ελλάδα. Μάλιστα, μαζί με τον εκδότη Κώστα Καββαθά εξέδωσαν ένα βραχύβιο περιοδικό στα 70ς με τίτλο Αναλόγιο. Τι φιλοξενούσε στις σελίδες του; Λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας και άρθρα εκλαϊκευμένης επιστήμης.
Όταν επέστρεψε το 1973 από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα για να αναλάβει τη διεύθυνση του Πλανητάριου, η ατμόσφαιρα δεν τον «σήκωνε». Το ακαδημαϊκό κατεστημένο δεν έβλεπε με καλό μάτι έναν 30χρονο Έλληνα του εξωτερικού. Σίγουρα, δε βοηθούσε και το γεγονός ότι εκείνος δεν έβαζε πολύ νερό στο κρασί του. Η πρώτη του διάλεξη με τίτλο Εξωγήινοι Πολιτισμοί προκάλεσε ποικίλα σχόλια.
«Στο τέλος της, με πλησίασε ένας σεβάσμιος καθηγητής και μου πρότεινε να μη μιλάω με τόσο απλή γλώσσα γιατί όλοι με καταλαβαίνουν εύκολα με συνεπές αποτέλεσμα να νομίζουν ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι δύσκολα. Εκείνος πίστευε πως θα μου έκανε καλό να χρησιμοποιώ δυσνόητες έννοιες και δύσκολες λέξεις» θυμάται, διατηρώντας ένα σαρδόνιο χαμόγελο καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστόριας. Τελικά, τι έκανε με αυτήν τη συμβουλή; «Δεν την ακολούθησα ποτέ. Άλλωστε είχα σπουδές πάνω στην πολιτική επικοινωνία, οπότε δε θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο».
Έτσι, για αρκετά χρόνια άκουγε τις κακές γλώσσες να λένε ότι «εκχυδαΐζει» την επιστήμη. Για τον Διονύση Σιμόπουλο, όμως, η εκλαΐκευση της αστρονομίας ήταν ένας βασικός στόχος – ο οποίος, πέντε δεκαετίες σχεδόν μετά, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι εξετελέσθη με επιτυχία. «Θεωρώ τον εαυτό μου έναν παραμυθά για τους μεγάλους. Αυτό έκανα σε όλη μου την καριέρα». Ό,τι, δηλαδή, έκανε πάντα και ο διάσημος Αμερικανός αστροφυσικός Carl Sagan, τον οποίο θαυμάζει.
«Θεωρώ ότι η επιστημονική φαντασία έχει το χάρισμα να σε κάνει να σκέφτεσαι» συνεχίζει, αναλύοντας τη μακροχρόνια σχέση του με το είδος. «Η καλή επιστημονική φαντασία απαιτεί τη δημιουργία της σωστής ατμόσφαιρας, μαζί με στοιχεία αυθεντικότητας και αληθοφάνειας στην ανάπτυξη της πλοκής. Και πάνω απ’ όλα απαιτεί να δημιουργήσει στον αναγνώστη τον θαυμασμό και το δέος του “για φαντάσου, τι θα συνέβαινε άραγε αν…”. Τότε και μόνο τότε, η επιστημονική φαντασία μπορεί να ενθουσιάσει κάθε αναγνώστη. Η έλξη και η επιρροή της είναι, κατά τη γνώμη μου, διαχρονική και πανανθρώπινη».
Κεφάλαιο 2ο: Στο σήμερα
Ο Διονύσης Σιμόπουλος είναι 78 ετών, συνεχίζει να αρθρογραφεί τακτικά, ενημερώνεται για τις εξελίξεις στην αστρονομία καθημερινά, έχει τουλάχιστον 40 βιβλία στη λίστα με εκείνα που σκοπεύει να διαβάσει προσεχώς, και -όπως ο ίδιος μου λέει- έχει γράψει μερικά εκατομμύρια λέξεις τις τελευταίες πέντε δεκαετίες.
Έτσι, το 33ο κατά σειρά βιβλίο του με τίτλο Η μεγάλη περιπέτεια στο διάστημα (εκδ. Οξύ – Brainfood), το πρώτο της νέας του σειράς, ένα coffee table book γεμάτο συγκλονιστικές εικόνες αρχείου και ευρηματικά μικρά κείμενα που εξιστορούν ό,τι ακριβώς λέει ο τίτλος, μοιάζει να ήρθε αβίαστα για εκείνον. Άλλωστε, κουβαλά την εμπειρία, τη γνώση και τη δουλειά πολλών χρόνων.
[..................]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου