ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ;

ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ;

Γερός΄δετός΄κορίτσαρος΄
Κι όμως, υγειά δεν έχει!...
-Γιατρούς-γιατρούς, η μάνα της,
-η μάνα , η καλομάνα της,-
Ρωτάει-ρωτάει΄και τρέχει...

Μαλλί, σαν κορακόφτερο΄
Φρύδι, καμπανοφρύδι΄
Μάτι-σπαθί!-Και η μέση της,
(Ζύμη κι ατσάλι η δέση της,)
Λυγίζει σαν το φίδι!...

Τόρνος περνάει στα χέρια της΄
Τόρνος στα κατημέρια της΄
Και φυσερό τα στήθη,
Φουσκώνει τα΄τεζώνει τα΄
Φτερώνει, στρογγυλώνει τα΄
-Όνειρο!...Παραμύθι...

Και βλέπεις!... Κι απ' το στόμα σου,
(Ίδρως βρέχει το σώμα σου,)
Δάκρυ-το σάλιο-τρέχει΄
Κι όμως, φωνάζει η μάνα της,
-Η μάνα΄η καλημάνα της-
Τι έχει, γιατρέ μου, τι έχει;...

Αφού σα σύκο γίνεται,
σαν κρίνος ομορφαίνει΄
Αφού του ψήλου ρίχνεται,
Και δένει και παχαίνει,
-Γιατρέ μου τι της έρχεται;
-Γιατρέ μου, τι παθαίνει;
---------------------
----------------------

-Γιατρέ μου και ζαλίζεται΄
-Γιατρέ μου και σαστίζεται΄
Και στέκει σαστισμένη
---------------------
---------------------

Ξύστη ο γιατρός΄εξύστηκε΄
Σκέφτη΄και συλλογίστηκε΄
Και σαν σοφός, σοφότατη
Ερώτηση σοφίστηκε:
-Πόσων χρονών παντρεύτηκες,
Κυρά;
-Εγώ;!...
-Δεκάξι!...
-Το ίδιο κι η κορούλα σου,
(Δεμένη κι ομορφούλα σου),
Πρέπει κι αυτή να πράξει...

Α. Αναπλιώτης, Αναπλιώτικα, 1958.