The third of September
[Απόσπασμα]
"Αααααα!Έχασα την 3η Σεπτεμβρίου μου!"
Έχω τονίσει άπειρες φορές πως η θεωρία των δύο άκρων (Χ.Α. -
ΣΥΡΙΖΑ/Αριστερά) είναι γελοιωδέστατη, ανιστόρητη και εξαιρετικά επικίνδυνη.
Ωστόσο, όντως παρατηρούμε δύο άκρα να καταδυναστεύουν την πολιτική (κι όχι
μόνο) ζωή αυτού του τόπου. Από τη μία πλευρά βρίσκεται πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ. Όχι η
Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ των ιδεολόγων και προοδευτικών αριστερών
(οι οποίοι εξακολουθούν να υφίστανται στην Κουμουνδούρου, αποτελώντας ωστόσο
όλο και ισχνότερη μειοψηφία), αλλά των ταλιμπάν της κρεμάλας, της μούντζας και
της «Χούντας που δεν τελείωσε το ’73». Οι ακραίοι αυτοί τύποι μπορεί να μην
έχουν ακόμη πρόσβαση στην ηγεσία του κόμματος και να διαθέτουν ελάχιστους
εκπροσώπους στην Κοινοβουλευτική Οομάδα, ασκούν όμως ασφυκτική πίεση στον Αλέξη
Τσίπρα και την παρέα του αναγκάζοντάς τους να πηγαίνουν όλο και περισσότερο με
τα νερά τους.
Το δεύτερο άκρο είναι η σαμαρική Δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
Το πάλαι ποτέ ακραιφνώς αντιμνημονιακό κόμμα με πρόσχημα την τήρηση των
μνημονίων και την πραγματοποίηση των μεταρρυθμίσεων στέλνει συνεχώς την ατζέντα
ένα κλικ δεξιότερα. Με το μπλοκάρισμα του νόμου για την ιθαγένεια, με την
παραπομπή στις ελληνικές καλένδες του αντιρατσιστικού νόμου, με συνεχείς –τις
περισσότερες φορές αναίτιες– επιθέσεις στον αντιεξουσιαστικό χώρο, με κινήσεις
«αποφασίζομεν και διατάσσομεν» όπως το προ τριμήνου αποκρουστικό κλείσιμο της
ΕΡΤ. Μέρα με τη μέρα η πόλωση αυξάνεται, τα «άκρα» απομακρύνονται με ιλιγγιώδη
ταχύτητα το ένα από το άλλο. Φοβάμαι πως στο τέλος δεν θα επικρατήσει κανείς
από τους δύο. Πάνω στη διαλυμένη πια Ελλάδα θα απλώσει τις ποδάρες της η Χ.Α.
Θανάσης Χειμωνάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου