ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Στις 8 Μαΐου του 1950, δύο αγρότες της πολίχνης Tollund, στη νήσο
της Δανίας Γιουτλάνδη , ανακάλυψαν θαμμένο μέσα σε ένα παχύ
στρώμα τύρφης το μουμιοποιημένο σώμα ενός ανθρώπου, που
οι επιστήμονες απέδειξαν ότι είχε ζήσει στην (προϊστορική για τη
Σκανδιναβία) εποχή του 4ου αιώνα π.Χ.
Το άριστα διατηρημένο πρόσωπό του έδωσε τη δυνατότητα
στην πιστή ανάπλαση του ζωντανού κατόχου του.
Την παγκόσμια συγκίνηση για το ανέλπιστο αυτό εύρημα
επέτεινε και το γεγονός ότι η σορός του μουμιοποιημένου
Σκανδιναβού είχε τυλιγμένο γύρω από το λαιμό της
ένα βρόγχο, γεγονός που δείχνει ξεκάθαρα το αίτιο του θανάτου.

***********************************
...ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΟΥ

O νομπελίστας (1997) Seamus Heany , ο θαυμάσιος ιρλανδός
ποιητής , εμπνεύστηκε ένα ποίημα από τον άγνωστο
πεθαμένο του Τόλουντ, εκφράζοντας την επιθυμία να επισκεφθεί
το μουσείο όπου εκτίθεται το κεφάλι του αρχαίου Σκανδιναβού
και να κάνει διάφορες σκέψεις για τον άτυχο άνθρωπο,
υπονοώντας στο τέλος βαρύθυμος πόσο σκληρές είναι
οι ανθρώπινες κοινότητες σε όλες τις εποχές απέναντι στους
γέρους ανθρώπους.

Seamus Heaney
( Ιρλανδία , 13 Απριλίου 1939- )

The Tollund Man

I

Some day I will go to Aarhus
To see his peat-brown head,
The mild pods of his eye-lids,
His pointed skin cap.

In the flat country near by
Where they dug him out,
His last gruel of winter seeds
Caked in his stomach,

Naked except for
The cap, noose and girdle,
I will stand a long time.
Bridegroom to the goddess,

She tightened her torc on him
And opened her fen,
Those dark juices working
Him to a saint's kept body,

Trove of the turfcutters'
Honeycombed workings.
Now his stained face
Reposes at Aarhus.


II


I could risk blasphemy,
Consecrate the cauldron bog
Our holy ground and pray
Him to make germinate

The scattered, ambushed
Flesh of labourers,
Stockinged corpses
Laid out in the farmyards,

Tell-tale skin and teeth
Flecking the sleepers
Of four young brothers, trailed
For miles along the lines.

III


Something of his sad freedom
As he rode the tumbril
Should come to me, driving,
Saying the names

Tollund, Grauballe, Nebelgard,

Watching the pointing hands
Of country people,
Not knowing their tongue.

Out here in Jutland
In the old man-killing parishes
I will feel lost,
Unhappy and at home.