Το ψάρι


Κόσμε, ήσουν κάποτε μικρός
σ΄ έφτανα μ΄ ένα βήμα
στα παιδικά μου όνειρα
ανέβαινα στο κύμα.

Περπάταγα στην κόψη του
να δω την ομορφιά σου
κι ακροβατούσα, κόσμε μου
στα γυάλινα φτερά σου.

Κι εκεί που θα 'θελες να πω το 'ναι'
εγώ έλεγα 'όχι'
σαν ψάρι έξω απ' το νερό
πιασμένο στην απόχη.
Κόσμε ήσουν κάποτε μικρός.

Με χίλια κόλπα μ’ έσπρωχνες
Να μπαίνω σε πολέμους
Μα σκόρπαγα τις νίκες μου
Κόσμε στους ηττημένους.

Ώσπου μια μέρα έσπασες
Τα γυάλινα φτερά σου,
Για να με ρίξεις κόσμε μου
Στα πιο βαθιά νερά σου.

Κι εκεί που θα ‘θελες να πω το ναι
Εγώ έλεγα όχι.
Σαν ψάρι έξω απ’ το νερό
Πιασμένο στην απόχη.
Κόσμε, για μένα είσαι μικρός.