Ανήκουμε στους λίγους και καλούς
Ο χρόνος δεν σκουριάζει τη καρδιά μας
Το σπίτι μας κοιτάει τη θάλασσα
και τα τραγούδια μας χορεύουν στα μαλλιά μας
Ανήκουμε στους λίγους και καλούς
Και φτάνουμε ψηλά γιατί φτιάξαμε μια σκάλα
Που ενώνει το μεγάλο ουρανό
Με αυτό που θέλουμε με μια κόκκινη λαχτάρα
Οι φίλοι μας έχτισαν γιορτές
Τις νύχτες του Γενάρη να μη νιώθουμε το κρύο
Ωραίες κοπέλες μας γλείφουν τις πληγές
Για αυτό και δε φοβόμαστε να πούμε το αντίο
Τα χέρια μας ιδρώνουν στη βροχή
Διαβάζεις στις παλάμες μας χιλιάδες ιστορίες
Ψηλώσαμε και μείναμε μαζί
Παλέψαμε να πάρουμε πίσω τις πολιτείες
Ανήκουμε σε όλους αυτούς
Που στολίζουνε τις σιωπές με γέλια που αντηχούνε
Τα λόγια τους παίρνουν μορφές
Και γίνονται αγάλματα που μας ακολουθούνε
Η σκέψη μας δε λέρωσε ποτε
Τα όνειρα των άλλων ούτε και τα όνειρά μας
Και κουβαλάμε μέσα στις γροθιές
Τα αγρίμια που μερώσανε και γίνανε παιδιά μας
Ανήκουμε.
«Έχω πει μερικές φορές στον εαυτό μου ότι αν υπήρχε μία μόνο πινακίδα στην είσοδο κάθε εκκλησίας που να απαγόρευε την είσοδο σε οποιονδήποτε με εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο ποσό , θα γινόμουν αμέσως χριστιανή» . Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια (1909-1943)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Κι ήτανε τα στήθια σου άσπρα σαν τα γάλατα Γιώργος Σαραντάκος "Γαργάλατα", 50 χρόνια μετά Λέγοντας Αποστασία ή Ιουλιανά εν...
-
Η ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΤΕ Θερμές ευχαριστίες στον Κώστα Μ. που εντόπισε τις φωτογραφίες στο sch.gr και μου τις έστειλε... 1.ΚΥΨΕΛΗ...
-
῎ ΜΙΑ ΧΡΥΣΗ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗ ΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΧΩΤΙΚΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ηδη δέ τινας ἐγὼ εἶδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου