Προς τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας

Παπούλιας: "Ζήτημα Δημοκρατίας η προστασία του περιβάλλοντος"

24/07/2008

Σεβαστέ μου Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να αναλύσω
έτι περαιτέρω την θαυμασίαν αποστροφήν σας.
Ζώντες τας αλληπαλλήλους συμφοράς που υφίσταται
το πολλαπλώς ήδη βεβαρυμένον και συνεχώς
υποβαθμιζόμενον περιβάλλον μας,
οφείλομεν να αναλογισθώμεν όχι μόνον
το χρέος μας από δω και μπρος αλλά και τας
ευθύνας αι οποίαι βαρύνουν έκαστον εξ ημών
διά το κακό που έχει γίνει.
Διότι , αγαπητέ μου Πρόεδρε, δεν ευρισκόμεθα
εις αεροστεγή συσκευασίαν ούτε λειτουργούμεν εν κενώ.
Όλοι μας, ταγοί τε και απλοί πολίται,
στο μέτρον του μπογιού του έκαστος, έχουμε διαπράξει κατά
συρροήν εγκλήματα εναντίον του προσφιλούς
πανθομολογουμένως περιβάλλοντος, το
οποίον ψυχομαχεί και εις την κλίνην του οποίου
ολόγυρα μαζεμένοι χύνουμε άφθονα δάκρυα.
Το ζήτημα εν τω προκειμένω είναι τρισυπόστατον
και συνοψίζεται εις τρία βασικά ερωτήματα:

1. Ποίος ήτο ο πολιτικός πολιτισμός μας
τα τελευταία τριάκοντα τέσσερα έτη;
Υπήρξεν ή όχι διακομματική συναίνεσις
εις κεφαλαιώδη ζητήματα , όπως
της προστασίας των δασών,της διαχειρίσεως των υδάτων,
της διαφυλάξεως των υδροβιοτόπων,
της απαλείψεως του αίσχους των χωματερών,
της εφαρμογής ενός καθολικού κτηματολογίου ,
ή
μήπως τα δύο κόμματα που εκυβέρνησαν τον
τόπον μας έκαναν του κεφαλιού τους εις ό,τι αφορούσε
το μέγα χρέος τους, εκώφευον
εις τα υποχθονίους προειδοποιήσεις της θυμωμένης φύσεως
και παρίστανον τους τυφλούς προ των επερχομένων συμφορών,
αναλόγως των μικροκομματικών συμφερόντων τους;

2. Ποίαι συγκεκριμέναι αποτελεσματικαί
πολιτικαί προστασίας του περιβάλλοντος
εφηρμόσθησαν εις το ίδιον
διάστημα και ποίαι εγκληματικαί πρακτικαί ιδιωτών
(επωνύμων και απλών λαϊκών)
ημποδίσθησαν και ετιμωρήθησαν απηνώς ,
ούτως ώστε να προστατευθεί τελικώς
το αγαπημένον υφ' όλων των Ελλήνων περιβάλλον;

3. Τι είδους Παιδεία παρεσχέθη εις τους
Ελληνόπαιδας εν αυτώ τω διαστήματι,
Παιδεία ήτις προήγαγε πραγματικώς τον πολιτισμόν των,
ηυγένισεν τος ήθος των,
κατέστησεν αυτούς ευαισθητοτέρους
εις θέματα περιβαλλοντος;

Συγχωρήσατέ μου, πρώτε πολίτα αυτής της χώρας,
το αλλόκοτον γλωσσικόν ύφος μου, αλλά
μοι ήτο αδύνατον να σας απευθύνω
την παρούσαν επιστολήν γραμμένην
εις την γλώσσαν του λαού,
σπλάχνον
του οποίου είμαι και εγώ.
Θεωρώ ότι εις το έσχατον σημείον
εις το οποίον έχει περιέλθει η χώρα μου
δεν δικαιούμαι να ομιλώ εις την μητρικήν μου
γλώσσαν , διά τούτο και ψελλίζω το αλλαμπουρνέζικον
ιδίωμα των τετιμημένων προγόνων ημών.
Προς τι τούτη η απόφασίς μου;
Επειδή φρονώ ότι τα 34 έτη της Δημοκρατίας που εωρτάσατε
λαμπρώς εις τους χλοερούς κήπους
του Μεγάρου σας
δεν συνάδουν με τα σημερινά κατάντια μας.
Φοβούμαι ότι η Δημοκρατία που εστεριώσαμε
αυτό το μακρύ διάστημα
παρήγαγε ανθρώπους απαθείς και ανάλγητους,
ασφυρηλάτησε χαρακτήρας πορωμένους και απλήστους,
ηυνόησε συνειδήσεις άκρως ατομιστικάς και αφιλοσοφήτους .
Με δύο λόγια, η Δημοκρατία αυτή δεν είναι αληθινή,
αλλά αποτελεί ένα ομοίωμα της Δημοκρατίας,
είναι δηλαδή μία καρικατούρα της,
οι δε πολίτες που ζουν εν τω πλαισίω της
προσποιούνται ότι ζουν στο τώρα , ενώ σκέπτονται
και αντιδρούν ως πρωτόγονοι άνθρωποι.
Στην ουσία είμεθα οι απώτατοι πρωτόγονοι γεννήτορές μας ,
κύριε Πρόεδρε, οι οποίοι συμπεριφέρονται προς το περιβάλλον
ως να είναι εχθρός, κτήμα και τσιφλίκι τους,
κυκλοφορούν δε μετεμφιεσμένοι φορούντες
τα προσωπεία ημών των επιγόνων τους.

Με άμετρον σεβασμόν προς το πρόσωπόν σας
και πολλάς ευχάς διά μακροημέρευσιν της υγείας σας.

Ο πολίτης Γεροντάκος