[..]Ο Πολωνός φιλόσοφος Henryk Skolimowski, ο οποίος εισήγαγε κατά τη δεκαετία του 1970 την έννοια της οικοφιλοσοφίας, αμφισβήτησε κατά πόσον η επιστημονική γνώση (και λέγοντας επιστημονική εννοεί τη γνώση που βασίζεται στη Φυσική) έχει κάποια αξία για την επιβίωσή μας.
«Η γνώση μας», έγραφε ήδη -ας μην το ξεχνάμε αυτό- το 1974, «αποτελεί ένα θαυμάσιο εργαλείο που βοηθάει τα είδη στη διαδικασία της επιβίωσης». Ετσι, η γνώση πρέπει να εξελιχθεί και να αλλάξει, σε συνδυασμό με την εξέλιξη των ειδών και σύμφωνα με τις γνωσιακές ανάγκες του ανθρώπινου είδους.
Ο Skolimowski επισήμανε ότι, προκειμένου να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος, δεν χρειαζόμαστε αφηρημένες γνώσεις, αλλά γνώσεις που συμβάλλουν στην επιβίωσή του, και αναρωτιόταν γιατί η γνώση έχει σταματήσει να υπηρετεί αυτό τον σκοπό. Θεωρώ ότι η παρατήρηση είναι αρκούντως βάσιμη. Πράγματι, εάν αναλογιστούμε τον όγκο των δημοσιευμάτων για το Ολοκαύτωμα, είναι εντυπωσιακό ότι η παραγόμενη γνώση απέτυχε να αποτρέψει τα εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα κατά τη διάρκεια του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία ή τη γενοκτονία στη Ρουάντα.
Ετσι, στο ερώτημα τι είδους ανθρωπιστικές επιστήμες χρειαζόμαστε σήμερα, θα απαντούσα: Εκείνο το είδος γνώσης και συνείδησης, εκείνο το είδος ανθρωπιστικών επιστημών που συντείνει στη διαφύλαξη και τη διαιώνιση του είδους.[...]
Εύα Ντομάνσκα*: "Ξεπερνώντας τον ανθρωποκεντρισμό στις ιστορικές σπουδές"
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ/ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 31/10/2008
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΑΚΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ/ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 31/10/2008
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΑΚΗΣ
* Η Εύα Ντομάνσκα είναι καθηγήτρια της Θεωρίας της Ιστορίας και της Ιστορίας της ιστοριογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Adam Mickiewicz, στο Πόζναν της Πολωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου