"Μετά τον κύκλον της Πάτμου, οι ευσεβείς αδελφοί ημών
μοί είπον ότι θα οργανώσουν και τον Κύκλον της Τήνου,
περιλαμβάνοντα και κρουαζιέραν εις τας Νήσους του Πάσχα!."
Το πνεύμα και το χρήμα
Tου Παντελη Μπουκαλα
Η Καθημερινή, 19/12/2012
Κάποτε τα πράγματα ήταν δύσκολα. Για να βιοποριστείς, αν
φορούσες ράσο απλώς για να κρύψεις την πονηρία σου και να εκμεταλλευτείς την
ευπιστία ή τον φόβο των ανθρώπων, έπρεπε να δουλέψεις. Να τυμβωρυχήσεις
αναζητώντας οστά, να τα καθαρίσεις, να τα επαργυρώσεις κι ύστερα να πάρεις
σβάρνα τα χωριά, φορώντας το κατάλληλο ύφος. Αλλά ας ακούσουμε τον Ανώνυμο
Ελληνα, συγγραφέα του έργου «Ελληνική Νομαρχία, ήτοι Λόγος περί ελευθερίας»
(1806). Κι ας μη μας ξενίσει το 1806, γιατί σε κάμποσα πράγματα βρισκόμαστε ακόμα
εκεί. Ισως και πιο πίσω.
Γράφει, λοιπόν, πολεμώντας τους θεομπαίχτες: «Είναι
αναρίθμητοι, επειδή δεν ευρίσκεται πόλις ή χωρίον οπού να μην φυλάττη ή ένα ή
δύο από αυτούς τους λαοκλέπτας, οι οποίοι [...] με άκραν αυθάδειαν αρχινούσιν
από οσπίτιον εις οσπίτιον να ζητούσιν ελεημοσύνην και εκδύουσιν εξόχως τας
γυναίκας». Πώς; Ιδού: «Τον τρόπον, οπού μεθοδεύονται, είναι άξιος γέλωτος εν
ταυτώ και δακρύων. Αυτοί έχουσιν εν κιβωτίδιον γεμάτον από ανθρώπινα κόκκαλα
και κρανία ακέραια, τα οποία ασημώνουν και έπειτα ονοματίζουσιν, άλλα μεν του
Αγίου Χαραλάμπους [εγώ, έως τώρα βέβαια, είδα έως τέσσαρας κεφαλάς του Αγίου
Χαραλάμπους] και άλλα του Αγίου Γρηγορίου. Εν ενί λόγω, δεν αφήνουν άγιον χωρίς
να έχουν ένα μέρος από τα κόκκαλά του».
Εκτοτε τα πράγματα απλουστεύτηκαν. Και δεν χρειάζεται να
κοπιάζουν οι πνευματικώς αγωνιώντες. Αρκεί να στήσουν μια Μη Κυβερνητική
Οργάνωση. Μη κυβερνητική μεν, κυβερνητικώς επιδοτούμενη δε. Αδρά. Για να
προαχθεί το πνεύμα. Να επεκταθεί η χριστιανοσύνη. Λίγα χρόνια πριν αποσβολωθήκαμε
διαβάζοντας για επιδοτούμενο πρόγραμμα με τον θεάρεστο στόχο της προαγωγής του
χριστιανισμού στη θεόκλειστη στο τυραννικό σκοτάδι Βόρεια Κορέα. Διαβάζαμε
επίσης για ιερές κρουαζιέρες εν ονόματι της Πάτμου, με ζητούμενο τη «σύνδεση
της θρησκευτικής συνείδησης με την οικολογία». Συμμετείχαν (παγιδευθέντες;)
υψηλοί κληρικοί, πρώην εστεμμένοι και ονομαστοί πολιτικοί, όπως ο Γκορ και ο
Ανάν. Οσοι έψεγαν τότε το πρόγραμμα κατακεραυνώνονταν σαν αρνηνισίθεοι.
Και ιδού τα πατμιακά αποκαλυπτήρια, που προκάλεσαν τη δίωξη
του «Κύκλου της Πάτμου»*, ικανότατου στο ξεκοκάλισμα: Τα χρήματα που αφειδώς
προσέφεραν ποικίλες μορφές της πολιτείας, ίσως στο πλαίσιο συναλλαγών και
ανταποδόσεων, δαπανήθηκαν σε ποτάμιες κρουαζιέρες (Δούναβης, Νείλος, Μισισιπής)
και για την ενοικίαση παγοθραυστικού, που θα διευκόλυνε τον εκχριστιανισμό του
πεισματικά ειδωλολάτρη Βορείου Πόλου.
Ετσι απλά, κάποιοι αετοί εκμεταλλεύτηκαν, κορόιδεψαν,
πλούτισαν. Επειδή κάποιοι άλλοι, κυβερνώντες, τους το επέτρεψαν. Το πνεύμα, αν
όντως το ψάχνει κανείς, το βρίσκει και στον Κηφισό. Δεν είναι ανάγκη να πάει
στον Νείλο για συνομιλίες με την Ισιδα. Οσο για το χρήμα, βρίσκεται ακόμα πιο
εύκολα: στον κρατικό κορβανά. Αρκεί να ’χεις μπάρμπα από τη Ρουσφετώνη, όμορη
και ομοιοκατάληκτη της παροιμιακώς διάσημης Κορώνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου