Μα όταν κάθομαι και παρατηρώ...

Τζιάκομο Λεοπάρντι
(29 Ιουνίου – 14 Ιουνίου 1837)

Ιταλός ποιητής, φιλόσοφος,
φιλόλογος και γλωσσολόγος.
Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου
κυριαρχούσε η μέχρι σκληρότητας αυστηρότητα
των γονέων του. Παιδί ακόμα προσεβλήθη από ραχίτιδα
και είχε μεγάλα προβλήματα όρασης, που τον οδήγησαν
σχεδόν στην τύφλωση.
Συνέθεσε αριστουργηματικά λυρικά ποιήματα, ενώ
το έργο του "Μικρά Ηθικά Έργα" αποτελεί χαρακτηριστικό
δείγμα της βαθιάς φιλοσοφικής του συγκρότησης.
Εξαίρετες επίσης είναι οι φιλολογικές και κριτικές του μελέτες.
Πήρε μέρος στο αποτυχημένο απελευθερωτικό κίνημα της Ιταλίας,
αρρώστησε όμως από χολέρα και πέθανε στη Νεάπολη.
L' infinito_________
Το άπειρο
 « Sempre caro mi fu quest'ermo colle,
"Αγαπητός μου πάντα υπήρξε αυτός ο ερημικός λόφος
e questa siepe, che da tanta parte
και αυτός ο φράχτης, που τόσο μέρος
dell'ultimo orizzonte il guardo esclude.
του μακρινού ορίζοντα στερεί στο βλέμμα.
Ma sedendo e mirando, interminati 
Μα όταν κάθομαι και παρατηρώ , απέραντα
spazi di là da quella, e sovrumani
πέρα απ' αυτόν και υπερκόσμια διαστήματα
silenzi, e profondissima quiete
σιωπής και βαθύτατης γαλήνης
io nel pensier mi fingo; ove per poco
νιώθω στη σκέψη κι η καρδιά μου 
 il cor non si spaura. E come il vento
για λίγο δε φοβάται. Κι ενώ τον άνεμο
odo stormir tra queste piante, io quello
αφουγκράζομαι να θροΐζει μες στα φυτά,
 infinito silenzio a questa voce
την άπειρη εκείνη σιωπή με τη φωνή ετούτη
vo comparando: e mi sovvien l'eterno,
συγκρίνω ΄ σκέφτομαι τότε το αιώνιο,
e le morte stagioni, e la presente,
τις πεθαμένες εποχές, αλλά και την παρούσα, 
e viva, e il suon di lei. Così tra questa
τη ζωντανή, με τον αχό της. Πνίγεται έτσι
immensità s'annega il pensier mio:
μέσα σε τούτη την απεραντοσύνη η σκέψη μου΄
e il naufragar m'è dolce in questo mare. »
μα είναι γλυκό το ναυάγιό μου σε τέτοια θάλασσα."ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΟ
ΒΙΤΟΡΙΟ ΓΚΑΣΜΑΝ