Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ

O ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ

Τον είδα στο νησί του Πόρου
τον είδα κι άπλωνε το χέρι
στο τελευταίο του φαρμάκι
ελληνικός καινούργιος κόσμος, μέγας
του αντιτείνω, συμφωνεί
θαυμάσιος στίχος , και προσθέτει
στα χρόνια εκείνα που επίσης θαυμαστά
οι πατριώτες σου οι Αιτωλοί διατύπωσαν
το διαχρονικό μας βάσανο
μεθάρμωσις* δεσποτών
ναι, σου χαλάω το ρυθμό, μα δεν πειράζει
θα τον ξαναβρείς, δεν ξέρω πώς
και πόσο ελληνικός, βλέπω παντού
τυράννους, τυραννίσκους, βασιλιάδες
κι αυτοκράτορες
και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά, επιμένω
τρόπος ζωής και θέατρα και αγάλματα
και τόσα, ποιο το νόημα, σαρκάζει
να ψάχνεις ποσοστά ελληνισμού, βαρβαρισμού
όταν χάθηκε ο πυρήνας , σε ποια γλωσσα
βγαίνουν τα διατάγματα,
του καθενός
την τύχη πες μου ποιος ορίζει

μεθάρμωσις διαδοχική μες στους αιώνες
το ΄να κακό θα φέρει τ΄άλλο, θα τρωγόμαστε
φακιόλιον ή καλύπτραν, ποιο
το μικρότερο κακό, τι ξεπεσμός!

όρμησα κι άρπαξα τη φοβερή
γραφίδα, ήταν αργά
με χέρι πυρωμένο, σταθερό
έφερνε στα χείλη
το τελευταίο του φαρμάκι.

Σωτήρης Σαράκης.Περιοδικό "Η Λέξη", τχ. 201 , 2009.

*ΣΗΜ. Gerontakos: μεθάρμοσις= αλλαγή, μεταβολή:
Πολύβιος, 18,28,6. και γίνεται μεθάρμοσις δεσποτών ,
ουκ ελευθέρωσις των Ελλήνων.