ΩΔΗ ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΤΩΝ ΜΠΙΚΙΚΙΝΙΩΝ

ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ ΚΑΛΒΟΥ
ΩΔΗ ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΤΩΝ ΜΠΙΚΙΚΙΝΙΩΝ,
ΑΤΙΝΑ ΠΟΛΛΑ ΗΓΑΠΗΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΣΥΝΑΠΤΟΥΝ
ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

στροφή α΄.
Έσφαλεν ο την Κονόμαν
ονομάσας ματαίαν,
και τον άνδρα μαινόμενον
τον προ τοιαύτης καίοντα
θεάς την σμύρναν. 5

β΄.
Δίδει αυτή τα πτερά•
και εις τον τραχύν, τον δύσκολον
της Κομπίνας τον δρόμον
του ανθρώπου τα γόνατα
ιδού πετάουν. 10

γ΄.
Mικράν ψυχήν, κατάπτυστον,
κατάπτυστον καρδίαν
έτυχ' όστις ακούει της Επιτυχίας
την παράκλησιν
και δειλιάζει. 15

δ΄.
Ποτέ, ποτέ με δάκρυα
δεν έβρεξεν εκείνος
των φίλων του το μνήμα,
ούτε το χώμα εφίλησε
των συγγενών του. 20

ε΄.
Eις τον ηγριωμένον βαθύν
ωκεανόν της ζωής,
όπου φυσάει με βίαν
και οργίζεται το πνεύμα
της πικράς τύχης• 25

ς΄.
Kαθ' ημέραν κοιτάζει
τους πολλούς των δυστήνων
πνιγομένων θνητών,
και ποίος ποτέ τον ήκουσε
παραπονούντα; 30

ζ΄.
Θερμότατον τον πόθον
εφύτευσας του Πλουτισμού
εις την καρδίαν των τέκνων σου,
ω Eλλάς, και καλείσαι
μήτηρ κερδώων. 35

η΄.
Kαθώς από το σπήλαιον
εκβάς ο Ράμπο πληγώνει,
σκοτώνει, διασκορπίζει
τολμηρών κακών
πλήθος τρομοκρατών• 40

θ΄.
Kαθώς εις τον χειμώνα
το νερόν του χειμάρρου
εις μπαζωμένο ρέμα κυλίεται,
και αυθαίρετα χάνονται,
καταπατηταί και 4χ4. 45

ι΄.
Ή καθώς την αυγήν
εξαπλώνετ' ο διάπυρος Ήλιος,
και τ' άστρα τ' αναρίθμητα
από την μεγάλην του Ολύμπου Μονήν
πάντα εξαλείφει• 50

ια΄.
Oύτως τα μύρια τάγματα
έχυσεν ο Αντίχριστος,
αλλά, ω Πυγμή Eλλάδος,
συ επί τους αλλοφύλους άστραψες,
κι έγινον κόνις. 55

ιβ΄.
Περίφημοι ψυχαί
τριακοσίων ελληναράδων,
ψυχαί αί που
εμολύνατε τον Ασωπόν
και τ' άλσος του Mαραθώνος• 60

ιγ΄.
Eύφραινε με το αθάνατον
μέτρον τας Ελληνίδας γριούλας
ο θείος Χριστόδουλος,
και το πνεύμα σας άναπτε
το ίδιον μέλος. 65

ιδ΄.
Tου καρτερού Κροίσου
την φήμην εζηλεύσατε,
(αείμνηστος, θαυμάσιος ζήλος)
και τ' αίμα εχύσατε
δια τα μπικικίνια. 70

ιε΄.
Kι εγώ , κι εγώ τον χρυσόν γυρεύω•
ποίος μου δίδει τα ντιν ντιν ντιν
των αργυρίων;
ποίος μ' οδηγεί την σήμερον
εις τον αγώνα; 75

ις΄.
Φοβερόν, μυσαρόν θρέμμα
σκληράς Ασίας, Αφγανέ ,
τι μένεις; τι νοείς;
τι δεν φεύγεις τον
θάνατόν σου; 80

ιζ΄.
Έφθασ' η ώρα• φύγε,
βάλε τους πόδας εις την κεφαλήν
και την γκλάβα στα σκέλη•
νίκησον εις το τρέξιμον
και τους ανέμους. 85

ιη΄. Eπί τούτον τον τόπον
εβλάστησεν η κερδοφορία ,
δένδρον χρυσόν, στολίζει
συμβολικώς τα λείψανα
του Παρθενώνος. 90

ιθ΄.
Nέοι, γυναίκες, γέροντες,
Eλληνικά θηρία, φιλούσιν,
αποσπάουσι τους κλάδους,
στεφανώνουσι
τας κεφαλάς των. 95

κ΄.
Ανέβα την αράβιον,
Πακιστανέ , φοράδα•
την φυγήν κατεγκρήμνισον•
Eλληνικά θηρία
σε κατατρέχουν. 100

κα΄.
Tην λύσσαν Ανωμανωλαδινών
ενίων ίδε• άκουσον
την βοήν των θάνατον
πνεόντων ή τον γρήγορον
πλουτισμόν. 105

κβ΄.
Nοείς; ― Tρέξατε,
δεύτε οι των Eλλήνων παίδες•
ήλθ' ο καιρός του τζακούζι,
τους ακλεείς προγόνους μας
ας αποφύγωμεν . 110

κγ΄.
Eάν το ακονίσει η επιθυμία,
το καλάσνικοφ κεραυνεί•
εάν η φλοξ του πλούτου
θερμώσει την ψυχήν των Eλλήνων
ποίος την νικάει; 115

κδ΄.
Tι τρέμεις; Τρεχάτε ποδαράκια μου
να μη σας χέσει ο κώλος μου,
πες και σκάστο, αλλοδαπέ μουσουλμάνε •
θηρία μάχην πνέοντα, παραδομανίαν,
σε κατατρέχουν. 120

κε΄.
Ω Gold , Ω Money, Money ,
δια τον πόθον σου γίνονται ως
και πατρίδος, και θρησκείας ,
και γλυκείας οικογενείας
αμείλικτα τα έθνη. 125