Προ-βλέψεις;

4 λεπτά

---

Του Γιάννη Πανούση

Ανασηκωμένη ελαφρά

στο ένα πόδι,άγγιζε

το αριστερό άκρο

της διπλανής της

Αντ. Χατζημωυσής, Τέσσερα ποιήματα

Λέγονται και γράφονται πολλά για το επικείμενο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ,για το συσχετισμό των δυνάμεων,για τη διεύρυνση,ακόμα και για τον ενδεχόμενο ψήφισης νέου Ηγέτη.
Θεωρώ άκομψο το να ονοματίσω τον Αρχηγό της Νέας Αριστεράς, η οποία ελπίζω να προκύψει με τα χαρακτηριστικά της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Αριστεράς.
Μπορώ όμως να τον περιγράψω,στη λογική ενός Κατόπτρου Ηγεμόνα,δηλαδή με βάση κάποιες ιδιότητες και αρετές που οφείλει να έχει:

• να διαθέτει στόφα Ηγέτη κι όχι περιστασιακού προεδρίσκου
• να μην κουβαλάει εξαρτήσεις ή βαρίδια που θα τον τραβάνε προς τα κάτω
• να μην τον κατατρύχει το σύνδρομο του Βρούτου και να θέλει να εξοντώσει πισώπλατα τους ανθυποψήφιους ή όποιον τον απειλεί πολιτικά
• να μη δημιουργεί αυλές και να μην ακούει αυλοκόλακες έχοντας συνειδητοποιήσει ότι ‘φίλος’ είναι αυτός που κάνει κριτική κι όχι αυτός που δοξολογεί
• να επιλέγει καλούς συμβούλους ,οι οποίοι θα γνωρίζουν περισσότερα από αυτόν, γι’αυτό θα είναι χρήσιμοι και έμπιστους συνεργάτες,οι οποίοι θα εμφορούνται από μεγαλοψυχία,ανιδιοτέλεια και σύνεση[κι όχι από αλαζονεία της εξουσίας]
• να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον και το δημόσιο χρήμα και να φυλάττει ως κόρην οφθαλμού την πολιτική ηθική.

Υπάρχει τέτοιος υποψήφιος αρχηγός στο χώρο της-λεγόμενης- Κεντροαριστεράς; Αυτό θα κριθεί τελικώς από τους ψηφοφόρους των μεγάλων Συντακτικών/Καταστατικών Συνεδρίων κι όχι βέβαια μέσα από διαδικασίες ‘’απονομής δαχτυλιδιού’’ ή από συμφωνίες ‘κεκλεισμένων των θυρών’
Προσοχή όμως. Το όλο εγχείρημα μπορεί να καταστεί θνησιγενές εάν από τη μία θα συμμετέχουν (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) πολιτικοί από τρία κόμματα (ΠΑΣΟΚ,ΚΙΔΗΣΟ, υπόλοιπα από Ποτάμι) κι από την άλλη κάποια πρόσωπα του προοδευτικού φάσματος (Γεφυροποιοί κλπ) ,οι οποίοι όμως δεν εκπροσωπούν κάποιο συγκεκριμένο χώρο ή κομμάτι του λαού.Κι αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί οι φιλόδοξοι θα συναποτελέσουν διευθυντήριο – κουαρτέτο (ούτε καν τρόικα). Κι εντέλει ποιός ρώτησε τη βάση της Αριστεράς, δηλαδή τους αριστερούς πολίτες, αν θέλουν να συν-υπηρετήσουν με τους παραπάνω κάτι ιδεολογικά θολό και πολιτικά άγνωστο (στο όνομα ενός επανα-κυβερνητισμού και επανα-διανομής της πίτας της εξουσίας);


Η φυσική ροή στελεχών και ιδεών είναι μεταξύ Κεντροαριστεράς και Αριστεράς. Αυτό είναι ιστορικά δεδομένο. Απορώ που ορισμένοι της Κεντροαριστεράς (μοιάζει να) αισθάνονται περισσότερο άνετα με βουλευτές της ΝΔ απότι με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιλαμβάνομαι τις διαψεύσεις και τις (αλληλο)καταγγελίες όμως η μακροπολιτική δεν γίνεται με «ανακλαστικές αντιδράσεις». Η παραπάνω διαπίστωση δεν σημαίνει σε καμμία περίπτωση ότι ο [όποιος σημερινός] ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ψωνίζει από το πανέρι ή ν’ ανοίγει την πόρτα στον καθένα που χτυπάει το κουδούνι.
Η διαδικασία μετεξέλιξης οφείλει να γίνει αναίμακτα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά με αυστηρές και διαφανείς επιλογές προσερχομένων από έξω. Το όλο θέμα είναι ταυτόχρονα πολιτικό,ιδεολογικό αλλά και ηθικό. Δεν πρέπει να τιμηθούν ή και να »λευκανθούν» οι προσχωρούντες δι’ ίδιον όφελος. Δεν προσφέρουν τίποτα οι μαζικές συλλογές υπογραφών,οι μετανοούντες και οι πολλαπλώς ριψάσπιδες.
Κάθε αριστερός έχει τη δική του ιστορία στο χώρο των ιδεών και των αγώνων καθώς και τη δική του κοινωνική ταυτότητα. Και με την έννοια αυτή προτιμώ τον άτακτο/αιρετικό αριστερό πολίτη από τον ανανήψαντα yes man.

ΑΠΟ ΤΟ TVXS.GR