Ελλάδα, μια ημιθεοκρατική δημοκρατία

 

ΠτΔ: οι ανήθικες επιθέσεις και η σιωπή θεσμών και κομμάτων

Του Σωτήρη Σιδέρη

Πηγή: omegapress.gr


Τη μια δεν έκανε το σταυρό της. Την άλλη απώθησε το Ευαγγέλιο. Την τρίτη  έβγαλε την ελληνική σημαία από το γραφείο της , άρα δεν την διακρίνει ο πατριωτισμός. Αυτά και  άλλα φασιστικής έμπνευσης  δημοσιεύματα  συνεχίζονται από ακροδεξιά ΜΜΕ και εφημερίδες , μήνες τώρα με στόχο την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Που σαφώς υποδαυλίζονται  και από την εκκλησία και ακροδεξιούς λαϊκίστικους κύκλους σε μια ανήθικη συμμαχία. Το μείζον όμως πολιτικό ζήτημα που ανακύπτει,  είναι το γεγονός ότι η κ. Σακελλαροπούλου μένει εντελώς απροστάτευτη  από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων, που αντί να στηρίξουν το πρόσωπο της προέδρου και τον θεσμό,  με την σιωπή τους, την εκθέτουν και την αφήνουν βορά στη βουλιμία επικίνδυνων μηχανισμών. Αιματηροί αγώνες λαών, πνευματικών ανθρώπων και ιδεολόγων της δημοκρατίας κατάφεραν να κατακτήσουν το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου , την ελεύθερη έκφραση θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων. Αν η πρόεδρος δεν πιστεύει στο Θεό, δικαίωμά της, αν δεν είναι πατριώτισσα εύκολα μπορεί να ελεγχθεί από τους θεσμούς της Δημοκρατίας, αλλά φυσικά τέτοιο ζήτημα δεν υφίσταται..

Δεν είναι δουλειά κανενός να επιτίθεται σε οποιονδήποτε, γυναίκα ή άνδρα , πρόεδρο ή απλό πολίτη επειδή πιστεύει στο Θεό ή όχι. Αν μπορεί ή όχι να σταθεί με επιτυχία απέναντι στον Μπάιντεν ή άλλον ηγέτη θα φανεί. Όπως φάνηκε το βατερλό του προηγούμενου προέδρου ενώπιον του Ερντογάν, αλλά αυτός ήταν «δικός μας», δεξιός και χριστιανός δηλαδή, άρα είχε ασυλία. Με τον πατριωτισμό των άλλων έχει πρόβλημα η ακροδεξιά και η εκκλησία όχι με το δικό τους επίπεδο πατριωτικής αφοσίωσης. Είναι χαρακτηριστικό, ότι κανείς δεν υπερασπίστηκε επίσης το δικαίωμα της προέδρου της Δημοκρατίας να τάσσεται στο πλευρό των αδύναμων, να υπερασπίζεται τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, να έχει γάτα στο προεδρικό μέγαρο καθώς δέχθηκε και τέτοιου είδους επιθέσεις. Προφανώς κάποιος σαν τον Τραμπ θα τους ήταν πιο ελκυστικός…

 Δεν έχει κανένα δικαίωμα κανένας να θεωρεί ότι θα επιβάλλει σε κάποιον άλλο , τον τρόπο σκέψης, τον τρόπο ζωής και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του. Αυτά κερδήθηκαν και με πολιτικούς και με ιδεολογικούς αγώνες και καταγράφονται σε νόμους και συντάγματα. Για την ακρίβεια, η εκκλησία για παράδειγμα , δεν έχει κανένα δικαίωμα να παρεμβαίνει και να υποδαυλίζει το μίσος κατά άλλων θρησκειών, ή κατά πολιτών , πνευματικών ανθρώπων και θεσμών που κάνουν άλλες επιλογές και δεν την ακολουθούν πειθήνια. Δεν έχει κανένα δικαίωμα κανένας ακροδεξιός να αμφισβητεί τον πατριωτισμό της προέδρου διασπείροντας ψευδείς ειδήσεις , όπως για παράδειγμα ότι την πρωτοχρονιά κατά την δοξολογία, η κ. Σακελλαροπούλου δεν ήθελε την ανάκρουση του εθνικού ύμνου έξω από την Μητρόπολη. Και χρειάστηκε να ανακοινώσει το ΓΕΕΘΑ ότι εκείνο είναι αρμόδιο για την οργάνωση και ότι δεν έγινε η ανάκρουση λόγω μέτρων κατά της πανδημίας. Φυσικά κανείς δεν ζήτησε συγνώμη.

