«Επαίτες εννόμου συμφέροντος» & «Λόγος περί Αδυνάτου»
(Για την Ιστορία, πρωτεργάτης υπήρξε ο Γιάννης Σιάτρας, γνωστός Οικονομολόγος, και νομικοί παραστάτες ο Χρήστος Κλειώσσης, ο Παναγιώτης Χασιώτης και από την KYROS LAW η Διαχειρίστρια Εταίρος Μαρία Σκιαδιώτη).
Μας εντυπωσίασε ευχάριστα το γεγονός ότι ο Πρόεδρος του ΣτΕ κ. Σακελλαρίου, δίνοντας και τον «τόνο» στην υπόλοιπη σύνθεση, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εξαντλητική επιχειρηματολογία όλων των διαδίκων μερών, όπως επίσης και για τη εξόχως εμπεριστατωμένη εισήγηση του εισηγητή κ. Κουσούλη και των βοηθών εισηγητών.
Η συγκεκριμένη εισήγηση, υπερέβη τα σχετικά της ήδη πασίγνωστης υποθέσεως, και έθιξε «αυτεπαγγέλτως», όπως έχει κάθε δικαίωμα να κάνει το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Χώρας, ιδίως όταν θίγονται ευθέως ή εμμέσως ζητήματα που άπτονται του Συντάγματος, το μείζον θέμα των ορίων και των προϋποθέσεων υπό τις οποίες επιτρέπεται ο συμβιβασμός του Ελληνικού Δημοσίου με Ιδιώτες και ιδίως εάν επιτρέπεται να παραιτείται «οικειοθελώς» από δεσμεύσεις που απορρέουν από διατάξεις συνταγματικής ή υπερνομοθετικής ισχύος.
Όμως γι’αυτά θα αποφανθεί το ΣτΕ, του οποίου την κρίση αναμένουμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον.., όπως φαντάζομαι και η Πολιτεία, η οποία διά της εκλεγμένης Κυβέρνησης και των χειλέων του Πρωθυπουργού, έχει λάβει ήδη θέση για την ακυρότητα αυτής της συμφωνίας συμβιβασμού, όπως άλλωστε εμείς ως συνήγοροι και εκπρόσωποι της Ενώσεως Φορολογουμένων ισχυριζόμαστε.
Αυτό που πραγματικά αξίζει να αναφέρει κανείς όμως είναι δύο σημεία, τυπικά αλλά και ουσιαστικά:
Α. Εχει έννομο συμφέρον μια Ενωση Πολιτών που το καταστατικό της περιλαμβάνει την «προστασία των δικαιωμάτων των Ελλήνων Φορολογουμένων» να προσφύγει κατά του εξωδικαστικού συμβιβασμού που υπογράφει εσπευσμένα και «πίσω από κλειστές κουρτίνες» το Ελληνικό Δημόσιο με μια ιδιωτική εταιρεία με, με το οποίο παραιτείται από όλες τις αξιώσεις του αστικές και διοικητικές, ενώ ο μέσος πολίτης βαρυγκομά και «πληρώνει», χωρίς τέτοιες πολυτέλειες, ακόμη κι όταν το Δημόσιο κάνει προφανώς λάθος εις βάρος του;
Στο σημείο αυτό, ακούσαμε με έκπληξη αλλά και ιδιαίτερη τιμή τους παραστάτες της άλλης πλευράς, να μας απονέμουν τον τίτλο του «Επαίτη Εννόμου Συμφέροντος», ότι δηλαδή «εκλιπαρούμε», «επαιτούμε» την απονομή της ιδιότητας του διάδικου μέρους «με το ζόρι», αφού η Ενωση Φορολογουμένων δεν έχει τάχα ευθέως έννομο συμφέρον από μια υπόθεση μεταξύ του Δημοσίου και της όποιας Siemens!
Ωστε έτσι λοιπόν!
Ε ναι! Είμαστε «επαίτες»! Υπέρ ποίων;
Υπέρ των εκατομμυρίων Ελλήνων που στενάζουν κάτω από τις ανάγκες των πολλαπλών ανακεφαλαιοποιήσεων των Τραπεζών
Υπέρ των Ομολογιούχων Ελληνικού Δημοσίου, που για να σωθεί το Κράτος «κουρεύτηκαν κατά 50% τουλάχιστον οι αποταμιεύσεις τους.
