Μαθήματα πανεπιστημιακής τρέλλας για πρωτοετείς

" Κι εσείς, κύριε Κονδυλάκη, της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είσαστε;, μου λέει.
Πώς το καταλάβατε , κύριε καθηγητά; του απαντώ.
Μα είσαστε ο εκατοστός εικοστός που μου δίνει την ίδια
ακριβώς εργασία!, μου λέει.
Κόκκαλο εγώ."
***

Ελλάδα
Μαθήματα πανεπιστημιακής τρέλλας για πρωτοετείς

Εμπειρίες που βιώνει πρωτοετής φοιτήτρια, η οποία έχει πάρει ήδη ένα οδυνηρό μάθημα σε λιγότερο από ένα μήνα για τον παραλογισμό της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης - που όσο πάει γίνεται κατώτατη - δημοσιοεύει η Ελευθεροτυπία (30.10.2008).

Αρχής γενομένης από τις συγκοινωνίες. Μάθημα πρώτον λοιπόν. Αριθμός λεωφορείου 608. Συνδέει το Γαλάτσι με την Πανεπιστημιούπολη και είναι μία από τις γραμμές μέσω της οποίας κινούνται εκατοντάδες φοιτητές την ημέρα. Στριμωγμένοι σαν σαρδέλες, δεκάδες φοιτητές δεν μπορούσαν να επικυρώσουν το εισιτήριο. Οι διαμαρτυρίες των φοιτητών προς τον ελεγκτή, που και αυτός με το ζόρι καταφέρνει να ελιχθεί ανάμεσα στους στριμωγμένους επιβάτες και ζητά επίμονα να κατέβουν κάτω για να πληρώσουν το πρόστιμο, δεν πιάνουν τόπο.

Τριάντα ευρώ η ταρίφα για το λεωφορείο σαρδελοκούτι, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω φαίνεται πως κουβαλά πολλές αμαρτίες καθώς την προηγούμενη Κυριακή το μεσημέρι έκανε πάνω από μισή ώρα να εμφανιστεί στο τέρμα Γαλατσίου, παρ' όλο που στον πίνακα των δρομολογίων η συχνότητα που αναφερόταν ήταν 15 λεπτά. Εύγε λοιπόν στον γραφειοκράτη του ΟΑΣΑ, που βρήκε τους «τζαμπατζήδες» στα πρόσωπα των νεαρών φοιτητών που έπρεπε και να πληρώσουν και να χάσουν το λεωφορείο.

Μάθημα δεύτερον. Το αλαλούμ στις συγκοινωνίες συνεχίζεται. Αριθμός λεωφορείου 250, το οποίο εκτελεί την εσωτερική συγκοινωνία στην Πανεπιστημιούπολη. Ο οδηγός σταματά στην Πύλη και κατεβάζει τους φοιτητές, γιατί όπως λέει πρέπει επιτέλους να κάνει και αυτός διάλειμμα. Ακολουθεί δεύτερο λεωφορείο έπειτα από ένα τέταρτο και πάλι διάλειμμα... Αποτέλεσμα η διαδρομή Ζωγράφου-Πατήσια να γίνει σε δύο ώρες(!).

Και καλά η διοίκηση του ΟΑΣΑ. Πού είναι η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης; Οσο δίκιο και αν είχε ο εξουθενωμένος πιθανότατα από τα δρομολόγια οδηγός του ΟΑΣΑ, δεν βλέπει ότι τα νεαρά παιδιά, όλη την ημέρα στο πανεπιστήμιο, παιδιά της εργατικής τάξης, απλών εργαζομένων που έχουν σκάσει ήδη ένα κάρο λεφτά για να μπουν στα απαξιωμένα ελληνικά πανεπιστήμια, ανυπομονούν να γυρίσουν σπίτι; Κανείς δεν αναρωτήθηκε ότι ίσως έχουν και άλλες υποχρεώσεις, ότι ίσως πρέπει και αυτά να πάνε κάπου να εργαστούν για να βγάλουν χαρτζιλίκι;

Και τόσο δύσκολο είναι επιτέλους για τους αρμοδίους, κυβέρνηση, πανεπιστημιακές αρχές κ.λπ., να λύσουν, πριν από το μεγάλο πρόβλημα... της ιδιωτικής παιδείας, το πρόβλημα της συγκοινωνίας προς την Πανεπιστημιούπολη; Και η Αριστερά, που πολλές συνδικαλιστικές της παρατάξεις υπόσχονται έφοδο στον ουρανό, πού είναι να διεκδικήσουν αυτό το απλό αίτημα για την καθημερινότητα του φοιτητή: Περισσότερα και συχνότερα λεωφορεία.

Μάθημα τρίτον. Βασικός στόχος της ανώτατης εκπαίδευσης είναι η καλλιέργεια κριτικού πνεύματος, εξ όσων γνωρίζω. Και οι εργασίες ρουτίνα, στα περισσότερα πανεπιστήμια του κόσμου. Μόνο που στην Ελλάδα, εργασίες,σημαίνει ΔΑΠ! Εκπληκτη η φοιτήτρια, που με αρκετή χαρά στρώθηκε να κάνει την εργασία της για κάποια από τις σχολές του πανεπιστημίου, διαπίστωσε ότι οι εργασίες υπήρχαν έτοιμες στα χέρια της... ΔΑΠ(!). Ωραία φιλοδοξία για συνδικαλιστική παράταξη. Να πουλά «σκονάκια»! Και καλά η ΔΑΠ. Δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αναπαράγει τη λογική του ρουσφετιού, που κυριαρχεί στην πολιτική νοοτροπία των δύο κυρίαρχων κομμάτων: της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Και οι καθηγητές; Οποιες και αν είναι οι πολιτικές τους αντιλήψεις, πώς ανέχονται η εργασία από δημιουργική ενασχόληση να γίνεται αντικείμενο πολιτικής συναλλαγής;

e-paideia.net