Η μάσκα

Valery Larbaud

(1881-1957)

[Valery Larbaud - Wikipedia, the free encyclopedia]

LE MASQUE

« J’écris toujours avec un masque sur le visage;
Oui, un masque à l’ancienne mode de Venise,
Long, au front déprimé,
Pareil à un grand mufle de satin blanc.
Assis à ma table et relevant la tête,
Je me contemple dans le miroir, en face
Et tourné de trois quarts, je m’y vois
Ce profil enfantin et bestial que j’aime.
Oh, qu’un lecteur, mon frère, à qui je parle
À travers ce masque pâle et brillant,
Y vienne déposer un baiser lourd et lent
Sur ce front déprimé et cette joue si pâle,
Afin d’appuyer plus fortement sur ma figure
Cette autre figure creuse et parfumée. »


Valery Larbaud, A.O. Barnabooth, II, Poésies, Bibliothèque de La Pléiade, Éditions Gallimard, 1958, page 47.

***************************** 

 
Βαλερί Λαρμπό

Η ΜΑΣΚΑ

Γράφω φορώντας πάντα στο πρόσωπο μια μάσκα·

Ναι, μια μακριά μάσκα, βενετσιάνικη, παλαιϊκή,

Με στενό μέτωπο,

Όμοια με λευκό μεταξωτό ρύγχος.

Κάθομαι στο τραπέζι κι υψώνω το κεφάλι·

Ατενίζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη,

Καταπρόσωπο, και μετά σε γωνία, παρατηρώ

Την παιδική, κτηνώδικη κατατομή που αγαπώ.

Ω, αν ένας αναγνώστης, ο αδελφός μου, σ' αυτόν

Μιλώ μέσ' από την χλωμή, γυαλιστερή μάσκα,

Αν γινότανε να' ρθει και να φυτέψει ένα αργό,

Βαρύ φιλί σ' αυτό το στενό μέτωπο,

Σ' αυτό το πελιδνό μάγουλο,

Για να προσδώσει στη μορφή μου όλο το βάρος

Μιας άλλης μορφής, άδειας κι αυτής και μυρωμένης.

 μτφρ. Νίκος Σπάνιας

 Πηγή: Χριστόφορος Λιοντάκης (επιμ.), Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης. Από τον Μπωντλαίρ ως τις μέρες μας, Αθήνα, εκδ. Καστανιώτη, [ 3 ] 2000, σ. 146.