Η πολύ βολική για τους ανευθυνοϋπεύθυνους "κακιά στιγμή"

Η «κακιά στιγμή», χρόνια τώρα

Παντελής Μπουκάλας

kathimerini.gr 

3 λεπτά

---

Η «κακιά στιγμή» δύσκολα θα γινόταν αποδεκτή σαν όρος του επιστημονικού λεξιλογίου, ακόμα και του πιο εκλαϊκευμένου. Και η Φυσική θα δυστροπούσε και η Μηχανική και η Μετεωρολογία, αλλά και η Κοινωνιολογία ή η Ψυχολογία. Βολικός είναι ο περίφημος Νόμος του Μέρφι. Δεν θα τον χρησιμοποιούσε όμως ένας κοινωνιολόγος για να ερμηνεύσει τα ανθρώπινα στην κοινοτική τους μορφή, ούτε ένας ψυχολόγος για να διεισδύσει στον ατομικό ψυχισμό. Βολική και η «κακιά στιγμή», πλην όχι για τους επιστήμονες, ακόμα κι αν το ακροατήριό τους δεν είναι αμιγώς επιστημονικό, αλλά τηλεοπτικό.

Την «κακή στιγμή» υπέδειξε εντούτοις ως συνυπεύθυνη της καταστροφικής δράσης του κυκλώνα «Ιανού» ο κ. Κώστας Συνολάκης, καθηγητής της Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών στο Πολυτεχνείο της Κρήτης και, επί νεοδημοκρατικής κυβερνήσεως, πρόεδρος της Ειδικής Επιτροπής για την Αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής. Είπε συγκεκριμένα στον ΣΚΑΪ: «Ηταν δύο μετεωρολογικά μέτωπα που συγκλίνανε. Δηλαδή, χοντρικά μιλώντας, ο κυκλώνας είναι ένας μεγάλος στρόβιλος. Όπως λοιπόν στροβιλίζεται, ερχόταν από το Βορρά το μελτέμι, ένα κρύο μέτωπο, και τα δύο μέτωπα συγκλίνανε πάνω από τη Θεσσαλία. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν η κακή στιγμή».

Πράγματι θα μπορούσε να το πει κανείς. Να το πει, για παράδειγμα, ο δημοσιογράφος την ώρα που το ακούει από τα χείλη του ειδήμονα. Διότι όσο πανεπιστήμονες κι αν δείχνουμε εμείς οι της τέταρτης εξουσίας, η τελική μας ερμηνεία για πάμπολλα ζητήματα που μας ξεπερνούν θεμελιώνεται πάνω σε ένα από τα εξής τρία αδειανά στερεότυπα: «εκδίκηση της φύσης», «θεομηνία», «κακιά στιγμή». Θα μπορούσε επίσης να το πει ο «απλοϊκός» αυτόπτης μάρτυρας μιας φυσικής καταστροφής ή τα θύματά της. Τι πιο ανθρώπινο από το να μην μπορείς και να μην θέλεις να κατανοήσεις γιατί συνωμότησαν τα ουράνια κι έστειλαν τον κατακλυσμό τους στο ταπεινό σου σπίτι σ’ ένα χωριό της Καρδίτσας ή της Κεφαλλονιάς.

Αν υπήρξε «κακιά στιγμή», υπήρξε στον ουρανό. Εδώ κάτω αποφασίζουν και δρουν θνητά μυαλά και χέρια. Αν το Κέντρο Υγείας Μουζακίου χτίστηκε δίπλα σε χείμαρρο, δεν φταίει καμιά «κακιά στιγμή». Ούτε για τις δεκάδες νέες νεροσυρμές που δημιουργήθηκαν στα βουνά πάνω από την Αγία Ευφημία της Κεφαλλονιάς εξαιτίας του αιολικού πάρκου, και οι οποίες είχαν πνίξει την περιοχή και το 2016 και το 2019. Εννέα στις δέκα φορές, η «κακιά στιγμή» είναι δικό μας γέννημα: της ραθυμίας, της απληστίας, του κομματοκρατισμού μας.