Ο Christian Schloe δημιουργεί ένα σκανδαλιστικό σουρεαλιστικόκόσμο. Η ψηφιακή τέχνη του Schloe λες και ξεπηδά από τον βικτωριανό σουρεαλισμό του Jeffrey Harp, αλλά αυτοί οι ψηφιακοί σουρεαλιστές καλλιτέχνες είναι επίσης διαφορετικοί. Το έργο του Schloe είναι πιο φωτεινό, πιο πολύχρωμο και λιγότερο συναισθηματικά σκοτεινό. Ωστόσο, ο καλλιτέχνης εξακολουθεί να παίζει με την έννοια της νοσταλγίας και χρησιμοποιεί μοτίβα βικτωριανών έργων ζωγραφικής και φωτογραφιών.
Διάσπαρτες πεταλούδες και πουλιά συχνά διακοσμούν τα σουρεαλιστικά πορτρέτα του Christian Schloe. Τα έργα του παράγουν μια γοητευτική αίσθηση του παρελθόντος και φαίνεται να προσφέρονται για δημιουργικό στοχασμό από τον θεατή. Όμως ό,τι βλέπουμε δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επιφάνεια που κρύβει βαθύτερα νοήματα , που παραμένουν βαθιά, πολύπλευρα και αόριστα.
Μερικά έργα φαντάζουν σαν να είναι απλώς όμορφες εικόνες , ενώ σε άλλα η έμπνευση του καλλιτέχνη μπορεί να προέρχεται από πολλαπλές πηγές ή φαίνεται να διερευνά τις έννοιες της κίνησης και του χρόνου.
Η δουλειά του Schloe είναι κατά ένα μέρος ζωγραφική και κατά μέρος μια παλιά φωτογραφία.
Διάσπαρτες πεταλούδες και πουλιά συχνά διακοσμούν τα σουρεαλιστικά πορτρέτα του Christian Schloe. Τα έργα του παράγουν μια γοητευτική αίσθηση του παρελθόντος και φαίνεται να προσφέρονται για δημιουργικό στοχασμό από τον θεατή. Όμως ό,τι βλέπουμε δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επιφάνεια που κρύβει βαθύτερα νοήματα , που παραμένουν βαθιά, πολύπλευρα και αόριστα.
Μερικά έργα φαντάζουν σαν να είναι απλώς όμορφες εικόνες , ενώ σε άλλα η έμπνευση του καλλιτέχνη μπορεί να προέρχεται από πολλαπλές πηγές ή φαίνεται να διερευνά τις έννοιες της κίνησης και του χρόνου.
Η δουλειά του Schloe είναι κατά ένα μέρος ζωγραφική και κατά μέρος μια παλιά φωτογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου