Γεωργίου Σουρή ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ
Β΄
Β΄
Άρτι μεν έπαυσα φοιτών εις τα Διδασκαλεία
κι επούλησα τα λεξικά και τ' άλλα μου βιβλία
κι εφόρτωσα τα γράμματα στον πετεινό απάνω
σκεπτόμενος νυχθημερόν τι Δαίμονα να κάνω.
Κι ενώ το μέλλον έβλεπα εμπρός μου μελανόν,
εφάνησαν στον ύπνον μου δυο άντρες σκεπτικοί,
καθώς εφάνησαν ποτέ εις τον Λουκιανόν
η των γραμμάτων Άνασσα κ' η Ερμογλυφική.
Ο εις εκ τούτων έλεγε πως είναι ο Απόλλων,
ο της ποιήσεως πατήρ με βλέμμ' ακτινοβόλον΄
ο δ' άλλος ήτον ο Ερμής μ' εμπορικά τεφτέρια,
με πήχες, μέτρα και σταθ,ά και ρόζους εις τα χέρια.
Λοιπόν με παίρνει ο Ερμής με τρόπο κατά μέρος
κ' "έλα, να γίνεις έμπορος" μου λέγ' ιδιαιτέρως.
Κι αφού μου είπε αρκετά με τον γνωστόν του δόλον,
με πιάνει από τον γιακά ο κύριος Απόλλων
και ποιητής να βαπτισθώ κρυφίως με προτρέπει,
γιατί να γίνω έμπορος καθόλου δεν μου πρέπει.
Ταύτα ειπόντες έφυγαν κ' οι δύο με ορμήν
κι αμέσως με πυρέσσουσαν ηγέρθην φαντασίαν,
αλλ' όμως απεφάσισα ν' ακούσω τον Ερμήν
και ως εκ τούτου έφυγα κ' επήγα εις Ρωσίαν.
Το τι ετράβηξα εκεί , στης ξενιτιάς τον δρόμον,
το περιγράφω εκτενώς στον Δεύτερόν μου τόμον,
όστις , τολμώ να σας ειπώ, καλοί μου συμπολίται,
πως τρία φράγκα μοναχά προς χάριν σας πωλείται.
Επανελθ'ων στην πάτριον αμέσως ενθυμήθην
πως είχε μέγα δίκαιον ο κύριος Απόλλων
και τότε το εμπόριον παρέδωσα εις λήθην
και προς τας Μούσας έστρεψα τον έρωτά μου όλον.
Μακράν της τύρβης των πολλών, μακράν των επιγείων
ερέμβαζα εις τους αγρούς και εις τας ερημίας,
το πρώτον μου δε ποίημα υπήρξεν ελεγείον
εις άνδρα βελτιώσαντα τα της Αστυνομίας΄
κι αυτό εν μέσω φίλων του κι ολίγων συγγενών του
ο ίδιος το απήγγειλα εις το μνημόσυνόν του
μ' ένα σακάκι μπλε μαρέν και άσπρο παντελόνι
και ο ιδών το μαρτυρεί και σας το βεβαιώνει.
Κατόπιν τούτου έγραψα και άλλα ελεγεία
και πάντοτε ανάπαυσις, ραχάτι και αργία.
Όταν κανείς τα 'τίναζε, το είχα για χαρά μου
και όλο έψαχνα να βρω κανένα κελεπούρι
και ο Ερμής ερχόμενος συχνά στα όνειρά μου
μου έδινε φτυσίματα και φάσκελα στη μούρη.
κι επούλησα τα λεξικά και τ' άλλα μου βιβλία
κι εφόρτωσα τα γράμματα στον πετεινό απάνω
σκεπτόμενος νυχθημερόν τι Δαίμονα να κάνω.
Κι ενώ το μέλλον έβλεπα εμπρός μου μελανόν,
εφάνησαν στον ύπνον μου δυο άντρες σκεπτικοί,
καθώς εφάνησαν ποτέ εις τον Λουκιανόν
η των γραμμάτων Άνασσα κ' η Ερμογλυφική.
Ο εις εκ τούτων έλεγε πως είναι ο Απόλλων,
ο της ποιήσεως πατήρ με βλέμμ' ακτινοβόλον΄
ο δ' άλλος ήτον ο Ερμής μ' εμπορικά τεφτέρια,
με πήχες, μέτρα και σταθ,ά και ρόζους εις τα χέρια.
Λοιπόν με παίρνει ο Ερμής με τρόπο κατά μέρος
κ' "έλα, να γίνεις έμπορος" μου λέγ' ιδιαιτέρως.
Κι αφού μου είπε αρκετά με τον γνωστόν του δόλον,
με πιάνει από τον γιακά ο κύριος Απόλλων
και ποιητής να βαπτισθώ κρυφίως με προτρέπει,
γιατί να γίνω έμπορος καθόλου δεν μου πρέπει.
Ταύτα ειπόντες έφυγαν κ' οι δύο με ορμήν
κι αμέσως με πυρέσσουσαν ηγέρθην φαντασίαν,
αλλ' όμως απεφάσισα ν' ακούσω τον Ερμήν
και ως εκ τούτου έφυγα κ' επήγα εις Ρωσίαν.
Το τι ετράβηξα εκεί , στης ξενιτιάς τον δρόμον,
το περιγράφω εκτενώς στον Δεύτερόν μου τόμον,
όστις , τολμώ να σας ειπώ, καλοί μου συμπολίται,
πως τρία φράγκα μοναχά προς χάριν σας πωλείται.
Επανελθ'ων στην πάτριον αμέσως ενθυμήθην
πως είχε μέγα δίκαιον ο κύριος Απόλλων
και τότε το εμπόριον παρέδωσα εις λήθην
και προς τας Μούσας έστρεψα τον έρωτά μου όλον.
Μακράν της τύρβης των πολλών, μακράν των επιγείων
ερέμβαζα εις τους αγρούς και εις τας ερημίας,
το πρώτον μου δε ποίημα υπήρξεν ελεγείον
εις άνδρα βελτιώσαντα τα της Αστυνομίας΄
κι αυτό εν μέσω φίλων του κι ολίγων συγγενών του
ο ίδιος το απήγγειλα εις το μνημόσυνόν του
μ' ένα σακάκι μπλε μαρέν και άσπρο παντελόνι
και ο ιδών το μαρτυρεί και σας το βεβαιώνει.
Κατόπιν τούτου έγραψα και άλλα ελεγεία
και πάντοτε ανάπαυσις, ραχάτι και αργία.
Όταν κανείς τα 'τίναζε, το είχα για χαρά μου
και όλο έψαχνα να βρω κανένα κελεπούρι
και ο Ερμής ερχόμενος συχνά στα όνειρά μου
μου έδινε φτυσίματα και φάσκελα στη μούρη.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου