Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

ΟΡΕΣΤΗΣ
 (Αφιέρωμα στους Μαρξ/Ένγκελς) 
 
Κι όταν 
τίναξε απ΄την παλάμη του το αίμα,
είδε στο τσεκούρι-καθρέφτη του-
να ΄χει
τα σημάδια αυτής που τον γέννησε.

ΑΠΟΡΊΑ


Μα ποιος σου είπε, Ηράκλειτέ μου,
ότι πρέπει να μπούμε σ΄αυτόν τον ποταμό
έστω και μια φορά;

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ

Μεγάλο κοχύλι, βουβό
μ'αταια βάζεις τ΄αυτί σου, ν΄ακούσεις.
Μόνο οι γρύλοι.
Μόνο αχός απ΄τη θάλασσα

κι από το αίμα σου.

ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ


"Δεν ελπίζω τίποτα,
δεν φοβάμαι τίποτα,
είμ΄ελεύθερος".
Στο βάθος η μορφή του Θεού
Δυο κλαριά σταυρωμένα
φυτεμένα στο χώμα του τάφου σου,
σαν κατάρτια.
Μια μικρή αράχνη υφαίνει τα στέρεα πανιά τους.
Και μια απέλπιδη κραυγή, μοναχική:
"-Όρτσα παιδιά και πρίμο φύσηξε
το αγεράκι του Χάρου!.."

Papp Árpád*

( 1937-2010)
Μετ.: Κ Ασημακόπουλος "Ανθολογία Ούγγρων ποιητών", Εκδ. Ροές

*Διακεκριμένος Ούγγρος ποιητής, μεταφραστής, ιστορικός λογοτεχνίας, βαθύς γνώστης της ελληνορωμαϊκής γραμματείας αλλά και της νεοελληνικής , κυπριακής και ιταλκής  λογοτεχνίας.