Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 1943.
Συννεφιά. Η ώρα 71/2 το πρωί πήγα στο συσσίτιον. Κάλλαντα.
Η ώρα 81/2 ξεκινήσαμε. Πήγαμε σε πολλά μέρη, μεταξύ των πολλών
και στον Μητροπολίτη, στον Διεθνήν Ερυθρόν Σταυρόν, στο
Πανεπιστήμιον κ.τ.λπ. Κάναμε αρίστη εντύπωση. Ένας Γερμανός
αξιωματικός μάς έβγαλε φωτογραφία, επίσης και ο υπαίθριος
φωτογράφος. Όπου ψάλλαμε ενθουσιάζαμε το πλήθος που μας
περιστοίχιζε. Κάποιος από τον ενθουσιασμόν του έδωσε εννέα
εκατομμύρια δραχμές!! Η ώρα 1μμ. γυρίσαμε στο συσσίτιον όπου
και φάγαμε- νερόβραστα φασόλια- και κατόπιν ξεκινήσαμε και πάλι
και ψέλναμε συνεχώς μέχρι το βράδυ. Όταν τελειώσαμε είμασταν
όλοι κατάκοποι, μας πονούσε ο λαιμός μας. Μέχρι την μεσημβρίαν
είχαμε μαζέψει περί τα 60 εκατομμύρια δρχμ. Και μέχρι το εσπέρας
περάσαμε τα 120 εκατομμύρια.
*
Σάββατον 25 Δεκεμβρίου 1943.
Συννεφιά.Χριστούγεννα. Σαν σήμερα εδώ και 1943 χρόνια γεννήθηκε
στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας ο Ιησούς Χριστός ο Σωτήρ του κόσμου.
Το πρωί πήγα στον Άγιον Αθανάσιον, ήταν ο πατήρ Λεωνίδας μετά
της χορωδίας, γι' αυτό χιλιάδες κόσμου συνέρρευσαν εις τον ναόν.
Πλην όμως δεν εκήρυξε ο κ. Παρασκευόπουλος αλλά κάποιος άλλος [΄]
δεν είπε απολύτως τίποτα.
Το μεσημέρι φάγαμε στο συσσίτιο κρέας με μακαρονάδα.
Κάναμε και μία μικρή γιορτή. Η ώρα 2μμ. πήγαμε στο Δημοτικόν
Νοσοκομείον και μοιράσαμε τρεις τεράστιες λαμαρίνες κεκ.
Μία άλλη ομάς την αυτήν ώραν ξεκίνησε για το Επταπύργιον.
Με τα τραγούδια μας κάναμε λίγες στιγμές να ξεχάσουν τους πόνους
και τα φαρμάκια της ζωής τους. Τα άλλα παιδιά κατόπιν πήγαν στο
Συσσίτιον [,] είχαν γιορτή. Εγώ δεν πήγα, φοβήθηκα να μην αργήσω.
*
Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 1943.
Συννεφιά. Το πρωί πήγα στην Παναγία Χαλκέων και λειτουργήθηκα.
Το μεσημέρι φάγαμε μακαρόνια με ένα ουκ ευκαταφρόνητον κομμάτι
κασσέρι. Και πάλιν η ώρα 2μμ. πήγαμε στο γηροκομείον[,] ψάλαμε
και μοιράσαμε κεκ. Κατόπιν , εν μέσω καταρρακτώδους βροχής ,
ξεκινήσαμε και πήγαμε στο Τμήμα Μεταγωγών στους φυλακισμένους.
Ψάλαμε και τους ενθουσιάσαμε κυριολεκτικώς. Είπαν και ποιήματα μερικοί.
Κυρίως ενθουσιάστηκαν με τα πατριωτικά θούρια. Π. χ. ένας μικρός ,
με εξαιρετική φωνή, έλεγε μόνος: Μεριάστε να διαβεί με (δόξα) τιμή
το τάγμα των ευζώνων με τη γαλήνη. Κι ύστερα αρχίζαμε όλοι μαζί
(Τα ρόδα...). μερικοί άρχισαν να φωνάζουν ζήτω. Τους μοιράσαμε κεκ
και φύγαμε. Ομολογώ ότι ποτέ μέχρι σήμερα δεν πέρασα καλλίτερα Χριστούγεννα. Γιατί;
Γιώργος Ιωάννου, "Κατοχικό Ημερολόγιο". Εκδ. ΕΣΤΙΑ, 2000.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου