Σάββατο, Οκτωβρίου 27, 2007

Ώρη κάλλιστον, χ' ώρη ελαφρότατον!


ΘΥΜΟΚΛΗΣ
Μέμνηι που , μέμνηι, ότε τοι έπος ιερόν είπον΄
Ώρη κάλλιστον, χ' ώρη ελαφρότατον'
ώρην ουδ' ο τάχιστος εν αιθέρι παρφθάσει όρνις.
νυν ίδε, παντ' επί γης άνθεα σευ κέχυται.
Παλατινή Βιβλιοθήκη, ΧΙΙ 32.

Θυμήσου, θυμήσου , τότε που σου είπα
τον ιερό στίχο " Η νιότη είναι η πιο ωραία ,
η νιότη όμως είναι και η πιο γρήγορη περίοδος.
Τη νιότη δεν μπορεί να ξεπεράσει ούτε το ταχύτερο
πουλί στον αέρα.
Δες τώρα , που όλα τα άνθη σου είναι στη γη
σκορπισμένα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Διηγήματα για γέλια και για κλάματα που ξαναγράφονται τώρα: Περσινά ξινά σταφύλια

  ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΟΥΧΑΓΙΕΡ Περσινά ξινά σταφύλια « Βασούλα μου", της λέω, "δεν είμαι καλά! Ζαλίζομαι, έχω ίλιγγο. Δεν μ...