Σε κλαίει λαός...

Για τον Παύλο Μελά έχουν γραφτεί άπειρες σελίδες.
Κύριος εκφραστής του ελληνικού "μεγαλοϊδεατισμού"
πολέμησε και πέθανε για τις ιδέες του, σαν σήμερα το 1908.
Οι μυθιστορηματικές στιγμές του τελευταίου έτους
της ζωής του το κατέταξαν στο Πάνθεον των
τραγικών φυσιογνωμιών του νεοελληνικού βίου.
Ο ηρωικός του θάνατος συντάραξε την ελληνική κοινή γνώμη
και προετοίμασε το έδαφος για τα θυελλώδη χρόνια που θα ακολουθήσουν
και στα οποία το όνειρό του για τη Μεγάλη Ελλάδα πραγματώθηκε
εν μέρει μέσα από την ιδιοφυή πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου.



ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ (1870-1908)
[ Πορτρέτο του από τον Γεώργιο Ιακωβίδη]

Σε κλαίει λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι
στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλικάρι.
Πανάλαφρος ο ύπνος σου του Απρίλη τα πουλιά
σαν του σπιτιού σου να τ΄ακούς λογάκια και φιλιά
και να σου φτάνουν του σκληρού χειμώνα οι καταρράχτες
σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτες.
Πλατιά του ονείρου μας η γη και απόμακρη. Και γέρνεις
εκεί και σβεις γοργά.
Ιερή στιγμή. Σαν πιο πλατιά τη δείχνεις, και τη φέρνεις
σαν πιο κοντά!

Κ. Παλαμάς ("Πολιτεία και Μοναξιά")