Υπέρ των απολυμένων της Ολυμπιακής Αεροπορίας που κουρεύτηκαν οι αποζημιώσεις απόλυσής τους
Υπέρ των Εταιρειών Υγείας που κουρεύτηκαν οι απαιτήσεις τους από το Δημόσιο γιατί πληρώθηκαν με Ομόλογα που κουρεύτηκαν
Υπέρ των Ασφαλιστικών Ταμείων που η «χρηστή» διαχείριση του Κοινού Κεφαλαίου από την ΤτΕ κατέστρεψε τα αποθεματικά τους
Υπέρ των συνταξιούχων που κουρεύτηκαν οι συντάξεις τους
Υπέρ των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που μετανάστευσαν, μέσα στην Κρίση
Υπέρ των χιλιάδων Ελλήνων που ζούν με ψυχοφάρμακα, ενώ πάνω από τους μισούς είναι άνεργοι και δύστυχοι.
Για όλους αυτούς, είναι εξόχως τιμή για εμάς, να είμαστε «επαίτες»!
Β. Ένα άλλο επίσης που έχει ενδιαφέρον είναι ότι σχολιάζοντας οι παραστάτες της άλλης πλευράς τα επιχειρήματα των τριών συνηγόρων (Χρήστου Κλειώσση, Παναγιώτη Χασιώτη, Μαρίας Σκιαδιώτη, Διαχειριστή Εταίρο της KYROS LAW) τα χαρακτήρισαν ως «προσομοιάζοντα» με αυτά του περίφημου Λόγου "Υπέρ Αδυνάτου" του "δικηγόρου" της Αρχαίας Αθήνας Λυσία περί το 402 π.Χ. και ότι ήταν «μη νομικά», αλλά ηθικοπλαστικά…
(Αλήθεια, γνωρίζουν οι σημερινοί νομικοί αλλά και οι φοιτητές μας, ποιος ήταν αυτός ο περίφημος λόγος;)
Ο λόγος αυτός που παρουσιάζει ανάγλυφα τα στοιχεία της κοινωνικής πρόνοιας του κράτους των Αθηνών περι το 400 πΧ και της συμπαράστασης στα δράματα των ευπαθών κοινωνικών ομάδων, μάλιστα με μια διαδικασία που διέθετε απίστευτες για την εποχή μας ασφαλιστικές δικλείδες, άφησε εποχή για την τέχνη των επιχειρημάτων του δικηγόρου Λυσία εκείνης της εποχής, υπερ ενός συνταξιούχου αναπήρου πολέμου, που κατά το κατηγορητήριο ελάμβανε την σύνταξή του παρανόμως. Εμεινε στην αιωνιότητα, για την μαστοριά των επιχειρημάτων του, υπέρ του αναπήρου πελάτη του.
Από τον λόγο αυτόν, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω μόνον το παρακάτω εδάφιο, ελπίζοντας να φανεί χρήσιμο στην σημερινή πραγματικότητα :
«17-18. Γιατί, οι πλούσιοι βέβαια εξαγοράζουν με τα χρήματα τους δικαστικούς αγώνες ενώ οι φτωχοί αναγκάζονται, εξαιτίας της φτώχειας που έχουν, να είναι φρόνιμοι (οι μεν γαρ πλούσιοι τοις χρήμασιν εξωνούνται τους κινδύνους, οι δε πένητες υπό της παρούσης απορίας σωφρονείν αναγκάζονται)»
Πώς θα πεισθεί ο Ελληνας Πολίτης να πληρώνει τους φόρους του, όταν μπορεί το Ελληνικό Δημόσιο κατ’επιλογήν να συμβιβάζεται καταφανώς εις βάρος των συμφερόντων ου με έναν ισχυρό Ιδιώτη;
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, καλείται το σεβαστό ΣτΕ να αποφασίσει: Ποιό είναι εν προκειμένω το "υπέρτερο δημόσιο συμφέρον"; Του Αδυνάτου-"Επαίτη" ή του Πανίσχυρου Ολιγάρχη?
Για την KYROS LAW
Γιάννης Κυριακόπουλος
Διαχειριστής Εταίρος
Αντιπρόεδρος της Ενωσης Φορολογουμένων
***********************
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΝΣΕΠΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου