Αν ήμουν γάτος, αυτή θα ήταν η αυτοβιογραφία μου

Αν ήμουν γάτος,
αυτή θα ήταν η αυτοβιογραφία μου

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,27/2/2009

Ο Πέτρος Τατσόπουλος και το «alter ego» του, ο χαριτωμένος Σίσυφος.

Ο Σίσυφος ζει αλητεύοντας, μέχρι που παραδίδει συνειδητά την ελευθερία του στην 8χρονη Κυβέλη. Παρ' ότι συνομήλικός της, ως γάτος είναι πλέον μεσήλικος. Διατηρώντας, όμως, χαριτωμένη αφέλεια κι ενστικτώδη καχυποψία προς τους σκύλους σαν τον Γκρέγκορι, αναπτύσσει και όψιμη ευρυμάθεια χάρη στα μαθήματα της Κυβέλης. Ολα μοιάζουν ιδανικά μέχρι που την πατάει όπως κι ο μυθικός του συνονόματος: όλες του οι βεβαιότητες γλιστρούν στην κατηφόρα κι εκείνος γίνεται... «Ο Σίσυφος στο μπαλκόνι». Η νουβέλα του Πέτρου Τατσόπουλου, πλήρης χιουμοριστικών περιγραφών, αλλά και μιας άμεσης, σύγχρονης γλώσσας που δεν υποτιμά τη νοημοσύνη ή τα αισθήματα των αναγνωστών της, είναι το πρώτο παιδικό βιβλίο ενός συγγραφέα που είχαμε συνδυάσει με μυθιστορήματα, διηγήματα, ακόμα και σενάρια, αλλά όχι με την παιδική λογοτεχνία. Το έγραψε κινητοποιημένος από την παρουσία των παιδιών του: ο Σίσυφος πρωτάρχισε να νιαουρίζει στο μυαλό του όταν ήταν μικρός ο γιος του κι αποφάσισε να κόψει την πρώτη του βόλτα στα βιβλιοπωλεία λίγο προτού να γεννηθεί η, 5 μηνών σήμερα, Δανάη. Με την εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια, το βιβλίο θα κυκλοφορήσει απ' το «Μεταίχμιο» στα τέλη του Μάρτη. Αλλά εν τω μεταξύ... Τι έχετε παρατηρήσει ως ενήλικος και γονιός στην παιδική συμπεριφορά; «Οτι τα παιδιά ζουν σε έναν κυριολεκτικό κόσμο. Γι' αυτό δεν χρησιμοποιούν ποτέ μεταφορές. Κι επειδή έχουν μια ελευθερία συνειρμών -που ως ενήλικες τη χάνουν- έχουν και μια αμεσότητα τέτοια που νομίζεις ότι παράγουν απευθείας ποιητικό λόγο. Ενα βράδυ π.χ. περνάγαμε με τον γιο μου από τη λεωφόρο Ποσειδώνος την ώρα που άναβαν τα φώτα. "Μπαμπά κοίτα", μου είπε, "ανάψανε πολλά φεγγάρια". Δεν μου 'λεγε ένα στίχο. Μου 'λεγε ό,τι έβλεπε. Επίσης τα παιδιά ζουν σε ενεστώτα χρόνο: δεν υπάρχει ούτε παρελθόν ούτε μέλλον κι ο φανταστικός τους κόσμος είναι ενωμένος με τον πραγματικό».[...]

Η συνέχεια στο: http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=14807444

**************************

Ο Μάσκας ή Νιαούρης ή Γουργούρης ή Ψιψίκος ή Βαγγέλης
ή ...Ροζαλία, για κάποιους που δεν έχουν αντιληφθεί
ακόμα τα μπορμπόκια του.
Τρώει όλα τα σπιτικά φαγητά , αλλά τρελαίνεται για
τον μουσακά, τους λαχανοσαρμάδες και τα μακαρόνια με κιμά.
Σνομπάρει μονίμως τις κροκέτες και, σαν μεγαλόψυχος
που είναι, τις αφήνει βορά για τα κοράκια της περιοχής.
Εξαιρετικά παιχνιδιάρης, ορμάει σε ό,τι κινείται,
είναι μέχρι παρεξηγήσεως καλοσυνάτος προς τα δίποδα
και απαιτεί με ιδιαίτερη επιμονή τις θωπείες τους.
Ακονίζει τα νύχια του στους τρυφερούς κορμούς
των νεαρών ελαιόδεντρων , όπου τελικά σκαρφαλώνει,
για μία κατόπτευση του κόσμου μέσα από τις φυλλωσιές τους.
Το εντυπωσιακό με αυτόν τον τύπο είναι ότι δε μαυρίζει
το μάτι του με όσα αισχρά βλέπει γύρω του,
γι' αυτό είναι μονίμως όξω καρδιά.
Εκτός από την καθολική αγάπη της γειτονιάς
έχει αποκτήσει και το σεβασμό των αδέσποτων σκύλων,
που μόλις τον δουν, προτιμούν να αλλάξουν γρήγορα κατεύθυνση.
Ο Μάσκας ή Νιαούρης ή Γουργούρης ή Ψιψίκος ή Βαγγέλης ή Ροζαλία
είναι η επτάψυχη ενσάρκωση των πόθων μας για ελευθερία
και καλοπέραση. Χωρίς δεσμεύσεις, δίχως δάνεια
και δίχως αυτούς τους μασκαράδες της πολιτικής,
που το παίζουν "γάτοι" αλλά είναι σιχαμεροί αρουραίοι,
γίνεται να μην περνάς καλά;