Σατιρικοί στίχοι: Και να ποταμοφόριζεν ο άδολος ο οίνος...

Αγνώστου
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΟΠΑΤΕΡΑ
(στιχούργημα πριν από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης)

15 Ας με λιθάση (= λιθοβολίσει) ο λαός, ας μ' αποκεφαλίση,
εγώ γαρ την αλήθειαν θέλω να μαρτυρήσω.
Είδες βουτσίον (=βαρέλι) κρητικόν γεμάτον το τυμπάνιν (= τουμπανιασμένο);
Ο έκλαμπρος ο ήλιος πολλά του ομοιάζει,
και βλέποντας τον ήλιον ότι εστί μεγάλος,
20 ως ήκουσα πλατύτερος παρά της γης το πλάτος,
και δέομαι τον Κύριον να τον μεταποιήση (= τροποποιήσει):
Χριστέ μου, να εγένετο βουτσίν αντί ηλίου,
προς την ευρυχωρίαν του να είχεν και το βάθος,
και να 'τον ολογέματον καλόν κρασίν ακράτον (= ανέρωτο).
25 Και πάλιν να εγένετον ο ουρανός καράβιν
και αι νεφέλαι άρμενον (= πανί ), τιμόνιν το φεγγάριν,
καραβοκύρης ο άνεμος και ναύται οι αστέρες,
και να τον έκρουε σεισμός και να 'πεφταν οι πίροι ( = στρόφιγγες),
ο βούτσος (= βαρέλι) να εβρόντιζε και να 'στραπτεν η κούπα,
30 και να ποταμοφόριζεν (= έτρεχε σαν ποτάμι) ο άδολος ο οίνος
και να ήλθεν εις το στόμα μου η άβυσσος εκείνη,
αν τύχη να εγέμιζεν ο στόμαχός μου ο δόλιος
και η πτωχή κοιλία μου να 'θελεν κυματίσει,
και θάνατον τολμώ ειπείν ποσώς (=καθόλου) δεν εφοβούμουν.