ΕΙΣ ΣΕ ΠΡΟΣΤΡΕΧΩ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ...

ΠΑΛΙ ΕΜΕΙΣ

Έχε γεια
παράθυρο στο χρόνο
ένα φανάρι λαδιού πήρε τη θέση σου
έχε γεια όνομα θρυμματισμένο
στο χώμα γέρνει ένα ταυ κι ένα άλφα
θέλω να σηκωθώ όπως κι εσύ-
μα ο πόνος με κρατάει
έν΄αεράκι σβήνει
την αφιέρωση απ΄το μάρμαρο
ρωτάω πώς κι ο αντίλαλος
είναι η δική σου η φωνή

δες
ό,τι αρχίζει μετά από μας
απ΄το δικο μας χώμα ζυμωμένο
είμαστε πάλι εμείς

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΓΕΑΣ, "Του άλλοτε κατοικημένου".
Ύψιλον. (1997)