Προκαλεί θλίψη το γεγονός ότι ενώ οι επιθέσεις συνεχίζονται, τα πολιτικά κόμματα, φορείς και θεσμοί, δεν δείχνουν το απαιτούμενο ενδιαφέρον. Η εκκλησία που φέρεται να είναι η «ένοχη» φυσικά δεν πρόκειται να σταματήσει. Παρά το γεγονός ότι η εμπιστοσύνη των πολιτών στην εκκλησία έχει πιάσει πάτο. Παρά το γεγονός ότι η αξιοπιστία της βρίσκεται στο ναδίρ, εξακολουθεί να έχει ρόλο και λόγο στα δημόσια πράγματα και να ελέγχει θεσμούς και πρόσωπα. Αυτό φυσικά οφείλεται στην πρόσδεσή της στο κράτος και εκεί οφείλει προφανώς και την ύπαρξή της .
       

Σύμπτωμα εθνικής παρακμής

Οι επιθέσεις αυτές είναι σύμπτωμα κρίσης και παρακμής της ελληνικής πολιτικής σκηνής και της κοινωνίας. Η αδράνεια των θεσμών της δημοκρατίας, τα κόμματα, το κοινοβούλιο, τα ΜΜΕ, επιστήμονες και διανοούμενοι παρακολουθούν σχεδόν παθητικά μια εκκλησία να μην έχει καμία σύνδεση ούτε με την δική της διδασκαλία και να έχει μετατραπεί ξεδιάντροπα σε πολιτικό κόμμα , εκβιαστικό, απαιτητικό και χωρίς σύνδεση , όχι μόνο γενικά με την κοινωνία, αλλά με τους ίδιους τους πιστούς της.
Αν η πρόεδρος της Δημοκρατίας παραβιάζει ή δεν εκτελεί σωστά τα καθήκοντά της, υπάρχουν θεσμοί, φυσικά και τα ΜΜΕ να ασκήσουν έλεγχο . Το αν πιστεύει στο Θεό ή όχι είναι δικό της ζήτημα. Και επαναφέρει πιο επιτακτικά από ποτέ την ανάγκη άμεσου, κάθετου διαχωρισμού κράτους –εκκλησίας. Όσο διατηρείται αυτή η ανωμαλία, της ημιθεοκρατικής δημοκρατίας,  η Ελλάδα  μένει μπλοκαρισμένη, δεμένη σε ένα άρμα παρακμής, για την οποία σίγουρα ευθύνονται και άλλοι παράγοντες.

Δεν είναι δυνατό κάθε πολίτης και πολιτικός να απολογείται στην εκκλησία για τις πεποιθήσεις του, να συκοφαντείται να δέχεται απίστευτες επιθέσεις αν αυτές δεν αρέσουν στην Ιερά Σύνοδο. Ένα μεσαιωνικό μόρφωμα , ένα απολίθωμα που βρίσκεται στον αντίποδα των ελευθεριών, της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων ατομικών και συλλογικών και που διεκδικεί να έχει και έχει ως ένα βαθμό, τον  έλεγχο της ζωής των ανθρώπων, κυρίως των πιστών.
Υπό αυτή την οπτική, η  προστασία και η στήριξη στην πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν είναι μόνο πολιτικό και θεσμικό καθήκον, είναι πάνω απ όλα ηθικό καθήκον. "Ηθική", μια λέξη ξένη σε όσους στο όνομά της αρέσκονται στην ανηθικότητα