Tου Σταυρου Tζιμα
Η Καθημερινή, 7/10/2011
Ανατριχιάζει κανείς παρακολουθώντας το φορτωμένο με ληστείες, διαρρήξεις, δολοφονίες, εκβιασμούς κ.ά. αστυνομικό δελτίο. Η εγκληματικότητα φαίνεται ότι έχει ξεφύγει από κάθε όριο. Κοιμάσαι και δεν ξέρεις αν μέσα στη νύχτα εμφανιστεί στο σπίτι σου κάποιος μασκοφόρος, για να σου αρπάξει υπό την απειλή πιστολιού ό,τι έχεις και, αν αντισταθείς, να σε σκοτώσει. Ανοίγεις το περίπτερο ή πας να μπεις στο αυτοκίνητό σου και από το πουθενά εμφανίζονται δυο τύποι με Καλάσνικοφ για να σου αδειάσουν το ταμείο ή την τσέπη.
Η κοινωνία, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, έχει κατακυριευθεί από φόβο, μεγαλύτερο ίσως και από αυτόν του συνεχούς οικονομικού της ξεζουμίσματος. Συνειδητοποιεί με τρόμο ότι η διάλυση των πάντων γύρω μας έχει συμπαρασύρει και τους μηχανισμούς άμυνας, δηλαδή την αστυνομία και τη Δικαιοσύνη, γεγονός που αποθρασύνει το έγκλημα, οργανωμένο και μη, το οποίο προβάλλει πλέον ως θανάσιμη απειλή. Οι πολίτες αισθάνονται ανυπεράσπιστοι και είναι θέμα χρόνου να περάσουν στην αυτοάμυνα ή, το χειρότερο, να εναποθέσουν την ασφάλειά τους, έναντι αμοιβής, σε οργανωμένες ομάδες, οι πιο πολλές εκ των οποίων κινούνται στα όρια της νομιμότητας και από φύλακες μετατρέπονται συνήθως σε δυνάστες.
Το παράδειγμα της γειτονικής μας Βουλγαρίας δείχνει τι μπορεί να επακολουθήσει και σ’ εμάς από το ξεχαρβάλωμα της αστυνομίας και την παράλυση της Δικαιοσύνης. Οταν πριν από λίγα χρόνια στη γειτονική χώρα κατέρρευσε υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης το πολιτικό σύστημα και σχεδόν διαλύθηκε το κράτος, το έγκλημα έπνιξε την κοινωνία. Οργανωμένες μαφίες έθεσαν υπό τον έλεγχό τους την οικονομία, άνθρωποι δολοφονούνταν καθημερινά στους δρόμους και στις πλατείες, συμμορίες εκβιαστών και «προστατών» δημιούργησαν, με τη βία και τον τρόμο, τις δικές τους «επικράτειες», βαρώνοι των ναρκωτικών και του εμπορίου λευκής σάρκας χρημάτιζαν κόμματα και πολιτικούς, η χώρα μετατράπηκε σε βασίλειο της διαφθοράς. Καθώς είχε χαθεί κάθε εμπιστοσύνη στο σύστημα οι Βούλγαροι, ευρισκόμενοι σε απόγνωση, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους σ’ έναν πρώην άνθρωπο της νύχτας χωρίς όραμα, ανίδεο από πολιτική, που όμως τους έπεισε ότι θα τους απαλλάξει από το έγκλημα και τον εξέλεξαν πανηγυρικά πρωθυπουργό! Τα αποτελέσματα αποδείχτηκαν αμελητέα…
Ισως ακόμη εμείς να μην έχουμε φτάσει στην κατάσταση της Βουλγαρίας, αλλά αν οι διωκτικές αρχές, με πρώτες τις ηγεσίες τους, φυσικές και πολιτικές, δεν σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, θα ψάχνουμε σε λίγο τον δικό μας «Μπάτμαν». Κατανοεί κανείς την ψυχολογία ενός αστυνομικού, που πρέπει να ρισκάρει καθημερινά τη ζωή του ενώ ο μισθός του κατρακυλάει. Ομως, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, προέχει το καθήκον της προστασίας της ζωής και ασφάλειας των πολιτών, στο οποίο ορκίστηκαν όλοι όσοι αποφάσισαν να υπηρετήσουν στο σώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου