Τι θεωρεί "κόστος" η Δεξιά;
του Ισίδωρου Λω*
Συχνά γίνονται πολιτικές συζητήσεις και αναπτύσσονται προβληματισμοί σχετικά με τις δαπάνες που μπορεί να έχει ένα κράτος. Ποιες δαπάνες είναι αναγκαίες και σημαντικές για την οργάνωση της χώρας και την ευημερία του λαού, και ποιες είναι περιττές που ζημιώνουν την οικονομία και άρα πρέπει να καταργηθούν;
Ας δούμε σε γενικές γραμμές την αντίληψη της Δεξιάς και τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες σχετικά με τις δαπάνες.
Στο χώρο της υγείας η Δεξιά, δηλαδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη, θεωρεί κόστος το δημόσιο εθνικό σύστημα υγείας, θεωρεί κόστος το φτιάξιμο των ΜΕΘ, κόστος την ενίσχυση των νοσοκομείων με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, κόστος κάθε τι που αναβαθμίζει το ΕΣΥ επειδή πολύ απλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να το αποδυναμώσει, στην ουσία να το καταργήσει προς όφελος των πανάκριβων ιδιωτικών κλινικών.
Στο χώρο της παιδείας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρεί κόστος την δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση, κόστος τις δημόσιες σχολές σε κάθε νομό, κόστος η μόρφωση, κόστος και οι λεγόμενοι αιώνιοι φοιτητές που πιθανόν αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους. Αντιθέτως η κυβέρνηση επικεντρώνεται και ενισχύει τα ιδιωτικά κολλέγια, και με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις φροντίζει να στέλνει πελάτες σε αυτά. Για παράδειγμα, με βάση τα σχέδια της σημερινής υπουργού Παιδείας, ένας μαθητής αν γράψει για 5 δεν πρέπει να μπει σε κάποια δημόσια σχολή, αλλά αν έχει λεφτά μπορεί να πάει σε όποιο ιδιωτικό κολλέγιο θέλει και το πτυχίο που θα αγοράσει να είναι ισάξιο με το πτυχίο του δημόσιου πανεπιστημίου.
Στο χώρο της εργασίας, η ακραία δεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρεί κόστος την αύξηση των μισθών, θεωρεί ξεπερασμένο το οχτάωρο και φυσιολογική εξέλιξη τις απλήρωτες υπερωρίες. Θεωρεί σωστή την απελευθέρωση των απολύσεων και την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που κανονικά είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας, η Νέα Δημοκρατία μέσω της έκθεσης Πισσαρίδη τις θεωρεί ζόμπι και άρα πρέπει να κλείσουν, να μπουν λουκέτα στα οικογενειακά μαγαζιά για να κερδίσουν χώρο και να ωφεληθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις.
Κόστος επίσης σύμφωνα με την Δεξιά λογική θεωρούνται οι συντάξεις, τα οικογενειακά επιδόματα, η οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια που μπορεί να χρειάζεται ένα φτωχό λαϊκό νοικοκυριό.
Φυσικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θεωρεί κόστος την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που γίνεται με λεφτά του δημοσίου, δεν θεωρεί κόστος την φοροδιαφυγή εκείνων που δεν τους πιάνει ο νόμος, δεν θεωρεί κόστος τα σκάνδαλα τύπου Novartis και siemens, δεν θεωρεί κόστος τις μίζες, τα απλήρωτα δάνεια, τα χρέη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που μεταφέρονται στο ελληνικό δημόσιο, δηλαδή στις πλάτες των πολιτών. Δεν θεωρεί κόστος τα εκατομμύρια σε κανάλια και εκδότες που δίνει για να την λιβανίζουν από το πρωί έως το βράδυ, ούτε φυσικά την σπατάλη χρημάτων σε αποτυχημένα έργα όπως ο μεγάλος περίπατος του Δήμου Αθήνας.
Για την Νέα Δημοκρατία κόστος και περιττά έξοδα είναι μόνο όσα έχουν να κάνουν με την στήριξη και την ευημερία του λαού. Ενώ η στήριξη στο μεγάλο κεφάλαιο και τα δωράκια σε κολλητούς θεωρούνται ανάπτυξη.
Ο προσανατολισμός της Δεξιάς είναι αυτός, η κυβέρνηση Μητσοτάκη στον ενάμιση χρόνο που βρίσκεται στην εξουσία το έχει κάνει σαφές. Σκληρός νεοφιλελευθερισμός στην οικονομία, αναχρονισμός και ακραία συντήρηση στη κοινωνία, αυταρχισμός και αστυνομοκρατία ως λύση σε κάθε πρόβλημα που προκύπτει.
Η χώρα πρέπει να γυρίσει σελίδα. Χρειάζεται εμβάθυνση της δημοκρατίας, κοινωνική δικαιοσύνη, στήριξη και ενίσχυση των πολιτών. Χρειάζεται μια μεγάλη αλλαγή που μόνο μια προοδευτική αριστερή κυβέρνηση μπορεί να φέρει.
Ισίδωρος Λως Μέλος Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου