Οι μικροί φασίστες
Του Νίκου Χρυσολωρά
Η Καθημερινή, 5/2/2013
Το ρεπορτάζ που δημοσίευσε το περασμένο Σάββατο η βρετανική εφημερίδα Independent για τον ρατσισμό στα ελληνικά σχολεία είναι ανατριχιαστικό. Πέρα από την εξιστόρηση περιστατικών βιαιοπραγίας εναντίον μεταναστών από παιδιά, το πιο ενδιαφέρον ίσως στοιχείο του δημοσιεύματος είναι οι απίστευτες ανοησίες που λένε στον συντάκτη της εφημερίδας οι Ελληνες έφηβοι και αυριανοί πολίτες της χώρας μας: « [τους πέταξα πέτρες]... γιατί θέλω να σεβαστούν την πατρίδα μου, που την αγαπώ τόσο πολύ», λέει χαρακτηριστικά ένας 16χρονος.
Οταν τόσα πολλά Ελληνόπουλα (η απήχηση της Χρυσής Αυγής στα σχολεία είναι μαζική) πιστεύουν ότι θα εμπνεύσουν σεβασμό προς την πατρίδα τους πετώντας πέτρες, λες και είναι άνθρωποι του Νεάντερταλ, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε με ασφάλεια την πλήρη αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Δεν υποστηρίζω φυσικά ότι η παράνομη μετανάστευση δεν αποτελεί πρόβλημα. Και γι’ αυτό όμως, όπως και για τόσα άλλα από τα δεινά μας, είμαστε συνυπεύθυνοι. Γιατί ποια οικονομία βασίστηκε επί σχεδόν 20 χρόνια στην αδήλωτη εργασία μεταναστών για να αναπτυχθεί; Η ελληνική φυσικά! Τι εθνικότητας είναι εκείνοι που νοικιάζουν αχούρια στο κέντρο της Αθήνας, γνωρίζοντας ότι στοιβάζονται μέσα δεκάδες λαθρομετανάστες; Ελληνες φυσικά! Ποιο κράτος απέτυχε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της φύλαξης των συνόρων του και αδυνατεί να απορροφήσει ακόμη και τα διαθέσιμα ευρωπαϊκά κονδύλια για τη διαχείριση του μεταναστευτικού; Το ελληνικό φυσικά! Ποια αστυνομία αποσύρθηκε από το κέντρο της πρωτεύουσας, εγκαταλείποντας τους πολίτες του έρμαια της εγκληματικότητας; Η ελληνική βέβαια! Ποιες εκλεγμένες κυβερνήσεις έκαναν τα στραβά μάτια όταν αγρότες, εργολάβοι και κυρίες της «καλής κοινωνίας» χρησιμοποιούσαν λαθρομετανάστες και λαθρομετανάστριες για να κάνουν, με μισθούς πείνας, τις δουλειές που αρνούνταν να κάνουν Ελληνες; Ποια πολιτεία ανέχεται (και άρα νομιμοποιεί) εγκληματικές συμμορίες νεοναζιστών που επιβάλλουν, δήθεν, τον νόμο; Τις απαντήσεις τις γνωρίζουμε.
Ετσι προσκαλέσαμε, στο ξέφραγο αμπέλι της ανομίας, τους πεινασμένους και παγιδευμένους σήμερα σε μία χώρα χωρίς ψωμί λαθρομετανάστες, εγκληματίες και μη. Το κυριότερο πρόβλημα με τα παιδιά που μίλησαν στον Independent δεν είναι ότι με αυτά που λένε, είναι σαν να φτύνουν στους τάφους των παππούδων τους, οι οποίοι πολέμησαν για να υπερασπιστούν την Ελλάδα από τους ιδεολογικούς προγόνους της Χρυσής Αυγής.
Ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι η στάση τους είναι αντιπροσωπευτική μιας γενικότερης αντίληψης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία: ότι δεν είμαστε δηλαδή συνδιαμορφωτές, αλλά θύματα του πεπρωμένου μας. Από τη Γ΄ Δημοτικού, μέχρι τη Γ΄ Λυκείου, τα βιβλία της Ιστορίας στο σχολείο παρουσιάζουν το ελληνικό έθνος ως αποτελούμενο αποκλειστικά από αγίους, ήρωες, ιδιοφυΐες και μάρτυρες, αλλά διαχρονικά πέφτει θύμα της επιβουλής σκοτεινών δυνάμεων.
Η ίδια νοοτροπία κυριαρχεί και στον δημόσιο λόγο και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, καθώς, ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει μόνο «εθνικά δίκαια», ενώ οι άλλες χώρες «εθνικά συμφέροντα».
Η επικράτηση αυτής της νοοτροπίας είναι προφανής και ενδεχομένως επαρκής για να εξηγήσουμε για ποιο λόγο τόσοι πολλοί Ελληνες αρνούμαστε ότι έχουμε έστω και την παραμικρή ευθύνη για τη χρεοκοπία της πατρίδας μας, ψάχνουμε διαρκώς αποδιοπομπαίους τράγους και γίναμε μέσα σε δύο χρόνια πραγματικοί φασίστες, κάτι που δεν συνέβη σε καμία άλλη χώρα που δοκιμάζεται από την κρίση.
Αυτή η πλήρης αδυναμία αυτοκριτικής και αποδοχής των προσωπικών και συλλογικών μας ευθυνών, από μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα, αφού, μεταξύ άλλων, αποτελεί τροχοπέδη και στον σχεδιασμό μιας βιώσιμης στρατηγικής ανάκαμψης. Ισως να κάνω και λάθος στην ερμηνεία μου. Ενα όμως είναι σίγουρο: ανεξάρτητα από ερμηνείες και εξηγήσεις, όσο σοβαροί και να ήταν οι λόγοι που οδήγησαν κάποτε συγκεκριμένους λαούς στην επιλογή του φασισμού, η ευθύνη τους -πολιτική, ποινική και ιστορική- δεν παραγράφεται, ούτε συγχωρείται. Ελπίζω κάποτε να μη λέμε το ίδιο και στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου