Gustave Doré: Η κόλαση.
19
Ο κόλακας κι ο ψεύτης χαλασμοί σου,
της αμαρτίας πατρίδα, άμυαλη Μάννα,
του κόσμου είσαι το σκύβαλο΄απελπίσου!
Σε λιώσανε τα χάϊδια τα λαοπλάνα
στου κόλακα τα χέρια και του ψεύτη΄
χτυπήστε τη νεκρώσιμη καμπάνα!
Η ψυχή μου με το θυμό παντρεύτη΄
δε στρώνω στο κιβούρι σου πορφύρα
το δεκαπεντασύλλαβο του Κλέφτη.
Χορδή στη σιδερένια μου τη λύρα,
σκληρή και λαμπερή σαν το διαμάντι,
ταίριασα κι άλλη μια΄για σένα πήρα
το τρίστιχο απ' την κόλαση του Δάντη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου